De Crazy Gang van Nederland
In Nederland is inmiddels een club opgestaan waarvan het elftal met de nodige fantasie ook als "crazy gang" door het leven zou kunnen gaan. Ik doel hierbij uiteraard op Vitesse, uit Arnhem. De geelzwarten legden vorig jaar beslag op de zevende plaats, voor veel mensen best een verrassing. Het was dat men tegen het einde van het seizoen te maken kreeg met schorsingen en blessures, die door de kleine selectie niet goed opgevangen konden worden. Anders had Vitesse wellicht nog meer kunnen verrassen. Een verrassing die er dit jaar best in zit. Het team van Edward Sturing bevat namelijk de nodige karakteristieke figuren, tegen wie het kwaad kersen eten is.
De opvallend geblondeerde doelman Harald Wapenaar bijvoorbeeld, die twee keer een buitenlands avontuur zag mislukken en zich in januari getergd in Arnhem meldde. Hij verving de doorgaans wat onzeker overkomende Jevric in het doel en werd ook een bepalende figuur in de spelersgroep. Naar Wapenaar luister je als jong talent wel. De imponerende keeper is bloedfanatiek en is niet bang zijn mond open te doen.
Of neem Stijn Vreven. De naar eigen zeggen buiten de lijnen doodgoede en uiterst aimabele Belgische indianenliefhebber is de schrik van de Nederlandse linkerflankspelers. Vreven knalt negentig minuten over het veld, als een stier door de straten van Pamplona. Nooit te beroerd om een tegenstander in een heupzwaai te nemen, supporters van de opponent te provoceren, corrigerende tikjes en vermanende keelgrepen uit te voeren. De adrenaline komt als rooksignalen door zijn oren naar buiten en stelt Vreven zelfs in staat om in de catacomben al wat voorwerk op het intimidatievlak te verrichten.
Al even angstaanjagend zijn de middenvelders Abubakari Yakubu en Remco van der Schaaf. Yakubu, Ghanees van geboorte, beheerst de Afrikaanse tackle tot in de puntjes. Altijd voor de bal gaan, maar niet bang om indien noodzakelijk een mannetje mee te vegen. Van der Schaaf, die zijn naam eer aan doet en op het middenveld schaaft en bikkelt. Het leverde hem een transfer naar PSV op, maar daar kwam de inmiddels kaalgeschoren middenvelder nooit in de basis. Net te weinig voetbalkwaliteit, maar dat wel compenserend door een fikse portie agressie. Hoogtepunt was het naar Pierre van Hooijdonk geworpen kluitje modder. Die Van der Schaaf is terug en heeft een missie: laten zien dat PSV hem meer kansen had moeten geven.
Wat te denken van oer Arnhemmer Theo Janssen? Uitgerust met een stevig lichaam, inktversieringen, een slecht gebit en bij tijd en wijle een matje, beweegt hij zich over de velden. Hierbij een spoor van vernieling achterlatend, hetzij door een fikse beuk, hetzij door een briljante penseelstreek van zijn fraaie linkerbeen. Janssen geniet net zo van negentig minuten schoppen als van een binnen gekrulde vrije trap.
Tel daar nog de voetballende muzikant Peter van den Berg bij op, wiens lange manen hem een indrukwekkende verschijning in het hart van de Arnhemse defensie maken, Gill Swerts, een Belgische gifkikker op rechts, en de met Argentijns kapsel getooide Richard Knopper, die gemener is dan je op grond van zijn positie en spel zou denken.
Dit Vitesse moet in staat worden geacht om misschien wel een Amstel Cup te pakken of zich voor de play-offs om de Champions League plaats te kwalificeren. Ze zeiden het zelf al, het wordt lastig van ze te winnen dit jaar. Slechts schorsingen en blessures kunnen een bedreiging vormen, anders moeten we serieus rekening houden met een bijzonder goed seizoen voor één van de kleurrijkste elftallen van onze eredivisie. Het zou de vergelijking met Wimbledon alleen maar meer rechtvaardigen.