Column: Harteloos asielbeleid

Jelmer (deurmat)
Het nieuwe asielbeleid is onmenselijk. Zo'n 26 duizend uitgeprocedeerde asielzoekers moeten terug naar het land van herkomst. Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat er na deze eerste twee zinnen al her en der een orgasme is gepasseerd, de gemiddelde lezer kennende. De aanstichtster van deze literaire genotsprikkel is minister Verdonk van vreemdelingenzaken. Zij geeft 2334 mensen alsnog een verblijfsvergunning en trapt 26 duizend asielzoekers het land uit. Ik snap best dat een uitgeprocedeerde asielzoeker hier niet kan blijven, maar velen van hen hebben zo ontzettend lang moeten wachten op hun uitkomst, dat het niet menselijk is om ze nu nog terug te sturen.

Asielzoekers zijn niet eens een probleem in Nederland. Velen van hen hebben hier een bestaan opgebouwd en moeten nu opeens alsnog wieberen. Natuurlijk wisten ze dat die kans aanwezig was, maar het lijkt me niet onlogisch dat je het blijft proberen, zolang daar de mogelijkheid voor is. Bij de uitzetting van de asielzoekers gaat het natuurlijk niet alleen om volwassenen. Perfect functionerende kinderen worden midden in hun tienerjaren naar Irak, of China gestuurd, terwijl ze soms de taal niet eens spreken. Laat staan dat het daar zo ontzettend fijn leven is. Wij sturen die mensen naar een plaats waar veel grotere problemen zijn dan waar het minieme percentage asielzoekers in Nederland ooit voor kan zorgen. Deze heren en dames nemen nog geen half procent van onze bevolking in. Daarom kan ik niets anders zeggen dan dat ik me diep schaam voor dit vervelende soort egoïsme.

We hebben het hier in Nederland verschrikkelijk goed. In de supermarkt kopen we melk met een smaakje, drinkvla (!) en voorgesneden blokjes kaas. We hebben mobiele fototoestellen met een telefoon erop. Er bestaat douchegel met zelf openspringende vitaminebolletjes. We lenen bij Postkrediet om de schulden bij Frisia weg te werken. Alles voor de driejaarlijkse skivakantie tenslotte. Of een pretvakantie op een zomers paradijs met opgewonden tieners. We eten yoghurt voor de lijn, maar het is zo verschrikkelijk lekker en uniek, dat we nu lijnen voor de yoghurt. Niets is te gek! We zijn zo welvarend, dat sommige malle eppies spontaan beginnen te roepen dat het slecht met ons gaat. En we vergeten van gekkigheid dat we ons geluk ook zouden kunnen delen met de mensen die toevallig ergens anders zijn geboren en daar niet eens drinken en vla hebben. Laat staan drinkvla. Ik vraag me af waarom zo'n welvarend land als Nederland niet gewoon de zorg over die mensen kan dragen. Het is eigenlijk te schandalig voor woorden.

Ik merk dat veel lezers van deze webzijde niet bepaald open staan voor mensen die armoede of oorlogen ontvluchten en naar Nederland komen. Die mensen zou ik willen aanraden om zich eens in te leven in de vluchteling. Deze mensen worden al gauw afgeschilderd als 'goudzoekers' en 'profiteurs'. Alsof ze hier voor hun lol naar toe zijn gekomen. Een vluchteling probeert gewoon een normaal leven op te bouwen, in een land waar daar wel kansen voor zijn. Wie zijn wij dan om ze dat niet te gunnen? Omdat wij in Nederland wonen en omdat het 'ons' land is? Alsof dat jouw verdienste is! Je bent hier toevallig geboren, meer niet.

Een algeheel generaal pardon voor deze groep asielzoekers lijkt mij een veel nettere oplossing. Als de overheid het weet te presteren om sommige mensen acht jaar in onzekerheid te laten zitten, dan is het niet meer dan fatsoenlijk dat je ze laat blijven. Als je vervolgens tempo kan garanderen voor de behandeling van de nieuwe lichting asielzoekers, dan mag elk uitgeprocedeerd persoon van mij terug. Maar de lichting die nu onder druk staat, had in hun hart al jaren asiel gevonden. En dan moet je ze niet meer het land uitzetten.

Trouwens, mevrouw Verdonk was onlangs onwel geworden waarna ze naar het ziekenhuis moest. Opeens zag ik het voor me hoe ze daar op een ziekenhuisbed lag, met drie doktoren over haar heen gebogen. En dat één van de mannen dan zei: "Hmm...vreemd...Mevrouw Verdonk, u heeft helemaal geen hart!" Toen ik het bedacht was het bijzonder geestig. Maar eigenlijk is het gewoon bittere ernst.