De Roteb, beter kunnen ze het niet maken
De Roteb, de Rotterdamse vuilverwerking, vond echter dat dit wel een stuk makkelijker kon, en dus werd er een geniaal plan bedacht, waarschijnlijk tijdens een gezellige vergadering waar iets te veel borrels werden geschonken.
Het plan: ondergrondse containers. Briljant. Dat niemand daar eerder op gekomen is zul je denken, en inderdaad, op het eerste gezicht lijkt het een geweldig plan, tot je de praktijk gaat bekijken. Maar ik loop op de zaken vooruit, want eerst moet ik het nog even hebben over de uitvoering van het plan.
Er werd bedacht waar ze moesten komen. Her en der werden al markeringen op de weg aangebracht, zoals ook hier vlak voor de deur. De voorbereidingen waren in volle gang, tot men er bij de Roteb op het nippertje achterkwam dat op de getekende plekken water en gasleidingen liepen. Het plan werd geschrapt en er werden nieuwe plannen gemaakt en ook uitgewerkt.
De containers werden geplaatst en iedereen kreeg keurig een brief thuis met de melding dat we voortaan mini-komozakken moesten gebruiken omdat de anderen niet passen en dat deze niet te vol mogen zitten. Keurige uitleg, met een mooie datum waarop het vuil niet meer eenvoudigweg langs de straatkant mocht staan.
Twee dagen voor het zover was ontving iedereen nog een brief van de Roteb waarin stond dat het allemaal was uitgesteld omdat bleek dat de containers niet geleegd konden worden. Alle containers moesten dus opnieuw geplaatst worden en de vertraging zou nog wel een tijdje in beslag nemen. Briljant over nagedacht bij de Roteb.
Maar goed, inmiddels zijn alle containers vervangen en verwacht ik elk moment een nieuwe brief van de Roteb, met een nieuwe deadline. Intussen zijn de containers al volop in gebruik en als de huidige situatie een voorbode is van de toekomst zie ik het somber in voor deze wijk.
Het probleem is namelijk dat de containers al ongeveer een halve dag na het legen ervan compleet vol zitten. Een situatieschets voor de afvoer van huisvuil is dan ook niet moeilijk te maken.
’S Avonds loop ik met een goed gevoel naar de container op de hoek, vuilniszakje in de hand, gevuld met etensresten, legen pakken melk en volgescheten luiers. Ik zie van veraf al dat er vuilniszakken naast de container staan, maar vol goede moed stap ik door in de veronderstelling dat dat ene zakje van mij er heus nog wel bij zal passen. Ik open de container, verga bijna van de stank en kom tot de ontdekking dat de zak er echt niet meer bij past. Ernaast zetten levert een boete op van 45 euro, dus op naar de volgende container. Mijn slechte knie begint inmiddels hevig te protesteren, maar ik hink vrolijk door terwijl ik in mijn schaduw, die vanwege de pijn in mijn knie de gestalte van Quasimodo heeft aangenomen, volg, door de hele straat heen naar de andere hoek waar de dichtstbijzijnde andere container staat. Oók vol.
Inmiddels ben ik een stuk minder vrolijk en terwijl ik in mezelf dingen mopper als ‘heel Rotterdam voorzag dit, behalve die klootzakken bij de Roteb’ strompel ik met een van pijn verwrongen gezicht 400 meter verder naar de volgende container.
Zes volle containers en een wandeling van vier kilometer verder besluit ik het voor gezien te houden en kruip, met de vuilniszak die ik inmiddels vervloek, weer richting huis. De zak gaat terug op het balkon, morgen lekker bakken in het zonnetje. Met een voorspelde 28 graden zal de buurt niet blij met ons zijn. Hoewel… Zo rondkijkend naar de andere balkons is het mij duidelijk dat ik niet de enige ben die worstelt met dit probleem.
Het probleem begint echter nog maar net. Dag twee doe ik de hele wandeling nogmaals en dit maal met twee vuilniszakken. De dag erop met drie, de dag daarop met vier en uiteindelijk staan er twee weken later 14 vuilniszakken op mijn balkon opgestapeld, vol met rottend vlees en beschimmelde luiers. De geur in de wijk is niet te harden en voor je ’t weet zitten we in één of ander tv-programma waarin mensen worden lastig gevallen door de milieuinspectie vanwege stankoverlast.
Sommigen proberen hun vuilniszak momenteel overigens alsnog naast de container te zetten, maar nadat de ophaaldienst is geweest liggen de zakken er nog steeds. De ophaaldienst gooit deze zakken namelijk gewoon opzij en stuurt de milieuinspectie eropaf. Deze doorzoekt de vuilniszak op naam –en adresgegevens en schrijft vervolgens een boete uit van 45 euro per zak voor de eigenaar van de zak.
Okee, het probleem is iedereen in de wijk duidelijk en iedereen, behalve de Roteb, is het erover eens dat het plan niet deugt. Ook het waarom is duidelijk.
Het aantal vuilniszakken dat voorheen bij één enkele boom hier in de straat (er staan er 10) stond past nu in één container en voor deze straat zijn er twee containers. De overkant van de straat niet meegerekend heb je op weekbasis dus alleen voor deze straat al 8 containers te weinig.
Gewoon heel simpel denkwerk dat de hoge heren van de Roteb feitelijk zelf hadden moeten uitvoeren vóór ze deze aanfluiting doorzetten.
Overigens heb ik de oplossing al klaar. Alles wat we weggooien wordt gecontroleerd op naam cq adresgegevens. Zit er iets bij waar deze gegevens opstaan dan zorg ik dat deze er vakkundig afgescheurd worden en vervolgens met een klein, gecontroleerd fikje om zeep worden geholpen.
Vervolgens breng ik de van alle persoonlijke kenmerken (ja, ik denk ook aan pinbonnetjes) ontdane vuilniszak plus inhoud naar de dichtstbijzijnde container en tracht deze erin te proppen. Wil dat, om welke reden dan ook, niet lukken gaat ‘ie ernaast en wens ik de milieudienst veel succes met het uitschrijven van de boete.
Als ik dan moet kiezen tussen maden op mn balkon of maden bij de container op de hoek kies ik toch echt voor het laatste, want dat je van de zomer bij temperaturen van ruim 30 graden last krijgt van maden als je een week lang je vuil op het balkon laat staan spreekt natuurlijk voor zich.
In een wijk hier vlakbij, te weten Bloemhof, zijn de containers al een tijdje in gebruik en ook daar is het een doffe ellende, zoals mensen die vandaag naar kat in de zak keken konden zien.
Exact dezelfde situaties doen zich daar voor. De woordvoerder van de Roteb in dat programma kwam echter niet verder dan het afschuiven van de schuld op de bewoners en het op enorm kleinerende wijze demonstreren van het plaatsen van de afvalzak in de (in dit geval lege) container. De Roteb heeft haar kop in het zand gestoken en verdedigt tegen beter weten in dit belachelijke systeem, ten koste van de bewoners.
De Roteb, beter kunnen ze het niet maken, wel onsmakelijker.