Drank en decolleté

De ultieme relatietest, zo wordt het programma ook wel eens omschreven. Vier koppeltjes worden in een tropisch paradijs van elkaar gescheiden en daarna aan de aantrekkelijkste exemplaren van de andere sekse blootgesteld. Hetgeen waar alles rond draait is: "wie gaat als eerste voor de bijl?" Het verklaart natuurlijk de populariteit van het programma. Want stellen we ons die vraag allemaal wel niet eens? Hoeveel is er nodig om onze partner overstag te doen gaan? Bitter weinig zo blijkt. Een heel klein bikinietje volstaat. Of juist héél veel (bloot). Samengevat: drank en decolleté, meer moet dat niet zijn.

Toch niet voor de heerschappen die voor Temptation Island werden geselecteerd. Vergeet alle gelul over gevoelige metromannen wier dromerig gemoed volschiet bij het aanschouwen van een roodgloeiende zonsondergang en die verschrikt terugdeinzen voor al te assertieve vrouwen. Echte venten kregen we te zien! Die vrijwel gedachteloos het ene glas alcoholische geneugten na het andere binnenkapten. Om vervolgens luid boerend met lodderogen door een waas van alcoholische nevelen de beschikbare vrouwelijke rondingen te monsteren.

Les één voor de vrouwelijke kijkers: Vergeet alle advies uit vrouwenbladen en van welmenende familieleden of vriendinnen dat er méér nodig is dan een knap snoetje om een man te verleiden. Het volstaat ruimschoots. Misschien niet voor een leuke afspraak, een relatie of een huwelijk, maar voor een eerste "kennismaking" is het ruim voldoende.
Toch voor de Svens uit deze wereld, die nog voor de dames in kwestie de kans hadden te bewijzen dat ze de edele kunst van het uitspreken van volzinnen wél bedreven besloten had om tot nader onderzoek over te gaan. We zagen hem nu eens met de ene dan eens met de andere in weinig tot de verbeelding overlatende poses waarbij hij allerminst de indruk gaf in hun karakter geïnteresseerd te zijn.

Les twee voor de vrouwelijke kijkers: woorden als "relatie" en "trouw" betekenen voor mannen en vrouwen totaal iets anders. Waar de vrouwelijke helft van de koppels niet eens zoveel moeite hoefde te doen om de verleiding te weerstaan, gold voor de mannen: "uit het zicht is uit het hart." Hun vriendinnen waren nog maar net uit hun blikveld verdwenen of ze stortten zich ongehinderd door begrippen als "afspraak" of "respect" vrolijk in het feestgedruis. Onder het motto "alles mag behalve verliefd worden" besloot Sven zijn kennis van de vrouwelijke anatomie alvast bij te schaven.

Ondertussen blijven de dames tobberig en nagelbijtend op een ander tropisch paradijs achter. Hield manlief zijn handen thuis? Daar waren ze mee bezig. Niet met de beschaafd uitziende knapperds die hun hoofd braken over hoe ze in vredesnaam de belangstelling van de dames konden wekken. Als ik hen een tip mag geven: vrouwen zijn niet te verleiden met een hoog "nieuwe man" gehalte. "Een beetje te braaf" gaf een vrouwelijke deelneemster als verklaring voor de lauwe interesse die de mannelijke verleiders wekten. Zelfs nadat vrouwlief de beelden van haar verloofde die besloot een halve kama sutra in de praktijkoefening te brengen te zien had gekregen slaagden onze "metronomen" er maar niet in om hen tot wraakbeoefening te roepen. Zelden heb ik een datingprogramma gezien waarin mijn "gaydar" zoveel af is gegaan.

Maar goed, er zijn nog een hele boel afleveringen te gaan, misschien geraken Sven en Terence nog in een emotionele crisis, of besluiten de heren in een opwelling van berouw en plots opkomend gemis de afwezige dames al zwemmend te benaderen. Alles is mogelijk. Ook dat de productie op het vrouweneiland enkel voor homoseksuele vrijgezellen zorgde. Zelfs dat de koppels geld hebben gekregen om een en ander in scène te zetten. Misschien hebben ze er wel ergens een vrijgezellin met aids tussengestopt. Zeg nu zelf, zou dat geen bijzondere televisie zijn? Zou daar geen volk naar kijken? Of breng ik hier nu John de Mol op ideeën?