Dag 4 - Donderdag
Soms heb je dat, ik werd dus met een schok wakker. Echt, Ineens was er een gedachte midden in mijn droom. Ik was bezig met de voorbereiding voor de uitvlucht uit mijn schrale leven. Dat droomde ik. En ineens was er die gedachte dat ik dat daadwerkelijk aan het doen was. Gisteren was het me allemaal nog redelijk onduidelijk, maar nu kwam het gebruikelijke lampje boven mijn hoofd in een flits, nee een lang besef van wat ik moest doen.Het is vijf uur, ik hoef pas over een goeie vier uur op mijn werk te zijn. Het is belangrijk om nu en zo volledig mogelijk toe te slaan. Ik ga zitten achter mijn computer en begin te coden. De zeef, Berrie gebruikt de zeef van Eratosthenes om van het lange id-nummer een passwoord te maken. Ik begin met een sorteeralgoritme waarna ik door de zeef te gebruiken de priemgetallen uit de lijst haal, die combineer ik met een controlegetal tot het password dat ik nodig denk te hebben.
Als ik klaar ben met de decoder log ik in op de computer van Jos. Hij heeft een paar downloadjes aan staan die zijn bandbreedte te vol duwen. Ik zet ze uit en roep de router van de bank op. Zoals hoort krijg ik een authenticatiestring toegezonden. Die string haal ik door mijn decoder en met het passwoord log ik in. Ha!
Ik heb hem door, de lul met z'n intellectuele fuck priemgetallen. Euforie is een orkaan van gelukzalige gedachten en minachting voor busy Berrie. Wat een zak, ik heb hem gewoon gehackt! Meneer de briljante coder heeft bijzonder weinig echt betere dingen gedaan met zijn leven dan ik. En toch had ik altijd het idee dat hij beter was. Slimmer. Ik gok dat hij een zelfde soort authenticatie gebruikt voor zijn eigen machine, en ja, ik ben briljant. En binnen bij Berrie de goeroe.
Mijn plan heeft vorm, duidelijke vorm die me waanzinnig rijk gaat maken. Ik overweeg nog even om hier en daar mensen die ik aardig vind een ton of zo te geven, maar dat zou een spoor naar mij toe opleveren. Ik zet op de computer van Berrie een monitor aan die de bank in de gaten houdt. Hij slaat alle informatie op die nodig is om een eventuele dader te kunnen pakken. En omdat ik weet welke info er aan de binnenkant in het netwerk van de bank wordt bewaard, kan ik het mooi aanvullen. Een paar datafiles en de politie heeft genoeg om te weten wie de inbraak gepleegd heeft.
Aangezien ik dezelfde stealthtechniek gebruik als Berrie bij zijn eerste poging, sluiten mijn gedragingen van nu precies aan op die ik zelf heb onderzocht. Alleen het ip-adres waarvandaan is anders. Goeie ouwe Jos heeft een fors probleem als dit uit komt.
Ik stort 25 miljoen euro vanuit de bank op een rekening van een bank in Togo. Dit zal worden doorgeboekt via de Emiraten naar een rekening op de Kaaimaneilanden, waar ik makkelijk bij kan. Het geld zal morgen aan het eind van de dag worden overgemaakt, dan moet ik op het bankgebouw zijn. Ik mail de bank dat ik morgen 25 miljoen in cash op wil nemen en onmiddelijk door wil storten naar een nader te specificeren rekening. Ook boek ik een vlucht voor vanmiddag. Ik vlieg via Brazilië waar ik overstap op een klein gehuurd vliegtuigje. De maatschappij ontvangt direct vanuit de bank het geld. Genoeg geld om geen vragen te stellen...
Soms is het heel makkelijk om 'dingetjes' te doen voor mensen die het niet zo nauw nemen met de wet. De trucs die ik gebruik om het geld wit te wassen heb ik van een belastingonderduiker die in Suriname woont nu. Ik stuur hem een cryptische mail waaruit hij zou moeten snappen dat ik een paspoort wil.
Mijn plan gaat helemaal rocken. Als ik met dit geintje weg kom, ga ik eerst heel lang de tijd nemen om iedereen die er mee te maken heeft hard en lang uit te lachen.
Ik boek tienduizend euro direct op de bankrekening van Jos. Ik ga via de bank naar mijn werk. Met een vals id, zonnebril en pet neem ik de tienduizend in naam van Jos op. Met de cash in de pocket kom ik aan op de zaak. Ik stamp meteen door naar Ronald. Zonder acht te slaan op wie er in de kamer zijn begin ik Ronalds beslissing om mij van het project te halen te bekritiseren. Ik eis dat ik opnieuw wordt ingesteld als verantwoordelijke. Ik roep dat ik er de hele nacht over heb nagedacht en dat ik vind dat ik hier echt echt echt recht op heb. Ronald, de gladde aal die altijd alles voorbereid en in de hand wil hebben knalt zowat uit elkaar. Blijkbaar waren de mensen in de ruimte dikke bonzen waar hij indruk op probeert te maken. Blijkbaar moet-ie autoritairder doen. Hij stuurt me weg, ik zeg dat ie de tyfus kan krijgen, gooi zijn monitor op de grond en baan me een weg het gebouw uit.
