Minister? Ja graag!
De kabinetsformatie verliep stroef. Gehannes met kandidaten zorgde ervoor dat het vooral bij de LPF even duurde voordat het lijstje compleet was. Op de radio hoorde ik vorige week dat er nog wat plekjes vrij waren. De shortlist van magistraten in spé bij de LPF wilde maar niet rondkomen. Ik zat er dan ook helemaal klaar voor. Mijn curriculum vitae lag uitgeprint op mijn bureau. Het telefoontje van Mat Herben kon ieder moment binnenkomen. Hoorde ik daar niet de telefoon?
"Ja, hallo?"
"Met Mat, ik vraag het je maar meteen op de man af. Heb je wat te doen de komende vier jaar?"
"Tja, hmm..."
"Mooi, wat dacht je van een ministerspost?"
"Wacht even, even in mijn agenda kijken. Ik denk dat dat wel gaat lukken"
"Oké, ik zie je over een half uur in Den Haag"
Het was niet Mat Herben aan de telefoon, maar mijn moeder. De rest van de middag heeft niemand meer gebeld. Het zou ook wat zijn: een columnist in het kabinet. Maar waarom ook niet? Volgens Den Haagcoryfee Frits Wester van RTL Nieuws hoef je niet per se een kenner te zijn. Er zijn genoeg ambtenaren die de nieuwe minister zullen bijstaan. Dat zijn overigens dezelfde als die van de afgelopen twintig jaar, dus van een echte machtswisseling kun je nauwelijks spreken.
Veel kandidaten schijnen het ministersschap te hebben afgewezen. Luttele telefoontjes van Mat Herben liepen spaak:
"Ja. Hallo"
"Met Mat. Zeg, wat dacht je van een ministerpost in het nieuwe kabinet?"
"Wat schuift dat?"
"Zo'n 90.000 euro per jaar."
"Dat is geen vetpot, Mat. Hmm, ik zou het er misschien deeltijd bij kunnen doen."
"Nee, het is full-time of niet."
"Nou, dan liever niet. Weet jij eigenlijk wel hoeveel ik nu per jaar verdien?"
"Nee, maar ik moet vlug weer door. Jan Peter wil om 18.00 een lijstje zien."
"Succes ermee, zou ik zeggen."
In het afwijzen van een ministerspost schuilt een arrogantie waar je U tegen zegt. Hoe durven ze? 'Het schuift bijna niks', 'het is een veredelde Melkert-baan.' Of wat dacht je van deze: 'ik kan het mij financieel niet permitteren'. Ongelooflijk wat een sterallures. Man, er word je gevraagd of je dit land wilt regeren. Dat zou je nog wel voor niks moeten doen. En zeg nou zelf, is 90.000 euro zo weinig of 'staat u daar niet voor op?'
Ik ben blij dat die afwijzers niet toch zijn overgehaald. Anders hadden we een ministersploeg gehad die sterk doet denken aan het Nederlands elftal. Die hebben er vaak ook geen zin in. Komen liever hun bed niet uit voor een oefenpotje tegen Andorra. Oftewel, wat nou vergadering over de HSL, daar valt geen eer aan te behalen? Al dat geleuter over die zesde, zevende of wat is het achtste baan bij Schiphol, daar kunnen ze me vast missen. En trouwens, ik heb nog drie winstgevende bedrijven te runnen dus aan de kant.
Enfin, als men mij had gevraagd had ik het gedaan. Het is een eervol verzoek. Soms kan het land ineens een beroep op je doen en dan weet ik wat me te doen staat. Als Dick Advocaat mij zou bellen voor een plaats in het Nederlands elftal, dan zou ik ook ja zeggen. Mocht de Partij van de Toekomst over vier jaar een monsterzege halen, dan stel ik me bij deze vast kandidaat als Minister van Feestzaken. Een columnist kan volgens mij prima het Ministerie van Feestzaken runnen.