Sprakeloos...

Natascha (sataN)
Het is vandaag werelddierendag, 2000.
In mijn haast vanochtend stoot ik een hele mooie vaas in duizenden stukken.
Achter in mijn keel zitten allemaal witte vlekken die niet echt aangenaam voelen.
Het regent, de herfst is nu echt begonnen.
Op de voorpagina van de Volkskrant staat een foto van twee ouders met hun gedode kind. Aan de manier waarop de vader het kind vasthoud kan je zien dat de stijfheid van het sterven al heeft overgenomen. Om haar hoofd zit een soort verband, bloedvlekken overal. Op de achtergrond staat de moeder er niet-begrijpend bij. Zo te zien kan ze niet veel ouder dan 5 zijn. Onder de foto stonden twee regeltjes tekst.
De lekkere thee is op en ik ben vergeten nieuwe te kopen.
Mijn nagel van mijn pink is gescheurd.
Had ze maar geen Palestijnse moeten zijn.
Was het maar weer Vrijdag.
Verderop in de krant lees ik dat ergens in Nederland binnenkort de zoveelste stille toch wordt gehouden.
Wanneer bedenkt iemand dat het onderhand tijd wordt om te schreeuwen?