De wanhoopspoging van SIRE
Ze teren niet op onze belastingcenten, dus als ze vijfendertig jaar na oprichting nog steeds de illusie hebben dat hun campagnes nut (of iets wat daar voor doorgaat) hebben, dan moeten ze vooral niet stoppen. Het is al treurig genoeg dat er überhaupt reclamespotjes nodig zijn om normen en waarden te handhaven. En dat allemaal voor een groep mensen wiens hersens nog minder makkelijk te doordringen zijn dan die van een doofstomme autist. Bij deze spreek ik dan ook mijn bewondering uit voor deze lieve stichting.
De idealen van SIRE zijn vertederend, maar de roker rookt nog steeds, de stotteraar wordt ruwer onderbroken dan ooit en pesten is al sinds een eeuwigheid verheven tot stoer. Ook mogen we over een niet al te lange tijd weer wat uiterst schaarse ziekenhuisbedden apart houden voor de miniatuur-Rambo's, die hun verveling onderdrukken door middel van vuurwerk. En mocht ik ooit nog een echte held signaleren op straat; god zegene zijn testikels, want ze sterven echt uit.
Onderhand is SIRE bezig aan poging nummero zoveel van operatie 'de maatschappij, dat ben jij'. Ditmaal zonder ferme moralisten die propjes in prullenbakken gooien, of hun paraplu afstaan aan een reeds natgeregende dakloze. Geen grijze semi-kippenvelbeelden met de schreeuw van Thé Lau. Nee, ditmaal is de hulp ingeroepen van Wim, Mies, Els, Tim, Oma en Jet. Als je ze ziet heb je het idee dat ze elk moment bezoek kunnen krijgen van Betje Big met een kersenmand. De slogan wordt voorzien van streepjes tussen de klemtonen (dat leest fijner voor de doelgroep) en een muziekje waarbij de toetsenist genoeg had aan welgeteld één vinger. De voice-over is in het bezit van een zodanige sesamstraatstem, dat het eigenlijk al niet meer stuk kan.
Voor de mensen die niet bekend zijn met dit tafereel zal ik het even toelichten. De schattige Mies zit in de tram. Dan komt Oma het beeld ingeschoven en vraagt vriendelijk of ze misschien op Mies haar plaats mag zitten. We gaan er voor het gemak even vanuit dat de rest van de stoelen ook bezet zijn. Oma wordt weggewoven met een zeer subtiel 'optiefen ouwe graftak', waarna Oma moet huilen en Mies blij is. 'Nu kan ze lekker blijven zitten' meldt de voice-over ter afsluiting van dit spectakel.
Verder hebben we Wim in het park. Els komt voorbij gelopen. 'Wil je neuken?' vraagt Wim. Els loopt door, om vervolgens voor kapsonestrut uitgemaakt te worden. 'Els is stom. Wim is stoer.' En verder is er ene Tim die de fiets van Jet onder zeikt, omdat hij dronken is. Is dit grappig? In het begin wel (onderhand is de grap tot in de treurnis uitgemolken door mensen die ook humor dachten te bezitten), maar de hele essentie wordt natuurlijk gemist. De spotjes werken voor geen meter en dat is toch de uiteindelijke bedoeling. Maar bestaat er überhaupt wel een spotje dat de doelgroep wel tot nadenken zal zetten? Ik denk het niet. Vandaar nogmaals mijn grote bewondering voor SIRE dat ze nog altijd geen andere hobby gezocht hebben.
Aangezien het IQ van de doelgroep doorgaans niet hoger reikt dan dat van een bijzettafel kan ik me goed voorstellen dat het initiatief voor grote verwarring gaat zorgen onder de mensen wie het aangaat. Wellicht zullen ze denken dat SIRE probeert duidelijk te maken dat oma's eens moeten ophouden om plaatsen op te eisen van jongeren in de tram en dat een meisje gewoon moet gehoorzamen als een omstander haar wilt neuken. En dat die trut van een Jet die fiets nou uitgerekend op de plek neerzet waar Tim wilt gaan zeiken... Je zal het maar verkeerd interpreteren. Je zal maar dom zijn.