Balzacchi
Ook tijdens het afgelopen WK heb ik enkele keren voetbal gekeken bij deze familie. Altijd heel gezellig en het is opmerkelijk hoe Jesper wedstrijden beleeft. Hij gaat af op wat hij hoort en neemt daarin alles mee voor zijn beoordeling. Het stadiongeluid is dan wellicht nog het belangrijkst. Wij zijn soms wel eens blij als het commentaar en het geluid wegvalt, tenenkrommend als het soms is. Voor Jesper is dit een probleem. Op Jan vertrouwen lukt ook niet altijd, want die wil Feyenoord nog wel eens iets beter voor de dag laten komen dan het daadwerkelijk doet. Vaak zegt hij dan dat het anders zo zielig is voor Jesper, maar die weet vaak wel beter. Want hoewel Jan en Agnes ooit toch afgesproken schijnen te hebben om niet te vloeken waar Jesper bij is, vliegen de verwensingen toch regelmatig door de kamer. Als Jan weer eens omgekeerd aan het bidden is, weet Jesper ondanks de haast op Radio Rijnmond-achtige wijze gegeven commentaren van zijn vader wel hoe laat het is.
Ik vind het altijd leuk om met Jesper een beetje over de spelers te praten. Het is opvallend hoe goed hij soms kan inschatten hoe een speler er uitziet. Al is ook hier de invloed van Jan nooit erg ver weg. Alle Ajacieden hebben een grote neus en wanneer Jesper Patrick Paauwe omschrijft als een "beetje verwijfd", dan weet ik zeker dat Jan hem wel eens iets influistert. Mooi is vooral de oprechte verbazing van Jesper als een speler totaal anders oogt dan hij zich voor kan stellen. Vooral als de harde jongens van het voetbal soms opvallend normaal zijn.
In al die jaren heeft Jesper een favoriet. Niet Kuijt of Kalou, wat je zou kunnen verwachten, maar Ernesto Balzacchi. Wie? Juist, Balzacchi. Volgens Jesper een Italiaanse spits die al jaren aan de lopende band scoort. Agnes vertrouwde me ooit toe dat zij samen met Jan een hele avond op Google is gaan zoeken, want Jesper brengt de verhalen over Balzacchi zeer overtuigend. Toen ze tegen twaalven de PC uitdrukten, waren Jan en Agnes pas definitief zeker: Balzacchi bestaat niet. Desondanks duikt Balzacchi regelmatig op in de gesprekken. Volgens Jesper is het een knappe kerel. "Mijn moeder zou het een lekker ding vinden!" Waarop ik opmerkte dat dit nou niet zo heel veel zegt, als ik Jan zo eens bekeek. Die counterde met de scherpte van Dinamo Kiev in de jaren tachtig: "Nee, jij ziet er lekker uit met die grote neus!"
Volgens Jesper moet Feyenoord deze Balzacchi kopen. Het is volgens hem de oplossing voor de club, die "altijd de verkeerde spelers koopt." Ik zie Jan instemmend mompelen en meen de naam Kolkka te horen. "Zal ik eens iets over Balzacchi schrijven?" vraag ik Jesper. Die glimlacht. "Dat werkt toch niet. Jullie zullen Balzacchi nooit echt begrijpen." Hij zegt het berustend en ik begrijp plots wie Balzacchi is. Het is een droom van een jongen die nooit zelf zal kunnen voetballen. Balzacchi is de voetballer die Jesper had willen worden, maar nooit zal kunnen zijn. Maar meer nog is Balzacchi synoniem voor hoop. Hoop op het onmogelijke. Op betere tijden. Ineens besef ik dat Balzacchi wellicht meer bij Feyenoord past dan Jesper bij het verzinnen van hem ooit voor ogen had.
"In 2008 willen ze naar de Coolsingel toch, als ze honderd jaar bestaan?" Ik besef dat het een overbodige vraag is, ik weet immers zelf het antwoord al. Het blijft even stil. Dan antwoordt Jan en ik zie tranen in zijn ogen. "Dat roepen ze ja. Het zou zo mooi zijn, weet je? Dat ik hem mee kan nemen naar een volle Coolsingel. Dat moet een fantastische ervaring zijn. Pas dan is hij echt helemaal Feyenoorder. Ik heb het zelf ook meegemaakt. Een titel vieren met mijn vader, tussen al die vrienden met een Feijenoordhart. Let op hoor, dat spel je niet met een y!" Jan weet al dat ik graag stukjes schrijf, vandaar, waarna hij er nog een hartgrondige vloek als uitsmijter tegenaan gooit en verzucht dat de liefde voor zijn club meer is dan alleen maar winnen. Ik weet dat hij gelijk heeft en ik gun Jan en Jesper op dat moment een titel. Misschien komend seizoen al. Ik probeer me voor te stellen hoe een blinde jongen zich moet voelen op een volle Coolsingel, als Jan die voorstelling verstoort met de dodelijke woorden dat het dit jaar weer niets gaat worden.
Dinsdag 11 juli, om kwart voor elf 's avonds ontvang ik een SMS-bericht van Jan. Verloren van Katwijk, 1-0. Moet jouw club toch tegen? Mijn club kan er niet van winnen. Weer geen Coolsingel. Ik proef de pijn, hoewel ook Jan beseft dat oefenpotjes niets zeggen. Ik besluit te schrijven over Balzacchi. Omdat het verlangen naar succes niet beter omschreven kan worden dan in de fantasie van een blinde jongen. Er is nog niets verloren.