Nederlander ... zolang hij scoort
Tenminste zo zou het kunnen zijn als het van een deel van voetbalminnend Nederland afhangt. Zo zou het ook kunnen zijn als het van een rechter die deze week een uitspraak over de zaak deed afhangt.
Blijkbaar is het een zaak van het allergrootste "landsbelang" dat deze sympathieke Ivoriaan die nauwelijks enkele jaren in Nederland speelt het Nederlandse elftal mag vervoegen. Ik mag dan nog een simpele Belg zijn die de hele zaak een beetje van afstand bekijkt maar ik snap het niet. Als ik even grasduin op de Nederlandse overheidssites vind ik al snel de voorwaarden waaraan iemand moet voldoen om zich te naturaliseren tot Nederlander. Allemaal 'strenge' maar logische voorwaarden waarin Jaap om de hoek met de oranjesjaal vaak zelf om gevraagd heeft in nasleep van de volle Fortuyn/Van Gogh-periode. Jaap op de hoek wilde hiermee voorkomen dat Ali om de hoek die bij de halal-slager of op de bouwwerf werkt niet te snel Nederlander kan worden. Maar nu zou die Kalou die aan meerdere van deze voorwaarden ronduit niet voldoet wél Nederlander moeten worden omdat Jaap zijn favoriete Oranje-elf daar "voordeel" uit zou halen.
Pas op, Ik ben het er mee eens dat als een Marokkaan of een Roemeen of een Kazak die naar Nederland 'gevlucht' is, en door in Nederland 5 aantal jaar te wonen een aanvraag tot "naturalisatie" kan indienen en een Nederlands paspoort kan bekomen, dat een voetballer die diezelfde 5 jaar in Nederland woont en werkt dat OOK kan, en dan voor Nederland kan uitkomen. Dat is logisch. Wat niet logisch is, is dat een voetballer na een kortere tijd Nederlander zou kunnen worden door "uitzonderingen" en onnozelheden als "landsbelang" en een allochtone bouwvakker, slager, ... dat niet kan.
Maar dan hoor ik Jaap om de hoek weer zeggen, kijk naar Frankrijk met wat die allemaal spelen.
Bij Frankrijk zijn al die spelers eigenlijk niet genaturaliseerd omdat Frankrijk zelf tot een heel stuk in de jaren '60 half West en Noord-Afrika als Frans grondgebied beschouwde en regeerde hé. Voor de Fransen was pakweg Algiers toen een "even Franse" stad als pakweg Lille of Lyon dat is ... Een land haalt nu eenmaal nog de voor- en nadelen uit zijn koloniale verleden. Algerijn Zidane die voor Frankrijk speelt, dat is even normaal als Surinamer Seedorf die voor Nederland speelt.
Kalou is echter een volledig ander geval. Kalou is een asielzoeker. Maar ik raad het vooral, los van alle rechterlijke uitspraak, Kalou zélf af om dit te doen. Als Belg ken ik méér dan genoeg precedenten voor een dergelijke zaak. Ik geef u er eentje. We zeggen en schrijven de eerste helft van de jaren '90. In de Belgische eerste klasse speelt een Kroatische asielzoeker, ene Josip Weber. Weber is met de Joegoslaavse burgeroorlog gevlucht uit zijn geboorteland. Weber scheert hoge toppen in België, hij wordt drie keer op rij topscorer met een straat voorsprong in een competitie die op dat moment nog een hoog Europees niveau haalde. (ploegen als Anderlecht en Antwerp haalden in die jaren zelfs nog finales in de Europacups) Maar de Belgische nationale ploeg, einde de jaren '80 nog op het toppunt van zijn kunnen, begon toen al te sputteren. België leek in spitsennood te zitten. De roep om Weber - die door het opheffen van het Joegoslavische nationale team zelfs voor geen ander land kon uitkomen - te naturaliseren steeg. Weber moest echter de normale procedure afwachten. Vijf jaar na zijn komst en méér dan honderd twintig goals verder, was het eindelijk zover. Weber kreeg zijn Belgische paspoort en maakte zijn debuut bij de laatste twee oefenmatchen voor de Wereldbeker in de States van '94. De vaste spitsen van de nationale ploeg waren nog niet onder de indruk "laat hem maar komen" en "de beste speelt". Weber was bij zijn debuut weerzinwekkend. In zijn eerste interland scoorde hij maar liefst vijf! keer. De natie had zijn "redder" gevonden. Weber moest en zou ons op de wereldbeker terug naar hoge toppen voeren.
Maar het was ook de periode waarin het Vlaams Blok in België zijn eerste grote verkiezingsoverwinningen voerde. Ik herinner mij nog levendig een interview uit die periode met een blok-aanhanger waarbij de journalist de lastige vraag stelde: "En Weber mag wél blijven?" "Zolang hij scoort" antwoordde de man gevat.
Op met de Rode Duivels naar de States dus daar liep het echter mis. Weber bleek slecht in de groep te liggen, de gevestigde waarden vonden hem een "indringer" en hij zonderde zich méér en méér alleen af van de groep. Op het veld zag je dat het vertrouwen weg was. Vaak leek men hem zelfs bewust slecht aan te spelen. Ook in de pers stak het gemor de kop op. België verdween al snel uit de Wereldbeker. De successen van '86 en '90 bleven uit. Voor Weber had de wereldbeker echter nog veel zwaardere gevolgen. In de laatste match tegen Duitsland, waar hij nog slechts goed genoeg was voor een invalbeurt, liep hij een chronische blessure op - kwatongen beweerden zelfs dat hij die over had gehouden aan een zware trap die hij op training kreeg en daarom op de bank zat- enkele maanden later was zijn carrière definitief voorbij. Na de oorlog trok Weber terug naar zijn thuisland Kroatië. Hij scoorde niet meer, en in België is hij nagenoeg vergeten.
Mijn advies aan Kalou is dan ook het volgende: Besef héél goed dat je enkel Nederlander zal zijn 'zolang je scoort' , gun het Nederland niet om je uit te spuwen als je straks in de finale tegen Duitsland de beslissende penalty mist. Gun jezelf liever het plezier om die zélf met Ivoorkust tegen Nederland wél binnen te trappen.