Dat zal in elk geval de indruk wekken dat ik tijdelijk niet op mijn werk ga komen.
Thuis log ik in bij Berrie en geef hem twee aanwijzingen. Ten eerste laat ik hem weten dat hij contact op moet nemen met de politie, die moet beschikking krijgen over de gegevens die ik vanmorgen verzameld heb. Dan vertel ik hem alles wat hij nodig heeft om de baan bij de politie te scoren. Da's alles. En ik laat nog een zelfmoorderige hint achter.
Met alleen een rugzakje met tienduizend euro ga ik thuis weg. Even overweeg ik om de hele klerezooi in de fik te steken maar dat laat ik dan toch maar. Ik gooi mijn portemonnee, sleutels en paspoort in een grote enveloppe en stuur het naar Berrie.
Achter het station staan altijd een paar jonge zwervers, een van hun heeft me al vaker gevraagd of hij voor geld seksuele handelingen bij me kon verrichten. Ik zoek 'm op, hij is gelukkig alleen. Voor honderd euro is hij bereid heel ver te gaan. Ik vertel hem dat ik er geil van word om hem in mijn kleren te zien. We duiken achter een beschut transformatorhuisje een stukje van het station vandaan langs het spoor. Zodra hij mijn kleding aan heeft geef ik heb een klap met een stuk hout, achter op zijn hoofd. Zijn hoofd leg ik op de rails op een plek die voor machinisten erg moeilijk te zien is. Het enige wat hij in zijn zak heeft is mijn bibliotheekkaart. Als de trein zijn scheidende werk gedaan heeft ga ik er vandoor. Richting vliegveld.
Met de boeking naar Brazilië en het id van Jos stap ik op het vliegtuig. Niks aan de hand, gewoon een jongen op vakantie. Als ik in het vliegtuig zit, draai ik twee uur achter elkaar Too many puppies van Primus. Ik betast de stewardess en ze lijkt het niet erg te vinden. In Brasilia boek ik een binnenlandse vlucht naar Boa Vista vanwaar ik met de bus Suriname in ga. Het is in deze streken een koud kunstje om een grenswacht even de andere kant op te laten kijken. Ik wil liever geen sporen achterlaten, zelfs niet sporen van Jos.
Met het kleine toestelletje van de Surinaamse privémaatschappij vlieg ik naar Parimaribo. Daar zoek ik mijn vriend op die hier woont sinds hij problemen heeft met het betalen van belasting. Dat hij geen belasting wil betalen vind ik oké, Rudy, mijn vriend, weet namelijk waar ik een paspoort kan krijgen. Vanaf nu ben ik Surinamer, en noem mezelf Ronnie. Ik lach op de foto, een vette grijns, compleet met knipoog naar Ronald en zijn pietluttige kutbedrijfje. De rush van vanmorgen zit er nog steeds, niks lijkt fout te kunnen gaan vandaag.
Op Zanderij boek ik met mijn nieuwe identiteit een vlucht naar George Town. Mijn geld zal daar over een kleine twee uur zijn, en ik ook.
Als je eenmaal 'in the flow' zit gaat alles als gesmeerd. Dat is een feit, en dat blijkt maar weer. Ik ben al lang wakker en weet eerlijk gezegd niet meer precies hoe laat het is in Nederland. De geldwissel bij de bank ging vlot. Blijkbaar hebben deze mensen vaker met dit blijtje gehakt. En mijn Surinaamse belastingontduikervriend Rudy had gelijk dat dit de makkelijkste manier is om veel geld te laten verdwijnen. Verdwijnen in mijn zakken ja. Alles staat nu veilig op een rekening die op geen enkele manier met Jos, mij of de bank waar het vandaan komt valt te verbinden. Ik ben Ronnie, Rijke Ronnie, Ronnie de Rijke. Ik vind het allemaal best.
Ik ga terug naar Suriname om te gaan bedenken wat ik met de rest van mijn leven en geld ga doen. Op het vliegveld lees ik in een Nederlandse krant dat in mijn thuisstad een overspannen jongen zelfmoord heeft gepleegd nadat hij is ontslagen. Ach, ze kunnen niet alles goed hebben.
Bij Rudy in de achtertuin leeg ik mijn glas whisky. Sommige weken gaan zo snel voorbij...