Henk vlagt... of niet

Michel (methodmich)

Het is weer zaterdag en Henk is vanmorgen met zijn sporttas vertrokken richting het sportpark. Daar brengt hij de dag door bij zijn eigen clubje, waar hij nu al meer dan veertig jaar komt. Henk is er begonnen als voetballend jongetje. Hij dartelde door zijn pupillentijd, stampte zich als junior een weg richting senioren en kende zijn mooiste moment als voetballer toen hij mocht invallen bij het eerste elftal. Op de laatste speeldag van het seizoen, toen alles al beslist was en de ploeg in personele nood zat. De trainer klopte aan bij die fanatieke rechtsback van het tweede en gunde Henk zes minuutjes speeltijd. Sindsdien heeft Henk een verhaal te vertellen. In de kantine of op verjaardagen, na een paar biertjes, pakt hij uit. Henk is de enige speler in de clubhistorie die in zes minuten twee keer wist te scoren, een andere goal voorbereidde, een bal van de lijn haalde en de rode kaart kreeg. Niemand voelt de behoefte om Henk te corrigeren. Ze gunnen hem zijn eigen droom.

Sinds een jaar of tien is Henk elftalbegeleider. Kort gezegd regelt hij alles voor het eerste elftal, behalve de voetbalzaken. Henk belt de bus, haalt de tenues op, draagt de ballenzak en doet nog meer van dit soort karweitjes. Hij is een gouden jongen voor de vereniging, die uitkomt in de eerste klasse van het zaterdagamateurvoetbal. De hele club kent Henk en andersom. Henk weet ook elk sportpark te vinden en voorziet de buschauffeur voor elke uitwedstrijd van een gedetailleerde routebeschrijving. Plus drie alternatieve routes, indien er files of andere onvoorziene omstandigheden zijn die een vlotte doorstroming verhinderen. Hij hoeft er niets voor te hebben. Een paar biertjes is genoeg, maar vooral de gezelligheid is wat hem drijft. Henk kan niet zonder de club. In zijn takenpakket zit één taak die wel degelijk gerelateerd is aan het voetbal zelf. Henk mag namelijk vlaggen. De KNVB vaardigt wel scheidsrechters af naar wedstrijden in de eerste klasse, maar de twee ploegen zorgen zelf elk voor een grensrechter. In dit geval is Henk de grensrechter.

Henk grapt dan ook wel eens dat hij meer invloed heeft op het resultaat dan de trainer. Want met zijn vlag in de hand gaat hij de strijd aan met de tegenpartij. De vlag als wapen, strak gehanteerd door Henk. Als de tegenstander dreigt door te breken, gaat de vlag omhoog. Kaarsrecht vlagt Henk de veelbelovende aanval af. Een knipoog naar de dichtstbijzijnde speler volgt, wanneer zijn team de bal pakt om de toegekende vrije trap te gaan nemen. Zo speelt Henk een belangrijke rol. Bij twijfel vlagt hij altijd. Bij achterstand al helemaal en bij een gelijkspel moet het ook gek lopen wil hij niet vlaggen. Slechts als zijn team al redelijk veilig voorstaat of inmiddels een kansloze achterstand heeft, dan wil Henk nog wel eens vlaggen naar de regels van het spel. Naar eer en geweten, zo u wilt. Ze weten het allemaal. De bal gaat naar voren: Henk vlagt!

Na twee, drie keer vlaggen begint het. Dan gaan de supporters van de tegenpartij zich ermee bemoeien. Henk hoort dan de eerste voorzichtige mopperaars in zijn rug. "Man, dat kan toch niet!" Hij hoort helemaal niks. Als Henk een diepgaande spits, die duidelijk vanachter de verdediger komt, toch afvlagt, barst het los. Dan is Henk een eikel, een klootzak of een lul. Soms wensen ze hem zelfs een halve medische encyclopedie toe. Henk hoort helemaal niks. Hij is doof voor de morrende meute achter hem en keurt de kwade trainers en spelers van de tegenpartij geen blik waardig. Dan is hij ook blind. Alles voor zijn club. Hij krijgt ook wel eens bier in zijn nek, maar dat is geen probleem. Hij houdt wel van een biertje. Pas als de scheidsrechter hem begint te negeren, komt Henk in actie. Dan gaat hij verhaal halen, dreigt zijn werkzaamheden te staken. Ja, kom op zeg, hij vlagt niet voor niets! Zo pakt Henk elk seizoen toch wel een paar puntjes voor zijn club. Na afloop lacht hij met de jongens. Dat hebben ze toch maar mooi geflikt zo.

Vorige week schrok Henk toch wel even. Want hij las een aantal uitspraken van de heer Blatter, de schrik van de voetbalwereld. De FIFA-baas stelde namelijk voor om met vier grensrechters te gaan werken. Henk vond het een afgrijselijk idee. Stel je voor, zijn invloed zou in één keer gehalveerd worden. Daar moet Henk nog even niet aan denken. Toch is dat niet eens wat hem het meest verontrust. Nee, de positie van zijn geliefde club op de ranglijst baart hem meer zorgen. Zijn club staat namelijk bovenaan! Henk zit dan ook gevangen in een mix van heftige emoties. Hij voelt blijdschap en trots, want het zou geweldig zijn als zijn club zou promoveren naar de hoofdklasse. Maar diep in zijn hart zou hij het eigenlijk liever niet zien gebeuren. Hoofdklasse betekent namelijk onafhankelijke grensrechters. Dan mag Henk niet meer langs de lijn gaan staan, met zijn vlag in de hand en wachtend op het moment waarop hij weer kan toeslaan. Misschien moet hij de komende weken maar eens een paar keer gaan vlaggen volgens de wet. Het zal iedereen verbazen. Henk vlagt niet!