Er is er een jarig

Menno (Mennosson) 01-02-2005 18:01

Over een paar dagen ben ik jarig. Het is een jaarlijks terugkerend gebeuren, maar ieder jaar schrik ik van de voorbij vervlogen tijd. Ik kijk ook op tegen de verwachting van familie, vrienden en bekenden dat je dit feit ook moet vieren. Als het aan mij lag stond ik er niet eens bij stil dat ik een jaar ouder ben geworden. Wat vier je nou eigenlijk? Dat je moeder je zoveel jaar geleden gebaard heeft? Daarbij is dit nou niet echt een maand om een leuk feest in te geven. In het voorjaar en in de zomer kun je toch meer dingen doen. In die tijd is mijn stemming trouwens ook zonniger. Een reden om nu dus een feest te zou ik niet weten. Toch doe ik het, om de simpele reden dat mijn vrienden en bekenden het waarderen. Ook hebben deze mensen, door het afgelopen jaar stuk voor stuk wel hun verjaardag een viering te gunnen, bij mij een voorbarig schuldgevoel opgebouwd. Je weet dat die mensen, op hun feestdag, de hele dag bezig geweest zijn om onder andere jou te vermaken dus nu is het toch wel zo aardig om dat terug te doen voor de ander. Het idee, de hele dag voor andere bezig te zijn geeft me nou ook niet bepaald een feestelijk gevoel. Toch, de plicht roept.

De plicht roept, is toch geen term voor een feest. Wel als je het feestje moet geven. Vorig jaar kwam ik er nog mee weg om het met een klein groepje mensen te vieren maar dit jaar bereik ik volgens anderen een mijlpaal, en al die mijlpaalzeggende "anderen" komen dus ook dit
jaar. Ik bereik binnenkort de officiele status " burger". Ik mag vanaf nu ongegeneerd Lingo kijken. Ik mag nu uit eten gaan leuker vinden dan naar de kroeg gaan. Ik mag nu me zorgen maken over pensioenen, hypotheken, lijfrentes en ander geneuzel in plaats van gewoon proberen niet rood te staan. Ik mag nu met een biertje voor de tv zitten ook fijn tijdsvermaak vinden. Kortom, ik word 30. Weer geen reden voor een feest in mijn ogen, maar ja, als anderen het een mijlpaal vinden...

Dus begin je met het tellen van het aantal mensen dat er gaan komen. Wie is er sowieso bij, wie moet je toch echt wel uitnodigen, wie zouden wel leuk zijn om ook weer eens te zien en wie nemen al deze mensen weer mee? Doorgaans tel ik cijfers makkelijk uit mijn hoofd op maar als het gaat om het opstellen van een lijst van genodigden trek ik als een klein kind bij elke naam die ik hardop zeg een vinger uit mijn vuist en tel per naam, ook weer hardop, mee. De eerste paar namen heb je zo en anderen komen druppelsgewijs in herinnering. Al met al groeit de lijst steeds
meer en je wordt al bang van het aantal waar je al op zit. Op dat moment schieten er altijd nog wat namen je te binnen en de wanhoop slaat toe. Dit valt niet meer te organiseren.

Ik woon op dit moment in een tweekamer appartementje en mijn woonoppervlakte is daardoor niet al te groot. Ik heb wel een ruim balkon, maar in deze maand is dat simpelweg alleen maar nuttig om de reserve kratten bier een beetje koel te houden. Er komen maximaal zevenentwintig mensen. Uiteraard geen rekening houdend met verrassingsbezoekjes. Van die mensen verwacht ik er eigenlijk maar twintig. Om ook dat aantal mensen te verkleinen vier ik het de hele dag door, nou ja, vanaf zondagmiddag twee uur. Zondagochtend blijft toch echt voor mezelf. Maar
in de hoop dat sommige in de avond en sommige in de middag komen is het bezoekersaantal verdeeld in tweeen en zo is alles weer beheersbaar.

Toch rijzen er al weer twijfels bij mij dan. Maar wat nou als ze allemaal in de middag komen? Of nog erger, wat als iedereen op een na in de middag komt? Dan zit je op de avond nog met een gast. En kan die wel met die opschieten en het vlot niet zo tussen die en die dus kunnen zij ook beter apart van elkaar komen. Hoe kan ik ze ook kwijt? Ik heb niet genoeg stoelen voor iedereen. Met staantafels is dat mooi opgelost. Per vierkante meter kun je meer mensen kwijt en heb je hebt niet veel stoelen nodig. Tevens is het handig omdat mensen zo eerder met elkaar
gaan praten en ook met mensen waar ze doorgaans niet bij zitten. Mensen die elkaar niet liggen kunnen elkaar ook makkelijker ontwijken op deze manier. Staantafels namen een hoop zorgen weg. Ik kan ze huren bij een horecagelegenheid en ik heb er een van een vriend van me kunnen lenen. Als dat dan geregeld is kan je beginnen met het samenstellen van een boodschappenlijst die zo groot is dat het lijkt of je gaat hamsteren voor een strenge winter. Dus je gaat per persoon na wat ze drinken, tenminste wat jij denkt dat ze drinken, op de avond zelf blijkt dat toch altijd anders uit te pakken. Ze zijn met de auto gekomen en drinken dus niet of weing, ze hebben die avond nog een feestje en willen dus niet te veel beneveld daar aankomen of ze zien iets staan wat ze eigenlijk heel lekker vinden maar wat je eigenlijk voor iemand anders in huis hebt gehaald. Ook heb je altijd te veel in huis maar beter mee verlegen dan om verlegen is het devies. Heb ik eigenlijk wel genoeg glazen? De meeste bierdrinkers nemen met het glas uit de krat al met genoegen maar wijnglazen en longdrinkglazen moet ik ook genoeg op voorraad hebben. Er zijn er wat gesneuveld het afgelopen jaar dus ook de ontbrekende huisraad komt op de boodschappenlijst.

Probleem nummer (tel kwijt): ik heb zelf geen auto. Ik haal dus dagen van tevoren al stukje bij beetje wat dingen bij elkaar. Iedere dag twee kratjes bier meenemen en wat hapjes, iedere dag een fles frisdrank en snaaigoed zoals chips en nootjes en zo ben ik aan het eind van de week
wel klaar met die rotlijst. Acht kratten bier, vijf flessen cola, twee flessen sinas, een paar pakken dubbelfris, zakken chips, borrelnootjes, kipvingers, bitterballen, vier flessen zoete wiite wijn, drie droge rode, twee flessen Bacardi, een fles port, een fles Malibu, een fles bessen (jenever en vieux heb ik toch nog wel?), sausjes (whiskey cocktail, chili, curry, tomaten, mayo, knoflook en barbeque, oh vergeet de Vietnamese niet), sateprikkertjes, servetjes, een stuk jonge kaas, potje mosterd en vier rollen wc papier verder kan het hele circus beginnen. Uiteraard moet ik eerst nog even alles aan kant maken, mijn kamer leegruimen en de tafels opzetten maar ik ben eerlijk gezegd nu al bezig met de enorme afwas die me nog te wachten staat na afloop.

Mijn god wat zal ik mij maandag jarig voelen. Dan heb ik gewoon weer een jaar lang op bezoek mogen komen, wat dus inhoudt dat een ander dan alles organiseert, cadeau gekregen.