De uitvinder van de tongzoen
De zoen of kus is niet meer uit ons dagelijks leven weg te denken. Als begroeting is het meestal niet meer dan een beetje luchthappen naast iemands oor, maar in ons liefdesleven is het een essentieel onderdeel. Kun je je voorstellen dat je een relatie met iemand hebt, inclusief seks, maar dat je nog nooit lekker met elkaar hebt getongzoend? Ik niet. Sterker nog, het is vaak de eerste indicatie van hoe iemand zal zijn als potentiële liefdespartner. Zoent iemand niet goed, dan moet hij of zij op andere fronten wel heel veel punten scoren wil het ooit nog wat worden. Zoent iemand daarentegen wel lekker, dan gieren de hormonen direct door je lichaam en valt de nieuwsgierigheid naar wat diegene verder nog voor lekkers in petto heeft bijna niet meer te onderdrukken.
Te wild, te nat, te hard, te zacht… het luistert allemaal nauw. Verschillende mensen zullen wel verschillende voorkeuren hebben, maar ik heb nog nooit iemand gehoord die zei: "Ja heerlijk, als mijn vriend op 78 toeren per minuut rondjes begint te draaien in mijn mond". Of: "Ik vind het altijd zo geil als mijn vriendin probeert met het puntje van haar tong mijn slokdarm probeert te bereiken". En toch zijn er mensen die het zo doen. Je kunt het denk ik ook niet echt leren. Misschien dat er wel iets aan de techniek bij te schaven is, maar het is toch vooral een aangeboren talent.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik het als kind maar een raar fenomeen vond, dat tongzoenen. Een beetje vies ook. Ik vond het eigenlijk al niks als iemand zomaar een slokje uit mijn glas nam, laat staan dat ik me kon voorstellen dat ik mijn tong ooit vrijwillig in de mond van iemand anders zou steken. Het idee alleen al zeg, gadverdamme! Maar gek genoeg veranderde dat al snel toen ik een beetje in de puberteit kwam. Zou het dan misschien toch wel lekker zijn? Ik had geen vriendje en was bovendien een beetje verlegen, dus gelijk uitproberen op iemand anders ging niet. Dan maar eens testen op mijn hand. Hmmm ja, dat leek me toch eigenlijk helemaal niet verkeerd.
Die eerste echte tongzoen liet nog een paar jaar op zich wachten. Het was op een feestje en ik stond in de keuken met een paar anderen te praten. Plotseling leek iedereen weer terug te zijn gegaan naar de huiskamer en was ik alleen over met de jongen die naast me stond. Voor ik me realiseerde wat eraan stond te komen, gebeurde het. Wow! Het was dus echt zo lekker als ik het me had voorgesteld. Nee, lekkerder! Met die jongen is er verder nooit meer wat gebeurd, maar aan het zoenen was ik gelijk verkocht.
Een paar dagen geleden vroeg ik me ineens af hoe we toch ooit aan die vreemde, maar aangename gewoonte waren gekomen. Van een oppervlakkig onderzoek op internet werd ik niet veel wijzer. De kus als teken van liefde zou door de Fransen in de zesde eeuw zijn geïntroduceerd en werd oorspronkelijk gebruikt als afsluiting van een dans. Ik kan me dat moeilijk voorstellen. Al ruim 3500 jaar daarvoor had de mens het schrift uitgevonden, maar nog nooit was iemand op het idee te komen om een ander eens een lekkere zoen te geven! Waar zaten we in godsnaam met onze gedachten?
Wie het zoenen dan ook voor het eerst ontdekt heeft, of het nu een Fransman of een Neanderthaler was, een welgemeend bedankje is toch wel op z'n plaats. De obligate drie zoenen op de wang op feestjes kunnen me gestolen worden, maar zonder tongzoenen zou het leven toch een stuk minder aangenaam zijn. Wat een werelduitvinding!