Busje komt zo.........
Op het moment dat ik op de bus van HERMES stond te wachten dacht ik aan een hoop leuke dingen; studiepunten, schaatsen, de gedachten dat de bus van HERMES weer vol zou zitten met veel mooie meisjes en vrouwen. Op een gegeven moment ontwaak ik uit deze fijne dagdroom en besef ik dat ik al 10 minuten sta te wachten. Helemaal niet zo erg, want ik was 7 minuten te vroeg. Dat doe ik vaker omdat de bus van HERMES hier regelmatig te vroeg komt, veel te vroeg. Gelukkig kan ik me daar niet zo druk om maken. Ik reis immers "gratis" met dat OV kaartje.
Vanaf het moment dat ik besef dat de bus van HERMES elk moment kan komen hou ik altijd stiekem het kruispunt en de verkeerslichten in de gaten. Ik denk wel eens dat ik aan de verkeerslichten kan zien of er een bus van HERMES aankomt. Dat is ook zo, want die bussen van HERMES zijn uitgerust met een of ander "zet-het-verkeerslicht-op-groen" kastje.
Als de klok langzaam naar de 15 minuten wachttijd loopt raak ik geirriteerd. Het zou natuurlijk niet zo'n goede binnenkomer zijn om te laat op je belangrijke presentatie binnen te komen rollen. Je herinnert je ineens al die vorige keren dat die HERMES bus te laat of te vroeg langs is geweest. Al deze gedachten leiden tot een steeds groter wordende irritatie. Je gaat dingen verzinnen die je zou kunnen doen om duidelijk te maken dat dit niet de bedoeling is. Bomaanslag, misschien ietsje te extreem. Klachtenbrief, geen effect. HERMES computers plat gooien, heb je zelf alleen maar last van.
Meestal vergeet je alle irritatie als je eenmaal in de HERMES bus zit en toch weet dat je op je bestemming aankomt. De mensen begrijpen het excuus van het OV wel. Deze keer kon ik het echter niet vergeten. De reden hiervoor is simpel: Ik heb zo lang op die HERMES bus gewacht dat ik deze hele tekst al heb kunnen opschrijven. Ik kan je verzekeren dat dit met mijn schrijfsnelheid heel lang moet zijn geweest.
Na pen en papier al gedurende lange tijd opgeborgen te hebben zie ik iets, er is iets geks met het stoplicht, het blijft langer op groen. Verdomd, het is de HERMES bus. Precies een half uur na de officiële tijd. Oftewel; de vorige bus is gewoon niet geweest, of meer dan 7 minuten te vroeg. Toch valt er op dat moment een hele irritatie van me af. Nog lichtelijk geirriteerd vraag ik aan de HERMES buschauffeur of hij enig idee heeft waar de vorige HERMES bus is gebleven. Gelukkig word mij gevraagd hoe hij dat zou moeten weten. Stom van me, hoe kunnen HERMES buschauffeurs nou iets weten wat niet te maken heeft met koffie en de sportartikelen in de krant.
Deze buschauffeur kreeg het stompzinnige antwoord er nog op een vriendelijk toon uit. Dat kun je niet zeggen van 70% van de HERMES buschauffeurs. Om nog maar niet te spreken over de dikke 15% procent van de HERMES chauffeurs, welke het niet schuwen om toeristen en allochtonen meer strippen te rekenen of deze mensen in gebrekkig Brabants af te blaffen met de vraag of ze niet gewoon Nederlands kunnen spreken. Dit alles terwijl de toerist alleen maar een plaatsnaam roept en met gebarentaal duidelijk maakt dat ze willen weten of de bus hier langs komt. Gelukkig wil iemand anders uit de bus deze mensen meestal wel het antwoord geven. Het uit de bus zetten van voornamelijk allochtonen met "te weinig" strippen wordt door deze kleine groep ook niet geschuwd. Alsof het de taak van een HERMES buschauffeur is om dit te controleren. Daar zijn mensen met enige vorm van opleiding voor nodig.
Eenmaal op school aangekomen heb ik een dienstrooster van de BBA uitgeprint, daar had ik toch tijd genoeg voor aangezien de presentatie was verzet naar volgende week; wegens afwezigheid van de hoofdgast. Vanmiddag heb ik een fiets gehuurd op het station, ik ga de komende tijd proberen te fietsen. Het liefst zou ik niets meer met HERMES te maken hebben, maar als het weer herfst wordt, met al die regen is de kans dat ik de warme en droge bus probeer te pakken groter, maar met dat mooie rooster van de BBA komt dat allemaal goed.