Italianen
Want laten we eerlijk wezen, zo Italiaans is PSV nog lang niet. De ploeg mag dan wel een recordreeks zonder tegengoals neergezet hebben, het is nog lang geen Juventus of AC Milan. Ploegen die volledig kunnen steunen op een perfecte organisatie, allemaal van elkaar weten wat men doet en niet eens zelf hun kansen af hoeven te dwingen, maar weten te profiteren van fouten van de tegenstander. Een speelwijze die wij in Nederland saai noemen, maar wij verliezen liever mooi dan dat we lelijk winnen.
Ieder land zijn cultuur, maar is het wel helemaal eerlijk om PSV af te rekenen op de gekozen aanpak? Wie de geheel vernieuwde en lamgeslagen selectie in de voorbereiding zag stuntelen, hield het niet voor mogelijk dat juist PSV nu samen met AZ de ranglijst van de eredivisie zou aanvoeren. Hiddink is bij de basis begonnen en heeft gezorgd dat de organisatie in het veld goed staat. Dat het voetbal dan soms niet om aan te zien is, neemt hij voor lief. Hij wordt immers afgerekend op het resultaat en dat is tot nu toe zeer behoorlijk tot goed te noemen.
Hiddink heeft het geluk dat hij vier spelers heeft die van groot belang zijn in het neerzetten van die organisatie. Phillip Cocu is al lang niet meer die dynamische middenvelder die van strafschopgebied tot strafschopgebied kon gaan, maar blijft in de eredivisie moeiteloos overeind. Zijn ervaring en coaching zijn dan extra kwaliteiten die PSV zeker op Europees niveau geen windeieren gelegd hebben. Daarnaast is Mark van Bommel de eredivisie al jaren ontgroeid, maar bleef een transfer steeds uit. In zijn laatste contractjaar wil Van Bommel zich zoveel mogelijk in de kijker spelen, zodat hij straks uit mooie clubs kan gaan kiezen. Bovendien heeft Hiddink in André Ooijer een ervaren verdediger, die precies weet wat hij wel en niet kan. Ooijer kan ook coachen en doet dat veelvuldig. Zijn enige manco is zijn blessuregevoeligheid. Tot slot is er nog Wilfred Bouma. Deze speler kwam op elke positie waar hij speelde niveau tekort voor de echte top. Ook als centrale verdediger is hij op Europees niveau soms een aanfluiting, maar in de eredivisie wordt hij verdedigend zelden op de proef gesteld en is zijn passing zelfs een wapen voor PSV.
Deze spelers maken dat de rest van de selectie zich mee op kan trekken naar het huidige niveau. Nuttige clubspelers zoals de Koreanen Lee en Park, alleskunner Lucius, de bleue Zwitser Vogel, loper John de Jong en de ietwat overschatte lichtgewicht DaMarcus Beasley kunnen door het sterke raamwerk van PSV in sommige duels uitblinken en voetballen verder gewoon vrolijk mee. Het deert PSV ook niet dat de wat weifelend begonnen, maar langzaam gegroeide keeper Gomes bij vlagen rare capriolen afwisselt met goede reddingen. De logge centrumverdediger Alex oogt elke week hulpeloos in balbezit, maar heeft het geluk dat anderen de opbouw voor hem verzorgen. Verder kan PSV het zich zelfs permitteren om ongeschikte spitsen in de selectie te hebben. De kopsterke Vennegoor of Hesselink lijkt vooral een prima breekijzer, terwijl Gerald Sibon ondanks zijn fraaie techniek vooral te langzaam lijkt. Dat probleem is echter binnenkort opgelost, aangezien Hiddink van het opwindende talent Jefferson Farfán een centrumspits aan het maken is en PSV dus goud in handen heeft.
Goed beschouwd levert Hiddink, met de hulp van de vier ervaren rotten, dus een wereldprestatie met dit PSV. Het is de minste selectie sinds het tussenjaar onder Bobby Robson en desondanks verloor de ploeg pas één keer in de competitie en bereikte het de volgende ronde van de Champions League. Natuurlijk was de poule niet de zwaarste, maar overleven op dat niveau is voor elke Nederlandse club gewoon een prima prestatie.
En wie de voetbalpuristen en de DVD-liefhebber Nourdin Boukhari dezer dagen diep in de harten kijkt, zal zien dat ze eigenlijk best willen ruilen. Over tien jaar is iedereen toch vergeten hoe je kampioen bent geworden, maar staat die titel wel op je erelijst. In het voetbal draait het toch uiteindelijk nog altijd om winnen. Wie dat niet gelooft, moet maar eens op zoek gaan naar het aantal gewonnen Europacups door Italië en door Nederland.