Als Petra slaapt

Walter (Seborik)
De aanvang van het diner loopt vijf minuten vertraging op omdat Petra nog niet slaapt. Als Petra niet slaapt, kan er niet gegeten worden. Dus zitten negen volwassenen en twee kinderen een paar minuten muisstil en te kijken naar een grote pop in een rode jurk. Ze ligt op de bank met haar oogjes dicht, met mijn sweater als deken.

Moeder Lisanne kiest zorgvuldig haar momenten uit en dit is er één van. Ze heeft de aandacht van de hele familie en glundert van oor tot oor. Als Lisanne heeft besloten dat haar poppendochter in dromenland is dan maakt ze dat uitbundig kenbaar door heel hard te schreeuwen "Ze slaapt!", waarna het eten kan beginnen.

Lisanne is één van de volwassenen, ze is 18 en zolang ken ik haar ook al, want ze is de dochter van mijn broer. Ze is dol op me. Wat geen bijzonder voorrecht is, want Lisanne is dol op iedereen. Bij het uitdelen van de liefde heeft ze vooraan gestaan en ze is niet te beroerd om het door te geven. Mijn nichtje is verstandelijk gehandicapt of zwakbegaafd of mindervalide of een mens met een beperking of hoe we dat ook willen noemen. Voor ons is ze gewoon Lisanne.

Lisanne en Petra zijn al heel lang onafscheidelijk. Waarschijnlijk is dit al de derde of vierde Petra want na verloop van tijd wil er nog wel eens een armpje verdwijnen of een gat in het hoofd ontstaan. Dat maakt voor Lisanne niet uit. Er wordt een nieuwe Petra gekocht die met net zoveel liefde en zorg wordt omgeven.

Als mijn partner zo'n vijftien jaar geleden voor het eerst bij de familie op bezoekt komt, wordt het ijs meteen gebroken door Lisanne. Ze omhelst hem, gaat naast hem zitten en kijkt hem de hele avond met een stralende lach aan. Ze straalt het uit: jij mag hem dan wel hebben uitgekozen, hij is mooi van mij. Als ik de eerstvolgende keer daarop zonder hem langs kom, begrijpt ze daar niks van. Waar heb ik hem verstopt? Lisanne doorzoekt de auto, de kofferbak moet open en pas als ik plechtig heb beloofd hem de volgende keer weer mee te nemen, is het goed. We zijn niet compleet als niet iedereen erbij is, vindt Lisanne. Geef haar eens ongelijk.

Het stond al heel lang vast dat Lisanne met mijn jongere broertje ging trouwen. Iedereen weet dat en het is dan ook een drama als mijn broertje een vriendin krijgt. Hij vertelt tijdens het familieweekend dat hij haar die middag van het station gaat halen. Lisanne is ontroostbaar. Zoveel verraad past niet in haar belevingswereld en wederom: geef haar eens ongelijk. Met al het psychologische inzicht dat ik bezit, maak ik haar duidelijk dat mijn broertje nog steeds veel van haar houdt en dat het allemaal goed gaat komen. Met waterige ogen kijkt ze me aan en snottert hartverscheurend door.. Ik geef het op. Als de vriendin die middag op het toneel verschijnt, is Lisanne er als de kippen bij: ze omhelst haar en voegt er aan toe dat ze best met mijn broertje mag trouwen. Die staat er wat schutterig bij. De introductie van zijn eerste vriendin in de familie verloopt iets anders dan hij zich heeft voorgesteld. Lisanne heeft de afgezegde bruiloft binnen een paar uur verwerkt en wij zijn er weer eens op gewezen dat beloftes aan haar meer inhouden dan wij kunnen bevroeden.

Lisanne is de laatste jaren enorm veranderd. Van een meisje is ze nu ineens een jonge vrouw. Althans: ze ziet er uit als een vrouw. Maar ze is nog steeds dat meisje. Langzaam wordt duidelijk dat Lisanne's lichaam wel verandert, maar haar geestelijke vermogens en gedrag een bepaald punt hebben bereikt. Dat is even wennen. Een meisje van 12 met een pop is wat anders dan een jonge vrouw van 18 met een pop. Maar de liefde die Lisanne te geven heeft, verandert niet. Daarom zullen we altijd even wachten met het diner totdat zij het teken geeft en Petra slaapt.