Een gemiste kans
Sepp Blatter opperde enkele jaren terug om een soort schandpaal in te voeren. Politie zou de vakken waaruit de oerwoudgeluiden kwamen moeten schoonvegen en de raddraaiers vervolgens naar de middenstip moeten vervoeren. Daar zou de rest van het stadion hen enkele minuten moeten trakteren op een striemend fluitconcert. Een ridicuul idee, al was het maar omdat dit totaal niet uitvoerbaar is. Binnen het voetbal zelf bestaat de actie "Football Against Racism", waaraan tal van beroemde spelers mee werken. Het Nederlands elftal speelde in het kader van deze actie ooit in zwart met witte shirts tegen de Engelsen. De vraag is echter of deze bewustwordingsacties wel de juiste mensen bereiken.
Nee, het is niet eenvoudig. Ik denk dat een duidelijk statement, gemaakt door een speler zelf, een prima stap zou kunnen zijn. Ik doel hierbij natuurlijk op het afstappen van het veld. We zagen het dit seizoen in Italië, toen de Ivoriaan Marco André Zoro Kpolo van Messina het veld af wilde stappen toen fans van Internazionale hem racistisch bejegenden. Hij kon door de donkere spelers van Inter zelf worden overgehaald om te blijven. De actie leverde wel wat publiciteit op, maar was nog lang niet voldoende. Eerlijk is eerlijk, Zoro is een kleintje binnen het mondiale voetbal. Dit geldt ook voor zijn club Messina en uiteindelijk bleef hij wel op het veld staan. Dat spelers uiteindelijk hun actie niet doorzetten, is ook wel logisch. Het is namelijk een schemerig gebied waarin je dan als speler en club terechtkomt. Wat doet de nationale bond in een dergelijk geval? Je wilt uiteindelijk met je actie niet je eigen team duperen en in het geval van Zoro heeft een club als Messina gewoon kans om zelf gestraft te worden.
Daarom is het zo jammer dat Samuel Eto'o vorige week op zijn besluit terugkwam om in Zaragoza te stoppen met de wedstrijd. Eto'o is geboren in Kameroen en werd vorig seizoen al constant met oerwoudgeluiden geconfronteerd in Zaragoza. Toen koos hij voor een ludieke, maar toch ook zeer pijnlijke, oplossing. Na zijn doelpunten danste hij als een aap. Zo werd hij immers ook gezien door de supporters daar. Zaterdag was het echter weer prijs en deze keer koos Eto'o voor een andere aanpak. Hij wilde stoppen en liep resoluut het veld af.
Zijn tegenstanders, waar nota bene ook gekleurde spelers bij waren, en de scheidsrechter probeerden hem te overtuigen door te spelen. Zaragoza was ongetwijfeld bang voor de reprimandes, want dit was even anders. Het ging hier om een speler van Barcelona, één van de grootste clubs ter wereld. Eto'o zelf is ook één van de huidige mondiale toppers. Als die bijval had gekregen van zijn medespelers, waaronder de eveneens gekleurde Ronaldinho, had je de poppen aan het dansen gehad. Ronaldinho en Eto'o eindigden namelijk eind vorig jaar steevast in de top drie van de verkiezingen rond de beste voetballers in Europa en de wereld.
Dat was een statement geweest. Twee van de beste spelers in de wereld, aangevuld met andere sterren van Barcelona, die het veld aflopen omdat ze het racisme vanaf de tribune beu zijn. Spelers van topclub Barcelona, pikant genoeg ook nog eens getraind door twee Surinamers. Ik ben er vrijwel zeker van dat de Spaanse bond in dit geval een straf had uitgedeeld aan Zaragoza. Dan was er eindelijk een daad gesteld en had de wereld een voorbeeld gezien dat dit soort hersenloze acties vanaf de tribune maar eens afgelopen moesten zijn.
Maar helaas, het mooiste statement denkbaar ging niet door. Henk ten Cate bleek uiteindelijk de man die Eto'o kon bewegen om terug te keren. Dat Eto'o betrokken was bij de winnende treffers van Barcelona was mooi, maar weegt wat mij betreft niet op tegen de kans die hij heeft laten lopen. Ik denk zelfs dat dit de grootste gemiste kans van zijn hele loopbaan is. Met als gevolg dat we voorlopig nog niet verlost zijn van de mensonterende oerwoudgeluiden vanaf de tribune, die niet passen bij de mooiste sport ter wereld. En dat is jammer voor de liefhebber.