SunChaser: respecteer anderen of houd je muil

Bart (veekeend)
Nu kennen de meesten mij vooral van het nieuwsposten van expliciete zaken op de frontpage, tot vreugde en verdriet van menigeen. Zo af en toe schrijf ik er eens een column tussendoor, just for fun. Na het lezen van de column van Sunchaser begonnen mijn vingers toch wel heel erg te jeuken. Één grote klaagzang over een fenomeen dat carnaval heet. Een fenomeen ja, waar je weinig zinnigs over kan zeggen als je het niet een áántal keer hebt meegemaakt. Dat SunChaser vervolgens zijn ruim tien jaar oude frustraties gebruikt om maar het hele zuiden over één kam te scheren, dat noem ik goedkoop scoren. Respecteer anderen, of houd je muil gewoon!

Voor veel FOK!kers was het naast voor Sunchaser een ideaal moment om eens flink te lopen kankeren op het carnavaleske zuiden. Een aantal stereotype voorbeelden werden uit de kast gehaald en hoppa, we hebben een column! Tja, beste Sunchaser, zeg nu zelf, we praten over een voor jou mislukt feestje uit 1993, toen menig FOK!ker nog met lego speelde. Carnaval vandaag de dag is heel wat anders, mijn beste.

Carnaval vandaag de dag is allang niet meer enkel voor de katholieken. Carnaval is gewoon het feest voor iedereen, jong en oud, dik en dun, bruin of blank. Centraal staat de gezelligheid onder elkaar en dit alles met mooie outfits, optochten en talloze sociale activiteiten voor en door gemeenschappen. Het brengt iedereen bij elkaar. Met de steeds meer individualistisch wordende maatschappij van vandaag de dag is dat toch wel bijzonder. Dat waarderen mensen, steeds meer mensen. Vandaar dat steeds meer mensen van boven de rivieren hierheen afreizen om al dit moois mee te maken. Want een mooi fiske, zeg nou zelf, wie wil dat niet. Over dat stinken nog gesproken; dat doet iedereen, bier, drank, rook, kots, dat komt overal op feestjes voor, soms minder vaak, soms weer wat meer. Just a part of the game.

Dat er veel, heel veel gedronken wordt, is deels waar. Maar dat is een keuze. Menigeen zuipt zich ook helemaal kapot tijdens andere feesten of uitgaansavonden. Is dat dan zo schokkend, verwerpelijk? Dat je de kutmuziek vanzelf gaat waarderen als het promillage is toegenomen is zeker waar. Maar juist de simpele muziek maakt carnaval goed toegankelijk. Iedereen zingt zo mee. Vaak zijn de metaforen in de nummers nog genialer dan die van jouw favoriete band K3. Het is uiteindelijk maar wat je leuk vindt hé? Who cares wie welke muziek leuk vindt? Staat de muziek je niet aan, ga je naar een ander café, waar men bijvoorbeeld trance of house draait, of iets andersoortigs, want ook dat wordt gedraaid tijdens carnaval.

Over dat neuken gesproken, voor menig FOK!ker blijkt dat een ideaal item te zijn om zijn/haar frustraties op te doen botvieren. Natuurlijk heb je altijd van die br33z4hsletjes die het halve dorp platneuken en worden er in een week tijd vaak meer condooms verkocht door winkels dan in een gemiddeld kwartaal, maar hej, dat is het leven nou eenmaal. Overal in het land zijn er lokale feesten, aangelegenheden die worden aangegrepen om gelijk met elkaar van bil te gaan.

Wat menigeen niet weet is dat carnaval niet uit enkel de vier/vijf meestbesproken dagen bestaat van zuipen, feesten en neuken. Carnaval is een feest dat het hele jaar doorgaat met een veel socialer element dan menig 'feest' heeft. Bejaarden in tehuizen worden extra in het zonnetje gezet, ze zien eens andere mensen. Er wordt geld voor goede doelen ingezameld, er worden cabaret-achtige avonden verzorgd voor eenieder, met gehandicapten en armen worden activiteiten ondernomen. Kortom er is ook oog voor de minderen in onze samenleving, in de geest van carnaval: een feest dat voor iedereen toegankelijk is. En dat is nu het mooie, maar wat niet iedereen weet. Natuurlijk gaan er dingen mis, dat gebeurt op meerdere plaatsen.

Maar om nu alles over één kam te scheren, dat is te gemakkelijk scoren. Carnaval is nu eenmaal meer dan dat. Menigeen zal er zeker last van hebben, maar veel grotere aantallen hebben er het hele jaar plezier van. Vooral de zwakkeren in de samenleving, die het vaak al zo zwaar hebben wordt een onvergetelijke tijd bezorgd. Met alles heb je verliezers en winnaars en als Nederlanders zijn we snel geneigd het slechte erin te zien. Zie daar, een stereotype beeld is ontstaan. Maar zeg nu zelf beste Sun, is het niet erg makkelijk spreken over iets wat een ver van je bed show is en wat je al heel lang niet meer bewust hebt meegemaakt? Ieder zijn ding toch?

Ik zeg alaaaaaaaaaaaf