Voor Claudia

Ed (Ared)
Wat zeg je als een mooie, leuke, slimme, spontane vrouw je vraagt om mee te gaan dansen? Ik denk dat daar iets meer achtergrondinformatie voor nodig is om überhaupt de vraag te kunnen begrijpen. Ik houd namelijk niet zo van dansen.

En dat is een behoorlijk understatement. Ik heb namelijk een grondige hekel aan dansen. Haat is een erg sterk woord, maar in dit geval is gebruik misschien gerechtvaardigd. Twee pasjes in de woonkamer, een paar meter Moonwalken - dat gaat nog wel. Schuifelen met een mooie meid, natuurlijk. Soms zou ik willen dat ik een fatsoenlijke Engelse wals in mijn voeten had of een zwoele lambada in m'n heupen. Maar helaas, ik kan het niet. Ik vind het zelfs zo ontzettend niet leuk, dat ik het waarschijnlijk ook niet leuk zou gaan vinden als ik het wel zou kunnen.

Daar komt nog bij dat ik geloof in het principe van kwaliteit. Als ik iets doe, wil ik het ook goed doen. Ik geniet bijvoorbeeld van het lezen van columns die beginnen met "ik was gister in [locatie] en zag daar [iets vreemds]", maar weet ook dat anderen dat soort columns veel beter kunnen schrijven dan ikzelf. Ik doe meestal veel onderzoek, tracht tot nadenken uit te dagen en schrijf en herschrijf dagen of soms weken tot de tekst klaar is. Je wil niet weten hoeveel versies er van deze lap tekst zijn geweest voor deze column uiteindelijk gepubliceerd werd.

Dat principe van kwaliteit geldt ook voor mijn werk - de problemen die ik oplos, moeten direct geanalyseerd worden, zodat ze voor de toekomst structureel uitgebannen kunnen worden. Of als ik in een auto rij, dan wil ik het gevoel hebben dat ik in contact sta met de weg, en met alle mechanische onderdelen. Niets doet mij meer gruwen dan een veredeld speelgoedstuur en een elektronisch gas-, rem- en koppelingspedaal, en dan de computer al het werk te laten doen. Als ik een discussie voer wil ik aandacht schenken aan de spreker en denken over zijn argumenten voor ik antwoord geef. Het schiet er soms bij in natuurlijk, maar het is wel mijn streven. Kortom, als ik iets doe, wil ik het goed doen, en bij dansen lukt dat niet. Misschien zou ik het kunnen leren, maar ik heb al amper de tijd om alles te doen wat ik leuk vind, waarom zou ik dan een aanzienlijke hoeveelheid tijd investeren om beter te worden in iets wat ik niet leuk vind?

Maar goed, wat zeg je dan als opeens die vrouw vraagt of je mee gaat dansen? Dat je alles liever doet dan dansen met haar? Dat klinkt ook niet echt erg aardig. Er zijn zo veel dingen die ik leuk vind, dat ik soms zelfs als onverschillig overkom als ik niet kan kiezen tussen alle dingen om te doen.

Ik zou per direct met haar in een auto willen springen, rijden naar een warm strand, met haar zwemmen in het maanlicht, een kampvuur stoken en daar Cumbaja zingen met een fles Cabernet Sauvignon uit 2003 waar we om en om een slok uit nemen. Ik zou mee gaan bowlen en de scorecomputer al geprogrammeerd hebben voor ze haar schoenveters vast heeft. Ik zou met haar willen filosoferen over de vraag of ethiek nog wel bestaat in een causaal deterministische wereld tot de zon opkomt of onze stemmen schor zijn. Ik zou haar de muziek willen laten horen die mij tot tranen toe bewogen heeft.

En dat zijn dan nog maar enkele voorbeelden van leuke dingen. Ook hele normale of zelfs dramatische bezigheden prefereer ik nog boven dat rondhuppelen in een disco (of, in voorkomend geval, een tot feestzaal omgebouwde Duitse sporthal met een dj die luistert naar de veelzeggende naam dj Gepi). Met een gevoel van machoïstische trots sluit ik probleemloos het klemmende raam. Graag zou ik eens de champignonnetjes wassen terwijl zij de spaghetti in een grote pan met kokend water legt en vastberaden roert in de pan met saus.

Zonder ook maar een moment spijt zou ik meegaan naar de dierenarts als haar cavia zijn natuurlijke levensduur opgebruikt heeft en een spuitje verdient. Bij wijze van voorbeeld natuurlijk - ik heb geen idee of ze wel een cavia heeft. Maar ik zou haar hand vast houden, mijn schouder aanbieden en haar troosten met de woorden dat Schoffie voor altijd in onze gedachten zal zijn. En ik zou weten dat die trieste herinnering aan Schoffie juist een mooie herinnering zou zijn aan de steun die mensen elkaar kunnen bieden.

Maar dansen doe ik dus liever niet. En hoe ik dat zeg? Ik zal eens een linkje sturen.