Het Binnenhofklasje wenst u een goed 2006

Sander (alpeko)

De leerlingen van het Binnenhofklasje vierden de jaarswisseling dit jaar gezamenlijk. Het leek meester Frans een goed idee om zijn verdeelde klasje voor één avond in het centrum van het politieke spectrum te verenigen. Een gelegenheidscoalitie zonder dat ook maar iemand water bij de mousserende wijn hoefde te doen.

De opzet van meester Frans leek te slagen. Iedereen was van de partij en had zijn of haar mooiste pak aangetrokken. Zelfs de vervente niet-stropdasdragers Jan en Wouter droegen op deze laatste avond van 2005 een fraaie zijden das voorzien van een dubbele windsor. Klassenvertegenwoordiger Jan Peter had zich speciaal een nieuwe coupe laten aanmeten. Bovendien had hij op deze laatste dag van het oude zorgstelsel nog even snel een nieuw brilletje aangeschaft.

Oliebollen, appelflappen, champagne, wijn en groots vuurwerk. Alles was aanwezig om er een onvergetelijke avond van te maken. Jan Marijnissen had voor deze avond mootjes zalm meegenomen en wist Gerrit er uiteindelijk van te overtuigen dat het heffen van brandstofaccijns op oliebollen enigszins ver ging. Hoewel deze avond natuurlijk in het teken van de gezelligheid stond, had meester Frans toch één verplicht moment van educatie ingebouwd: de oudejaarsconference van Youp van 't Hek. Al etend en drinkend luisterden de aanwezigen aandachtig of ze genoemd zouden worden. Toen na ruim een uur alleen de namen van Veerman en Verdonk waren gevallen, waren de meeste toch wel teleurgesteld. Toch feliciteerde eenieder de gelukkige twee met hun buitengewoon knappe prestatie. Volgend jaar beter!

Naarmate de klok twaalf uur naderde, steeg de spanning in de Tweede Kamer. De champagneglazen werden gevuld en het vuurwerk op scherp gezet. "Heb jij geen vuurwerk?", vroeg Henk Kamp aan Hansje Hoogervorst. Hans lachte triomfantelijk en antwoordde: "Niet persoonlijk nee maar wel indirect." Henk leek er weinig van te snappen. "Nou, hoe kom jij aan het geld voor je vuurwerk?", vroeg Hans aan de verbaasd kijkende Henk Kamp. "Dankzij mijn zorgtoeslag", antwoordde Henk ad rem. "Dankzij mij dus, graag gedaan", was de reactie van Hans.

Tien, negen, acht, zeven... "Is dat een prognose voor mijn aantal zetels?", vroeg Geert zich af. Zes, vijf, vier... "Wat vier nog maar? Ben ik dan soms te weinig op televisie geweest?", paniekte Geert. Drie, twee, één... een gejuich barstte los. "Hebben ze dan zo'n hekel aan mij?", was Geerts gedachte over het luide gejuich totdat het werd gevolgd door een opluchtende: Gelukkig nieuwjaar! Iedereen schudde elkaar de hand. Zelfs Rita's hand werd deze keer door niemand geweigerd.

Nadat de handen waren geschud en de champagne leeg was gedronken, liep het klasje naar buiten toe het Binnenhof op. De mat van Herben kleurde het Binnenhof rood en hulde het in dikke rook. Op verschillende plaatsen verlichtten kleurrijke fonteinen de toekijkende menigte. Meester Frans vroeg aan Piet Hein uit bezorgdheid: "Is dat niet gevaarlijk al dat rondvliegende vuurwerk?" Piet Hein antwoordde nuchter: "Zolang er geen cellencomplex in de buurt is, maak ik geen bezwaar." Henk Kamp kende geen schrik voor het vuurwerk. De geur van kruit, de aanblik van optrekkende rook en het geluid van knallend vuurwerk, brachten hem in extase. "Ik heb nog wat pijlen die ik van vriend Bush heb gekregen", zei Henk terwijl hij enkele Tomahawks liet aanrukken. Meester Frans greep toch maar even in: "Die Tomahawks gaan wat te ver". Kamp begreep de waarschuwing niet en antwoordde opgetogen: "Die gaan zeker ver, meer dan 1000 kilometer!" De toekijkende Wouter begreep al die ophef over het vuurwerk niet: "Waarom nu al knallen? Ik bewaar mijn vuurwerk wel gewoon zoals het hoort voor de Tweede-kamerverkiezingen Dan richt ik mijn pijlen alvast op het CDA".