Goodbye Gonzo
Eigenlijk ontstond deze stijl geheel per ongeluk omdat hij zich tijdens het schrijven van het artikel 'The Kentucky Derby Is Decadent And Depraved' niet aan de deadline hield. Deze was allang verstreken en Hunter moest zijn stuk dus snel inleveren. Hij besloot blaadjes uit zijn kladblok te scheuren en dit op te sturen naar het tijdschrift waar hij voor werkte. Erg consequent was Hunter Thompson trouwens niet in de zogenaamde Gonzo stijl aangezien hij zijn bekendste boek Fear and loating in Las Vegas maar liefst vijf keer herschreef.
In 1966 bereikte hij zijn eerste succes met het boek Hells Angels. Thomspon reed mee met de gevaarlijke motorbende, nodigde ze thuis uit en werd vervolgens door de ruige mannen goed in elkaar geslagen. Maar met zijn meest gevierde boek Fear and loating in Las Vegas (1972), kreeg Thompson een heuse cultstatus.
Het betreft een maf verslag van Hunter’s reis door Midden-Amerika. Een ontzettend psychedelisch verhaal, maar dat is niet vreemd als je weet dat Hunter schreef onder invloed van grote hoeveelheden alcohol en drugs. Op elke pagina kom je wel opsomming van coke, mescaline en LSD tegen.
De late jaren zeventig maar vooral de jaren tachtig waren niet erg succesvol voor Hunter. Hij kreeg wel waardering vanuit de underground scene, maar de roerige jaren zestig en de begin jaren zeventig waren voorbij en de nieuwe Amerikaanse droom stond voor de deur. Uit geldnood en om zijn fans gerust te stellen, zorgde hij voor bundeltjes met columns maar ook faxberichten en brieven werden steeds vaker in boekvorm uitgegeven.
Zoals wel meer linkse, obstinate Amerikanen, was Hunter uiteindelijk een echte ras Amerikaan. Hij had een passie voor vuurwapens en was erg op zijn privacy gesteld. De laatste tijd schreef hij vooral sportcolumns voor een internetsite.
Ik moet zeggen dat ik best schrok van het bericht. Vooral vanwege het feit dat iemand nog in zijn 67ste levensjaar zelfmoord pleegt. Maar na enige research kwam ik er toch snel achter dat Hunter Thompson nogal sceptisch tegenover de nieuwe eeuw stond. Ik quote een stuk uit een interview uit 1998.
Question: At the end of FEAR AND LOATHING, you say "there will be no year 2000: not as we know it." What do you mean by this, and what are your plans for New Year's Eve 1999?
Hunter
Thompson: It's hard to say what I meant by "as we know it." I'm not about to go up on a mountain on new year's eve and wait for the lightening to strike. But, the years after 2000 will be a monumental change in the way life is lived here. It will be harder and harder to relate to our children. I don't know what it's going to be. I don't plan to be around in the year 2000. I'll be taken away by the Sufi God.
Bij mij rees vanochtend vroeg, toen ik het bericht op de radio hoorde, de vraag : hebben wij weer behoefte aan een nieuwe gonzo-journalist? In Nederland wel te verstaan. Zou het niet fantastisch zijn om Andries Knevel op tv volledig on dope-dat spreekt voor zich-met zijn vingertje zwaaiend helemaal uit zijn dak te zien gaan. Of wat te denken van spannende drugs en hoeren avonturen van Gerrit Komrij verwerkt in een nieuwe dichtbundel. Je hoort wel eens mensen zeggen dat de jaren vijftig terugkeren. Een logisch gevolg zou dan weer een protestgeneratie zijn. Mochten de jaren zestig weer gaan herleven over een jaar of tien, dan hoop ik dat er weer een mafketel van een journalist opstaat die zijn deadline vergeet en uit onmacht snel zijn aantekeningen uit zijn kladbok scheurt…….
- Het volledige interview waaruit ik net een quote gebruikte is te vinden via http://fargonebooks.com/hunter.html