Weg met de soap
Nu de Olympische Spelen zijn afgelopen zijn de goede voornemens om zelf te gaan sporten bij velen weer naar de achtergrond gedrukt en er wordt weer overgeschakeld naar het normale leven. De berichten over een beangstigende stijging van het aantal te zware mensen worden nonchalant weggezapt en over de risico’s van te weinig beweging wordt eigenlijk niet nagedacht. “Diabetes en kanker zijn verschrikkelijke ziektes, maar mij zal het niet overkomen”, lijkt de heersende mening te zijn onder de Westerse medemens.
Onlangs zat Clémence Ross bij Mart Smeets aan tafel. Ik kende de vrouw vaag van gezicht omdat ze wel eens gesignaleerd was bij wat grotere sportevenementen. Tot mijn grote verbazing bleek dit de staatssecretaris van sport te zijn. Zij was het die verantwoordelijk is voor het huidige sportbeleid in Nederland. Vol trots vertelde ze dat ze niet verder ging bezuinigen op de sport in Nederland, want het was toch best belangrijk. Nu vertrouw ik weinig beloftes die worden gedaan door de leden van dit kabinet, maar op dit punt wil ik haar het voordeel van de twijfel geven. Wat ze wel vergeet te melden is dat er de afgelopen twee jaar zoveel is wegbezuinigd dat er van een fatsoenlijk topsportklimaat eigenlijk geen sprake meer kan zijn, laat staan dat er iets gedaan kan worden voor de lokale sportclubs.
Toen ik op de basisschool zat was het zogenaamde schoolzwemmen verplicht omdat men bij de overheid inzag dat het niet verkeerd was dat de kinderen niet verzopen als ze ooit eens in plas water zouden spelen en de lichaamsbeweging was ook mooi meegenomen. Onder het paarse kabinet werd hier in eerste instantie op bezuinigd, maar dat beleid wordt inmiddels wat teruggedraaid. Toch verlaten vele kinderen de basisschool zonder een zwemdiploma. Er wordt niet verder op bezuinigd, maar ruimte voor extra investeringen is er natuurlijk ook niet.
Ook de gymnastieklessen op de scholen staan onder druk. Ik sprak laatst mijn oude gymleraar en hij vroeg zich af waarom hij in hemelsnaam nog lesgaf. Het sportveld was door de gemeente aangewezen als bouwgrond voor een aantal seniorenwoningen. Als hij de kinderen de beginselen van het speerwerpen wil bijbrengen mag hij naar het gemeentelijke sportpark, moet hij de twee velden en de atletiekbaan delen met vijf collega’s van verschillende scholen en een kleine 150 andere leerlingen. Van de 50 minuten die hij tot zijn beschikking heeft, houdt hij er zeggen en schrijven zeven van over. In de gymzalen in het schoolgebouw is de effectieve lestijd iets hoger, maar daar is het materiaal in veel gevallen dringend aan vervanging toe en helaas, daar is geen geld voor.
De jeugd wordt dus steeds minder gestimuleerd om iets aan sport te gaan doen en dat heeft in de toekomst grote gevolgen. Iedereen is er inmiddels achter dat we allemaal langer moeten doorwerken om de babyboom-generatie nog enige vorm van AOW te kunnen geven en daar heb ik ook geen problemen mee. Waar ik wel problemen mee heb is het ook nog eens moeten betalen voor al de mensen die aan overgewicht lijden en zo allerlei erge aandoeningen krijgen omdat ze te veel eten en te weinig sporten. Het lijkt erop dat men dit in Den Haag bijzonder onderschat, gezien het belachelijk lage budget voor de breedtesport in Nederland.
Het is logisch dat er in economisch zwaardere tijden gekeken wordt waar er bezuinigd kan worden, maar kijk dan verder dan de korte termijn. Een investering in de sport is een bezuiniging in de toekomst. Dit geldt overigens niet alleen voor de overheid, maar ook voor het bedrijfsleven. Een veel sportende werknemer loopt minder kans om getroffen te worden door een hartinfarct en een fitte werknemer kan langer hard doorwerken. De overheid en het bedrijfsleven moeten dus de handen ineen slaan en beginnen met het investeren in de sport op ieder niveau.
Zorg ervoor dat ieder kind kan zwemmen als hij of zij van school afkomt, zorg ervoor dat ieder kind fatsoenlijke lichaamsbeweging krijgt op school, zorg ervoor dat de faciliteiten bij de sportclubs op een hoger niveau komen en houd de contributiegelden kunstmatig laag. Het kost nu misschien wat geld, maar in de toekomst betaalt het zich vanzelf terug.
Als er miljoenen gestoken kan worden in debiliserende spotjes over wat je moet doen bij geweld op straat, is het ook mogelijk om een goede campagne op touw te zetten om mensen aan het sporten te krijgen. Zend iedere dag mooie sport uit op de tijdstippen waarop nu soaps, belspelletjes en quizzen te zien zijn en maak de sporters de idolen in plaats van die omhooggevallen b-acteurs, uiteindelijk word je er alleen maar beter van.