Alex's Adventures Deel 12

Alex (L-X)
Goed, nummer 12 alweer en ik las mijn oude eigen ‘avonturen’ weer ff over. Veel meegemaakt en veel beleefd, gelukkig waren dit vooral positieven herinneringen. Niet dat het altijd zo geweldig fantantisch was, maar ik ben door deze ervaring aan de andere kant van de oceaan veel rijker geworden in geest en mentaliteit. Dat is niet denken, maar weten. Ok, genoef filosofisch geouwehoer, het is tijd voor bier, wijfen (vrouwen voor de feministen onder ons) en uiteraard de Floridiaanse zon.
Afgelopen week werd hier het Spring Ball georganiseerd. Eindelijk weer een typisch Amerikaans gala. “Typisch Amerikaans?”. Ja, typisch Amerikaans in de zin van keihard zuipen om zo snel mogelijk dronken te worden en de meest foutste kledingvombinatie die ik ooit gezien had. Nu was ik wel wat gewend na mijn gala tijdens het eindexamen, maar niet meer dan foute gekleurde smokings en af en toe een verdwaalde sportschoen daaronder. Nou, deze Amerikanen deden me weer met weemoed terugdenken aan ons kleine kikkerlandje. Allereerst moesten wij (de Nederlandse clan) hopen dronken Amerikaanse studenten ontwijken, om daarna de meest afzichtelijke kledingcreaties te zien. Mijn oog viel vooral op een jongen, en laten we deze Pat noemen, die gezellig bij de ‘black jack’ tafel stond (uiteraard werd er gespeeld met ‘funny money’). Deze Pat had een leuk gestreept overhemd aan (van meen ik, Ralph Lauren), een sierlijke das (ontwerp onbekend) en een degelijke beige broek (Levi’s, ja ik weet het). Maar tot mijn grote verbazing zag ik daaronder geen bijpassende schoenen (een Boss of D&G set had gekund J), maar mooie leren sandalen. Ik kon alleen maar lachen tijdens deze avond toen ik deze vrolijke kornuit zag. Ook viel mijn oog op enorme bruidsjurken (a.k.a. soepjurken) van de dames, waar menig man zelf moeite had de dame een drankje te overhandigen, zonder direct alles in haar boezem of schoenen te mikken. Uiteraard waren de knapen met de vrolijke hawai shirts ook aanwezig, dus de pret kon niet op. Echt, toen vroeg ik me af waarom ik mezelf in een 2-delig pak had gehesen, met bijpassende das en schoenen. Ik had net zo goed in m’n zwembroek en wit t-shirt kunnen aankomen, niemand had het opgemerkt. Goed, gelukkig waren er wel Amerikanen die keurig in 3-delig pak kwamen aanzetten en de dames in mooie avondjurken. Over de DJ valt niet te praten op dat feest, tenzij je gek bent van de Jive en Twister. Ach, we zijn weer een ervaring rijker en hebben ons zeker geamuseerd die avond.
Uiteraard hebben we daarna nog een kleine after-party gegeven waar we onder het genot van een fles baco, cola en een orginele fles passoa, onze levensverhalen aan mekaar verteld. Uiteraard kwam al snel boven hoe hard de laatste paar weken waren gegaan en of we elkaar in Nederland zouden blijven zien of dat het toch zal verwateren. Only time will tell…