Column: Kerstgedachte Blablabla
Vreemd eigenlijk, omdat kerst gezien wordt als een feest waarop licht in de harten schijnt van ons mensen, zelfs in de harten van de Scrooge's onder ons. Jij en ik krijgen vast geen drie geesten met kerstavond op bezoek, maar de boodschap is duidelijk. Alleen als je openstaat voor je medemens heb je recht van leven. En daar zitten we dan, snotterend te kijken naar de zoveelste verfilming van A Christmas Carol waarin een in- en inslechte man zich bekeert voordat het te laat is.
En om twaalf uur, als kerstavond overgaat in eerste kerstdag omhelzen we elkaar, zoenen we elkaar en geven we elkaar cadeaus. Omdat we zo van elkaar houden. Dat we dat ook de rest van het jaar elkaar kunnen vertellen, daar denkt niemand aan op dat moment. Nee, we zijn zo blij dat we nu, ja nu op dit moment, elkaar zo waarderen en elkaar zo liefhebben. Blablabla.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben gek op kerst. Ik heb een boompje in mijn kamer, een verlichte ster voor de ruiten en een lichtkrans rond mijn deur. Elke avond gaan er wel 30 waxinelichtjes aan en in de koelkast ligt bier, cassis, kip, salade en nog 12 dingen waarin ik vast trek krijg de komende dagen. Maar ik zal niet vanaf mijn balkon naar beneden schreeuwen of er iemand de kerstdagen komt meevieren. Want dat doe ik met mijn familie.
Op de een of andere manier vier je kerst met degenen waarvan je het meest houdt of degenen die het dichtst daarvan in de buurt komen. Dat zijn over het algemeen niet de buren, kennissen in Almere of die zwerfster die bij Amsterdam Centraal tandeloos Daklozenkrant schreeuwt. Misschien geven we haar in plaats van de krantenprijs een euro extra maar daar houdt het wel op. Kortom, kerst vier je met de mensen die je het beste kent.
Op Fok! precies hetzelfde. We zijn zogenaamd één grote familie blablabla. En in het speciale feestdagenforum maken we elkaar al lekker van wat we allemaal gaan doen, wat er wordt ingekocht, welke cadeaus je verwacht en hoeveel je besteedt aan vuurwerk. Maar er is niemand die een topic opent met de vraag of er een eenzame Fok!ker is die kerst bij hem komt vieren. Er is niemand die zegt, ik heb een extra stoel over aan mijn tafel en we houden toch eten over, dus wie wil er langskomen. Nee, ikzelf voel ook niet de behoefte een dergelijk topic te openen. Je weet nooit wie er serieus op reageert. En iemand van straat te plukken, nee dank je wel. Want als ik al iemand aanspreek, zal dat een lekker wijf zijn, en die zal heus niet zomaar bij mij haar kerst komen vieren.
Maargoed, ik heb het intussen wel over de kerst en hoe fijn het wel niet is en hoe mooi de huizen in de straat zijn versierd.
Kerstblablabla dus. Kerst is leuk en aardig, maar we houden het natuurlijk wel dicht bij huis. We kijken met ons eigen kliekje naar Robert ten Brink, janken mee met de verzoeningen die aan ons voorbijtrekken, en kijken niet verder dan het met een spuitbus versierde raam: "Oh oh, wat heeft de overbuurvrouw toch een lelijk versierde boom. Kijk dan, die gekleurde lichtjes."
Maakt dat kerst een minder feest? Minder leuk? Minder oprecht? Wat mij betreft niet. Ik gebruik kerst graag als moment van rust, ter afsluiting van een werkjaar, overpeinzend als aanloop van de jaarwisseling. Niets mis mee. Maar dat Kerstblablabla mag wel wat minder voor mij. Want niemand van ons zal met kerst de deur opendoen voor een vreemde. Ook niet als er een man met zijn zwangere vrouw voor de deur staat en om onderdak vraagt. En eigenlijk, is dat nog wel het meest schrijnende aan al dat geblablabla.