Brief aan de zon
(Bronvermelding: de cursieve tussenteksten komen van Jon Anderson. Zanger van onder andere Yes.)
Brief aan de zon
Nous sommes du soleil
We love when we play
Lieve zon,
Tot u spreekt één van uw grootste aanbidders. Ik gebruik geen zonnebank om bruin te worden, noch gebruik ik -of moet ik misschien zeggen misbruik- uw zonnestralen om een mediterraanse huidskleur te bespoedigen. Ik ben al die tijd uiterst voorzichtig met uw goede bevindingen omgesprongen. Mij ziet u niet bij de eerste zomerse stralen, die u zo zorgvuldig op ons neer straalt nadat de ijzige en snijdende wind wonden in onze gezicht krast als we per fiets voorovergebogen en tegen de wind ons verplaatsen, met het hemd open en korte broek op straat flaneren. Ik blijf rustig binnen en bekijk u vanuit het grote raam in de woonkamer. In de avond waag ik me naar buiten, als u zo prachtig het wolkendek rood kleurt.
Love comes to you and you follow
Lose one on to the heart of the sunrise
Ik ben in juni geboren, beste zon. Een maand waarin u zo goed gemutst bent aan deze kant van de aarde. Vroeger waren verjaardagen nog bijzonder. Om zes uur in de ochtend was u de eerste die mij een fijne verjaardag toewenste. Velen uren later pas kwamen vader en moeder mijn kamer binnen geslopen, om me geheel naar verjaarstraditie toe te zingen. De gordijnen werden opzij geschoven en de eerste cadeautjes op bed uitgepakt. Bij elke verrassing voelde ik een stukje van u in mijn buik. In de middag hadden we feest met de hele familie, buiten in de tuin. Om drie uur kwam opa voorbij met een zelfgebakken taart, die zo heerlijk vers rook en glanzend in het middaglicht mijn smullust opwekte. De thee en limonade smaakte veel lekkerder op het gras, met uw stralen in mijn nek. Af en toe dreef een wolk angst en onheil over de feestelijkheden, maar meestal wist u weer genadeloos door te breken.
Legends can be now and forever
Teaching us to love for goodness sake
Legends can be now and forever
Loved by the sun, loved by the sun
We lagen op het strand met een fles cognac tussen ons in. Ik voelde me rot, want het leek wel verraad. Terwijl er helemaal niets was gebeurd. We hadden alleen samen uw ondergang die nacht bekeken. Getoast, gezongen en zeelucht opgesnoven. Ik vertelde haar dat ze mooi was, ondanks het feit dat heel ver weg mijn vriendin op me ze zat te wachten. Ik sliep slecht op het strand. Mijn ontrouw had z’n hoogtepunt bereikt, zo vond ik. Zij was van al die cognac redelijk buiten westen geraakt. Toen u weer op kwam, voelde ik de aanwezigheid van kalmte en rust. De genade als een dikke deken om een angstig bevend lichaam. Stralen voor iemand die bang was liefde te verloochenen. Een waar thuiskomen, dat was het.
Dawn of light lying between a silence and sold sources
Chased amid fusions of wonder, in moments hardly seen forgotten
Coloured in pastures of chance dancing leaves cast spells of challenge
Amused but real in thought, we fled from the sea whole
Thans ben ik u een beetje kwijt, beste zon. U lijkt zo gevaarlijk soms. Onvoorspelbaar, onheilspellend maar vooral onbetrouwbaar. Ik ben het contact soms volledig kwijt. Zoekend, op de tast, de duisternis op de hielen. Ik heb geen röntgenogen, maar ik heb van wetenschappers begrepen dat u helemaal niet die prachtige, vriendelijke, onschuldige, hartverwarmende bol bent zoals u zich voordoet. Mijn kinderhart is de weg kwijt, uit het veld geslagen, totaal verduisterd.
Ik lig op de bank met een rafelige deken om heen geslagen. Het grote raam, waardoor u normaliter zo dominant naar binnen schijnt, staat op een kiertje open. Kom gerust eens langs en leg me eens uit … Waarom ben ik opeens zo bang?
How can the wind with so many around me
I feel lost in the city