Geef al uw geld aan mij!
Onheil treft de wereld het hele jaar. Een overstroming, een aardbeving, een oorlog of een brand. Maar gelukkig is er hier bij ons niks aan de hand. Dus, denk jij ook wel eens aan de anderen? Aan zij die het minder goed hebben dan jij?
We weten het allemaal dan, het schuldgevoel treft je, je schud je schouders, je geeft je geld en "klaar is kees". Maar liefst nog als zoveel mogelijk mensen je genereuze gebaar te zien krijgen. Want we doen het toch "om te tonen" hoe sterk wij wel van het ons opgedrongen "nationale schuldgevoel" willen afgeraken.
We zijn het afgelopen jaar werkelijk terug platgegooid met "acties voor het goede doel". Had men in "Tsunamië" de voorbije tientallen jaren duidelijk geen geld geïnvesteerd voor een waarschuwingssysteem zoals in bv Japan, we hebben het geweten. De vernielingen in het tropische paradijs voor onze Westerse amateur-pedofielen moesten en zouden terug uit onze zakken gerecupereerd worden. Had een Orkaan in wat zich het "Rijkste land ter wereld" denkt te mogen noemen de straten van de zwarte verschoppelingen in New Orleans ironisch genoeg "blank" gezet. Andermaal doken de "steunacties" op. Heeft men in Congo met de zoveelste burgeroorlog nu echt de allerlaatste stukken beschaving die de kolonisatie er had achtergelaten volledig in de vernieling gekregen, er wordt een "serieus request" gedaan op onze portefeuille. Wonen er andermaal nog eens mensen op een van de vele gekende breukplaten onder de aardkorst die uiteraard om de zoveel tijd eens in actie schieten, er wordt meteen beroep gedaan op onze ondertussen toch al vrij leeg wordende geldbeugel om … nog eens terug diezelfde groep mensen te gaan huisvesten op dezelfde breukplaat die hen hun eerste huis gekost heeft. Logisch natuurlijk, onze nakomelingen moeten ook nog eens terug hun schuld gevoel kunnen kwijtraken.
Ik begin mij eigenlijk méér en méér aan de zogenaamde "ontwikkelingshulpacties" te ergeren. Vooral omdat er zo weinig zinnigs met dat geld aan het gebeuren is. Bij de massale steunacties voor de Tsunami weet men ondertussen al bijna niet meer wat ze met het massaal ingezamelde geld moeten aanvangen. Ik weet in elk geval wel waar het zal belanden … in iemand zijn zakken.
Of waarom moeten wij geld geven aan een land dat met zijn jaarlijkse legeruitgaven de volledige wereldvoorraad aan "warme wintertenten" zou kunnen opkopen? Of tenminste, zelfs met dat leger zelf alleen al in staat zou moeten zijn tenminste de noodlijdende bevolking uit die gebieden te evacueren.
Of nee, we moeten het aan steunacties in Afrika geven dus, waar als er geen Afrikaanse Warlord het met zijn rebellengroepje komt wegstelen, het wordt uitgegeven aan voedselpakketten. Dat diezelfde bevolking weinig tot geen initiatief meer neemt om dan zelf aan landbouw te doen en maar blijft kinderen produceren lijkt daarbij weinig tot geen rol meer in te spelen.
Of zoals eerder gezegd. Wat voor zin heeft het om ergens waar om de zoveel jaar met quasi zekerheid een grote natuurramp zal gebeuren terug de vernielde stad op te bouwen? Zijn wij als mensheid zo "dom" dat we deze logica niet willen doorzien?
Nog zieker word ik van de vredelievende personen, die zich vaak achter dergelijke acties scharen. Is het bij ons geen hele hoop kwelende (najah zingende) BN'ers (meestal het soort dat je al jaren niet meer op tv gezien hebt) , dan is het zeker wel iemand van het type "Bono" , die zich tegenwoordig over de rug van pakweg de Afrikanen met de slogan "Make Poverty History" 'beroemd' maakt. Allemaal wel mooi op papier bedacht, maar als je veel naar zijn concerten wil gaan kijken zul je wél in de armoede terecht komen. Wellicht maken zijn concertgangers vooral zijn 'poverty' history. Benieuwd als hij de ticketprijs van zijn concerten eens met de helft of meer zou verlagen en zou beloven dat als je wél de volle pot zoals nu betaald dat geld volledig zal worden geïnvesteerd in de "zogenaamde" goede doelen wat zijn "fans" dan zouden doen …
Ach, misschien zouden ze dan toch nog wel de volle pot betalen, want in de tegenwoordige "hype" van de grote steunacties is het bij ons "mode" geworden voor elke persoon, elk bedrijf, wie of wat dan ook om zich zo "genereus" mogelijk te tonen.
Ik stel u dan ook voor, als u écht behoefte heeft om uw zuur verdiende geld, ondanks de zoveelste taksverhoging, ondanks de stijgende stookolieprijzen, ondanks de toenemende prijzen bij alles wat u koopt of ondanks het feit dat het bedrijf waar u werkt met de dreiging zich te verplaatsen naar een derdewereldland andermaal uw loon niet meer aan de index heeft aangepast. Als u ondanks dat alles toch nog de behoefte heeft om van het u opgelegde "schuldgevoel" af te raken door middel van een genereuze schenking.
Wel, geef dan uw geld niet meer aan Giro weet-ik-veel-wat-nu-weer , maar geef dan uw geld dan maar gewoon aan mij. Ik garandeer u dan tenminste ergens één iemand (namelijk mezelf) er iets nuttigs voor zichzelf mee zal kopen.
En wellicht wordt de derde wereld er op lange termijn ook alleen maar beter van. Misschien dat onze vrienden in Zwart-Afrika terug leren 'overleven' als ze geen voedselpakketten meer krijgen.