Minder blauw, meer bibliotheken
Even wat cijfertjes voor de ongelovigen, allemaal na te kijken op het CBS. Zullen we eerst even het meest opvallende cijfertje geven? In de afgelopen 5 jaar is het moordcijfer nauwelijks gestegen. Het cijfer van 2001 is maar 0,2 % hoger dan dat in 1997. Maar nu wordt een politieke partij stemmig vermoord wanneer ze veiligheid niet in hun verkiezingsprogramma hebben staan. Waarom? Omdat wij ons met zijn allen laten gek maken, door onszelf.
Wanneer je het CBS wat verder bekijkt wordt het al snel duidelijk waar je echt voor moet oppassen. Jezelf, en wegbestuurders (in veel gevallen één en dezelfde). In en om het huis, je eigen huis, gebeuren de meeste ongelukken met veelal dodelijke afloop. Wiegendood, elektrocutie, van ladder afvallen, vergiftiging via koolmonoxide of vieze schoonmaakgoedjes, brand, kind uit raam ga zo maar door. In mijn eigen huis ben ik nog steeds het minste veilig. Op straat word ik nooit aangevallen door mijn stroomlekkende koffiezetapparaat, in brand vliegende TV's en omvallende keukentrapjes. Het aantal moorden in het jaar 2000 lag op 1.1 op de 100.000 mensen, 180 in totaal. 8 hiervan hadden geen motief. Acht! En voor deze acht moeten wij miljoenen investeren om het veiliger te maken op straat. Het aantal privé-ongelukken lag in het jaar 2000 op 2179, dat is 13.7 op de 100.000 mensen. Ik zou liever meer blauw in mijn eigen huis willen aangezien ik daar dus 12,45 meer kans heb op een dodelijk ongeluk.
Ook de verkeersdoden zijn statistisch gezien een grotere veroorzaker van ongelukken met dodelijke afloop dan het geweld op straat. Neurootjes en psychopaten met veel te veel drank en drugs zwalken elk weekeinde van weghelft naar weghelft in een wedstrijd om de meeste punten. Diezelfde neuroten die allemaal klagen dat ze zich zo onveilig voelen op straat. Midden in de stad kijk ik meer uit voor snelheidsduivels in Golf GTI's of levensmoede buschauffeurs, dan voor een Marokkaan met een mes. Cijfermatig? 1085 doden in het jaar 2000, 6,85 op de 100.000 mensen. Ook in het verkeer ben ik mijn leven dus 6 maal onzekerder dan 's avonds in een donker steegje.
De cijfers bewijzen het, maar toch zijn wij bereid om honderden miljoenen meer te investeren in meer blauw op straat om ons veiliger te voelen. Ik zou me liever zorgen maken over mijn veiligheid in huis, of in het verkeer. Maar nee, die paar breed uitgemeten zinloze moorden hebben de hele maatschappij zo paranoïde gemaakt als Michael Jackson in het openbaar zonder zakdoek om zijn neus te beschermen. En toch schreeuwen wij met zijn allen om meer blauw op straat, panisch als we worden van elke kleurling die niet volledig in het straatlicht staat. Bang als we zijn om doodgeschopt te worden als we met vijftig mensen zien hoe twee mensen 1 iemand aftuigen. Zinloos geweld noemen we dat. Ik zou het zinloos toekijken willen noemen.
Echt zinloos zijn de miljoenen euro's die wij spenderen om voetbalsupporters te begeleiden. Echt zinloos zijn de miljoenen die wij met zijn alles spenderen om de straat schoon te houden. Echt zinloos is het dat ik op het station rondloop en de grond wit zie van de kauwgom die we met zijn allen gebruiken om het grijs wat op te fleuren.
Hoe komt het dan dat er zoveel gewicht aan veiligheid op straat wordt gegeven. Het heeft iets te maken met eigen verantwoordelijkheid. Iemand die zich thuis laat elektrocuteren door zijn magnetron heeft gewoon pech gehad. Iemand die te lui is om het kelderlicht te repareren en onvermijdelijk eens zijn heup breekt is stom. Maar hij heeft het zelf veroorzaakt. Het is allemaal best wel zinloos, maar zelf veroorzaakt, dus minder erg. Ook het verkeer kent een zelfde rare gedachten constructie. Wanneer een dronkenlap of een gewone wegpiraat een klein meisje dood rijdt, zie ik namelijk geen stille tochten. Terwijl dit toch wel meer voorkomt en het net zo misdadig is. Waarschijnlijk komt het omdat we diep in ons hart weten dat ook ons dat ooit eens kan overkomen, in de vorm van de schuldige. Want zijn we niet allemaal eens een wegpiraat, of een roekeloos bestuurder? Alle voorzorgsmaatregelen om ons tegen onszelf en anderen te beschermen worden door het publiek enkel maar als lastig ervaren. Drempel, flitspaal en laserapparaat zijn pesterijen. Miljoenen gaan er hier in om, duizenden blauwen zijn er mee bezig, maar blauw op de snelweg wordt met name ervaren als vervelend.
Wat denk je dat er gebeurd als onze veiligheid op straat met dezelfde verve wordt nagestreefd als onze veiligheid in het verkeer? Wanneer er op iedere straathoek een agent staat die je een boete geeft als je je kauwgom op straat gooit. Je oppakt als je dronken bent, en dus een potentieel gevaar voor je naaste. (dronken mensen zijn nu eenmaal gewelddadig toch?) Dan zul je ons eens horen. We zijn toch geen kinderen!!!
Bovendien geloof ik niet dat het aantal blauwe mensen het aantal zinloze moorden zal verminderen. Zinloze moorden zijn vaak passiemoorden, en passiemoorden zijn nauwelijks tot niet te stoppen.
De huidige aandacht voor veiligheid op straat is totaal irreëel en uit zijn verband getrokken. De discussie over waarden en normen die er aan vasthangt ben ik het echter helemaal mee eens. Deze bestrijdt namelijk de oorzaak, en niet de symptomen. Ik zie dus liever meer bibliotheken op de straat, dan blauw.
CBS (doodsoorzaken als zoekwoord)