De enkel van Totti
Tegen AS Roma was Empoli echter niet opgewassen. Er werd een nederlaag geleden. Een kleine weliswaar, maar Roma won en deed goede zaken op de ranglijst. Normaal gesproken zou er amper meer aandacht dan normaal aan een 1-0 overwinning als deze zijn geschonken. Maar nu was alles anders. De serie van Roma kon iedereen gestolen worden, de strijd van Empoli om in de Serie A te blijven telde niet. Dit was de wedstrijd van de enkel. De enkel van Francesco Totti, om precies te zijn.
Francesco Totti, kind van AS Roma. De begaafde voetballer is een held in het grootste deel van Italië. Zijn kwaliteiten zijn onomstreden. Totti heeft een goed inzicht en een fantastische balbehandeling. Hij tovert schijnbaar kansloze acties om tot fenomenale doelpunten. Totti kan in of achter de spits het verschil maken. Wat dat betreft is hij nog een ouderwetse voetballer, waar er weinig van zijn. Er wordt wel eens schamper gelachen om zijn vermeende domheid, waarover zelfs een boekje op de markt verscheen. Maar als Totti gaat voetballen, hoeft hij niets anders te weten of te kunnen.
Zo kan het dat hij al enkele jaren wordt gezien als één van de spelers die de nationale ploeg van Italië naar successen kan leiden. Het ging tot nu toe steeds mis voor Totti, met het EK van 2004 als dieptepunt. Een spuugincident in de eerste wedstrijd leverde hem een schorsing op. Weg dromen van de titel, die aan de hand van de geniale excentriekeling behaald had moeten worden. Met die catastrofe in het achterhoofd verwacht men dit jaar niets anders dan een glorieuze revanche. Met Totti en Del Piero achter doelpuntenfenomeen Luca Toni moet Italië een aanvallende driehoek hebben waar tegenstanders in de tunnel al bang voor zijn. Zij moeten de azuurblauwen aan de hand nemen in Duitsland en naar de titel leiden.
En dus stond afgelopen weekend het voetbalhart van menig Italiaan even stil. Richard Vanigli, een dertiger in de defensie van Empoli, bracht onbewust het land in rep en roer. Vanigli, een verdediger zoals er in Italië veel van zijn, was ongetwijfeld lekker scherp begonnen aan het duel met Roma. Hij bracht vrijwel zijn complete loopbaan door op de lagere profniveaus van Italië en mocht dit seizoen dan eindelijk in de Serie A spelen. Dan ga je wel fel de wedstrijden in, om dat verblijf langer te rekken dan één seizoen. Vanigli zette een tackle in op Totti, die daarbij zijn enkel brak. De diagnose was welhaast van ondraaglijkere pijn dan de breuk zelf: twee tot drie maanden buitenspel. Wie snel mee telt, concludeert dat Totti dus mogelijk pas eind mei weer fit is.
Aangezien het WK niet veel later begint, vreest Italië nu voor Totti. Vanigli, die als goed Italiaan het landsbelang direct boven het eigenbelang stelde, ging in tranen het veld af. Een pose, vonden de achterdochtigen. Welgemeend, aldus de barmhartigen. Ook de voorzitter van Empoli legde op televisie een verklaring af, terwijl de voor AS Roma werkzame Rosella Sensi ook al huilend op de buis te zien was. Iedereen voelde de pijn en was bang voor het idee Totti te moeten missen in Duitsland. Wie moet zijn plek dan innemen? Zelfs Silvio Berlusconi zocht al contact met de speler. Men moet er niet aan denken dat Francesco straks thuis voor de buis moet toekijken, samen met zijn prachtige vrouw die af en toe een drankje serveert.
Zijn de Italianen gek geworden? Ik kan me niet voorstellen dat Balkenende een telefoontje zou plegen naar Rafael van der Vaart of Arjen Robben, wanneer die een zware blessure oplopen. Net zo min als ik me kan voorstellen dat een simpele mandekker van pakweg ADO Den Haag huilend het veld afloopt als hij Dirk Kuijt heeft geblesseerd. Dat de voorzitter dan ook min of meer publiekelijk zijn excuses gaat maken. Nee, in Nederland zijn we daar te nuchter voor. Schouderophalend zullen we het hooguit jammer vinden dat een belangrijke speler het toernooi moet missen, maar een poppenkast als in Italië is uitgesloten. Misschien zit in dit verschil in beleving echter wel meer opgesloten dan alleen Hollandse nuchterheid. Misschien is dit wel de wezenlijke verklaring voor het feit dat Italië komende zomer meer kans heeft op de wereldtitel dan Nederland. We zijn niet passioneel genoeg en kunnen alleen maar meewarig kijken naar die Italianen, die van de enkel van Totti een zaak van nationaal belang maken. Hopelijk kan Marco van Basten nog iets van die beleving, die hij zelf van nabij meemaakte, overbrengen op zijn spelers en op ons. Anders vrees ik voor een prijsloze zomer.