Waar zouden we zijn...?

Jan-Willem (Eb)
Ik zat gisteren in de trein zoals ik wel vaker doe. En dan zit je in de trein en je kijkt even rond. Want je wil weten met wat voor mensen je de trein deelt. Links van me zat een zeer gemiddelde man, gemiddelde lengte, gemiddelde leeftijd, gemiddeld IQ waarschijnlijk ook. Zijn haar was gemiddeld lang en ook zijn kleren waren gemiddeld. Ik heb echt nog nooit iemand zo gemiddeld gezien. Die man was echt zo gemiddeld dat hij totaal niet boeide. En toch heb ik nu net toch 500 letters ofzo verspild aan deze gemiddelde man, die door zijn overmatige gemiddeldheid toch ineens wel bovengemiddeld gemiddeld was. Ik besloot om snel een andere reiziger te observeren want ik werd heel erg depressief van deze man.

Iets voor de gemiddelde man zat een studente een boek te lezen. Ik schatte haar 22 jaar oud en 1 meter 68. Uit het boek maakte ik op dat ze iets van geneeskunde studeerde want het was een Engelstalig anatomie boek. Ze zou ook wel eens fysiotherapie kunnen studeren. Eigenlijk boeide het me geen reet wat ze studeerde. De vraag die me lastig viel was toch echt van een heel ander caliber dan wat haar studie wel niet was. Pokkewijf. Ook haar sloeg ik over en ik ging naar de volgende medepassagier.

Achter me zag ik in de reflectie in het raam een donkerharige vrouw zitten van ongeveer 25. Ze zag er in de reflectie wel goed uit, maar later zou blijken dat weerspiegelingen vaak liegen. Ik zat haar even te bekijken in de weerspiegeling in het raam en ineens hoorde ik herrie achter me weg komen. Ze had haar discman aangezet. En niet een klein beetje ook... Nee de halve trein kon meegenieten met haar terwijl zij de nieuwe Usher hit aan had. YEAH YEAH! Kutmuziek. De gemiddelde bovengemiddeld gemiddelde man zei er wat van. Natuurlijk hoorde ze het niet want de herrie stond te hard. "WAT?", riep ze tegen de man terwijl ze de pauzeknop zocht. "Of je je muziek wat zachter wilde doen want je stoort andere reizigers ermee." zei de man. Mijn studente fysiotherapie bemoeide zich er ook mee: "Ja en het is ook nog eens heel slecht voor je oren ook, om je muziek zo hard aan te hebben." De vrouw met het donkere haar , de liegende reflectie en slechte muzieksmaak gaf de 2 gelijk en zette de muziek zachter. Shit dit wordt helemaal niets met deze lui.Ik besloot om een ander treinstel te zoeken.

Ik stond op, groette de gemiddelde bovengemiddeld gemiddelde man, de studente fysiotherapie en de vrouw met het donkere haar, de liegende reflectie en de slechte muzieksmaak en liep naar de trap. Ik besloot om boven te gaan zitten omdat je bij die gebolde ramen altijd het gevoel hebt dat je strontlazerus bent. Boven zat helemaal niemand. Ik keek rond en besloot toch te gaan zitten. Ik keek even rond en zag een boterham met kaas in een plastic zakje op de grond onder een stoel liggen. Het zal toch niet? Of misschien toch? O nee! Het moest wel! Dit is wel heel erg verdacht, er zat zelfs een mandarijn bij in! Nu was het wel een heel erg verdacht pakketje geworden. Ik had geen zin om de explosieve opruimingsdienst te bellen want dat kost ook alleen maar beltegoed. Nee, ik besloot om zelf op onderzoek uit te gaan. Ik sloop heel rustig naar het verdachte pakketje met de boterham met kaas en de mandarijn. Er zat wel heel veel boter op, dit kon natuurlijk nitro-glycerine zijn wat uit de kaas lekte en het leek me duidelijk dat de mandarijn met haar fruitzuur de met nitro-glycerine verrijkte kaas tot ontploffing zou brengen.

"Vervoersbewijs alstublieft!", ik keek op en zag de conducteur mij verbaasd aankijken. De conducteur had een grote snor en een baard. Hij moest van Al Qaeda zijn natuurlijk en hij was verantwoordelijk voor het verdachte pakketje! Ik besloot dat hij absoluut niet door mocht hebben dat ik doorhad dat hij een verdacht pakketje met een boterham met met nitro-glycerine verrijkte kaas en een mandarijn had geplant. "Heeft U misschien een pen gezien op de grond? Ik liet mijne net vallen." zei ik nog tegen hem. Hij reageerde niet echt, ik denk dat hij een robot was. Logische gedachte ook want je offert makkelijker een robot op dan een echt mens van vlees en bloed. Ik gaf hem mijn kaartje en hij gaf mij een stempel. Hij liep door en ik besloot om verder niet meer met het verdachte pakketje bezig te gaan, stel je voor dat hij zou ontploffen. En die saaie mensen die beneden zaten verdienden het waarschijnlijk ook wel om opgeblazen te worden.

"Station Zwolle, het volgende station is Zwolle." Ik stapte uit en keek nog even naar de trein. De trein die volgens mij toch echt elk moment de lucht in kon gaan. Ik heb de krant er nog bij gepakt vandaag. Ik las niets over een schoonmaker die een boterham met met nitro-glycerine verrijkte kaas en een mandarijn had gevonden. Ik las ook niets over een gemiddelde bovengemiddeld gemiddelde man die was overleden. Of over een studente fysiotherapie. En ook niets over een donkerharige vrouw met een liegende reflectie en een slechte muzieksmaak. Zou ik net zo paranoide worden als de rest van het land?