de Sponsorkermis
'De eerste twee rijen zijn voor de sponsors', werd mij vriendelijk doch streng verteld. Mijn stagebiedende organisatie had een congres georganiseerd en ik moest meehelpen met het faciliteren van het hele proces. Alle stoelen waren voor aanvang van het congres bezet, behalve die van de sponsors. Het congres werd geleid onder een strakke planning, dus stipt om 11:00 uur begon de eerste spreker van het congres. De spreker (een manager van KLM Facility Services) was vol enthousiasme verdiept in zijn interessante verhaal, toen met luide bombarie twee deuren achter in de zaal werden opengegooid. De sponsors waren gearriveerd, en dat moest niet onopgemerkt blijven. Luidruchtig en brallend werd plaatsgenomen op de voorste zetels. Tijdens de verschillende presentaties werd door de sponsoren gebeld, gelachen, genetwerkt, gelobbyd, en gesocialised, alles behalve aandachtig geluisterd dus. Wat is dat toch met het sponsoren tegenwoordig?
Tijden geleden waren bedrijven tevreden met het feit dat hun naam op een affiche of brochure stond vermeld. Tegenwoordig gaan miljarden om in de sponsorwereld. Bedrijven willen niet alleen met de naam in beeld, nee, zij willen participatief deelnemen aan het hele evenement. Koffiekopjes, suikerzakjes en creamerzakjes zijn bedrukt met de verschillende bedrijfsnamen. De relatiegeschenken staan vol met de sponsornamen. De toiletten zijn versierd met de verschillende bedrijfslogo’s en als klap op de vuurpijl worden bekende Nederlanders ingehuurd voor de presentatie van de evenementen en zij moeten contractueel een minimaal aantal keer de naam van de sponsors ten gehore brengen.
Op de televisie komt een redelijke nieuw vorm van sponsoring voor. Vooral in de Nederlands soap is men goed in deze vorm van sponsoring. Het komt namelijk nog wel eens voor dat een vrouwelijke speler een glaasje coca-cola inschenkt voor haar medespeler en de fles met logo richting de camera strategisch voor een plant plaatst. Gedurende twee volle minuten zie je twee mensen gezellig klessebessen onder het genot van een glaasje Coca-Cola.
Waarom moet dit verdomme zo opvallend en doorzichtig. Wat Coca-Cola voor Goede Tijden Slechte Tijden is, is Yakult voor Baantjer, Iglo en SUN voor Life and Cooking en Pringles voor Onderweg naar Morgen. Zo heeft ieder commercieel programma haar eigen thuissponsor, en ik heb zo langzamerhand een waar talent ontwikkeld om deze thuissponsoren te negeren, een zodanige bloedhekel heb ik aan deze vorm van sponsoring en reclame.
Wetenschappers in Duitsland hebben samen met collega’s in België ontdekt dat we 0.03 seconden nodig hebben om een plaatje of een afbeelding in onze hersenen te prenten. Het leuke is echter dat we in dat tijdsbestek niet bewust zijn van het feit dat we het plaatje of de afbeelding gezien hebben. Er bestaat namelijk een verschil tussen zien en herkennen. Wat ik nu voorstel is om alle reclames af te schaffen, zowel in commercials als in die oh zo opvallende manier tijdens televisieprogramma’s. Laat voortaan over de hele dag gedurende 0.03 seconden bedrijfslogo’s en productnamen zien, zodat wij ze wel kunnen herkennen in de supermarkt, maar niet kunnen zien in televisieprogramma’s. Dat maakt televisiekijken weer tot een activiteit waarvoor het ontworpen is; ontspanning. Deze column werd u aangeboden door Durex.