Column: Teken de petitie
Als je dan toch bezig bent, kun je net zo goed even de petitie 'betaalbare zorg is een recht' tekenen. Daar kun je het onmogelijk mee oneens zijn. Tekenen dus. Oh ja, en je wilt vast evenmin dat de Scouting, in zekere zin net als Clouseau een hoeksteen van de maatschappij, voorgoed verdwijnt. Het lot van de scouting ligt in jouw handen. Toegegeven, echt veel enthousiasme heb ik nog niet kunnen opbrengen voor de petitie 'Stop de barbaarse paardenmarkt van Sint-Jans-Molenbeek'. Toch wordt zo'n actie heus niet voor niets gestart. Tekenen dus. Massaal.
Heerlijk, al dat muisklik-activisme. Maar het mag wel een tikkeltje minder. Volgens mij lijden we aan collectieve klaagzucht. Bij het minste of geringste staan we met een petitie te zwaaien. Kwam men voorheen bij elkaar in rokerige, bruine cafés, om daar met een shagje in de hand een grootschalige handtekeningenactie te bekokstoven, inmiddels draai je een petitiesite in een handomdraai in elkaar. Ondertekenen kost al helemaal geen moeite. Klik en je staat erbij. Soms weet ik niet eens meer of ik een petitie ondertekend heb. Zo vluchtig is het. Geen handtekeningen. Geen inkt. Alleen geklik.
Geen wonder dat we overspoeld worden met mailtjes vol goede bedoelingen. De ene petitie nog kneuteriger dan de andere. Ondertussen wordt van ons verwacht dat we dag en nacht paraat staan met onze mening: voor Sinterklaas, tegen prijsstijgingen, voor ongecompliceerde liefde, tegen stinkvoeten, voor Loeki op tv. En ik maar wikken en wegen. Ben ik voor, ben ik tegen? Wil ik tekenen?
Het mag allemaal wel wat minder. Want hoe vaker je gevraagd wordt iets te tekenen, hoe meer je de neiging krijgt om te schreeuwen 'wat kan mij het nou verrekken of Loeki op tv blijft! Ga heen met die ontzettend domme nepleeuw. Alsjemenou ja!' En dat zou zonde zijn. Als die mensen daar blij mee zijn, laat Loeki dan maar terugkeren. Hoewel het een illusie is om te denken die paar duizend handtekeningen doorslaggevend zullen zijn. Hebben we het 3FM-kuiken al terug gekregen? Nee. En om nou te zeggen dat de petitie 'Geen bommen op Bagdad' de gewenste uitwerking heeft gehad. Maar het gaat om het streven. Dat telt.
Wat organisatie kan volgens mij geen kwaad. Ik stel voor dat we wat stroomlijning gaan aanbrengen in die stortvloed aan petities. Wat structuur om het behapbaar te houden. Misschien kunnen we dingen gaan samenvoegen. Dat je bijvoorbeeld met één handtekening voor het behoud van Sinterklaas en Loeki kunt stemmen. Dat scheelt toch al weer. Of misschien moeten we aan petitiebeperking gaan doen. Niet meer dan één petitie per land per maand. Zoiets. Maar ja, maak dat de petitiemaker maar eens wijs.
Daar komt natuurlijk bij dat elke gek een petitie kan beginnen als hij daar zin in heeft. Dus laat ik dat dan ook maar doen. Teken hier de petitie tegen overdaad aan petities. Geen idee wie ik de petitie ga aanbieden. Maar goed, is dat erg?