op dieet, dagje 2
Nou, dag twee vandaag! Vanmorgen voor ik ging douchen ben ik maar eens naakt voor de spiegel gaan staan, om al die kilootjes die ik ga proberen te laten verdwijnen eens te aanschouwen. Ik vraag me af waar ze eigenlijk heen gaan, en voel me net een goochelaar. Ik zet mijn buik zo ver mogelijk uit en duw mijn billen naar achter om even luid lachend op mijn allercharmantst door de badkamer heen de lopen, zo wil ik er dus niet uit zien, en dat geeft weer motivatie voor vandaag…
Toch vreemd, mensen laten maar vet wegzuigen enzo, maar het zijn toch deeltjes jou die je kwijtraakt, ik bedoel, niemand zou het goed vinden als er wat hersenen weggezogen werden omdat je daar mooier van zou worden. Kennelijk vinden we het ene deel van ons lichaam dus belangrijker dan het andere, waar natuurlijk wel wat voor te zeggen is, want ik heb een stuk meet vet- dan hartcellen! En het lijkit me twijfelachtig dat mijn ziel nou net in mijn kont zit, en ik besluit dus maar niet al te spijtig te zijn over de stukjes ik die er straks niet meer zullen zijn.
Als alles volgens plan verloopt in ieder geval, want eerlijk gezegd heb ik het lef niet om op de weegschaal te gaan staan! Ik praat mezelf om dat dat ook helemaal niet verstandig is om te doen, en zet de volgende weeg-dag oh zo verantwoord, naar Maandag. Dat lijkt me wel zo eerlijk, met ook een weekend ertussen…
Ik eet een lekker ontbijtje, en lach naar de modifast zakjes, die ik lekker voor vanavond niet ga aanraken!
Daarna ga ik weer een uurtje zwemmen, en om eens te weten wat ik nu eigenlijk zwem tel ik mijn baantjes. Dat zijn er 70 in een uur, en dat vind ik best wel goed klinken, al bedenk ik me later dat ik helemaal niet weet hoe ik in verhouding lig met endere mensen, maar ja, voor de rest zwemmen er alleen maar bejaarden, en om een of andere reden denk ik dat dat ook geen eerlijk vergelijk wordt. Thuisgekomen haal ik mijn moeder over morgenavond met me mee te zwemmen, zodat ik weet of ik een beetje goeie conditie heb. Dan lekker lunchen, en braaf zonder boter ook nog.
Voor vanavond kies ik voor de vanille pudding, die je eerst moet schudden, wat geen verrassing is, want alle modifast moet geschud worden, zelfs de soep, zodat alles lekker schuimend en bruisend wordt, en daarna drie minuten moet laten staan. Na drie minuten proef ik voorzichtig een klein hapje.
Nog een klein hapje
Een iets groter hapje
Een hap
Dit is lekker!
Vrolijk lepel ik een half schaaltje naar binnen, als de chemische nasmaak mijn zintuigen met een verlammende stoot treft, en ik was toch nog bijna vergeten dat ik geen echt voedsel had. Na nog een klwart schaaltje komt het opgeblazen 14-gangen-maaltijd-verorberd gevoel weer opzetten, wat kennelijk de honger tegen moet gaan. Ik denk aan de verplichte voedingsstoffen en eet ook vanmavond weer mijn schaaltje braaf leeg, waarna ik bij de familie bedel om een hapje witte bonen in tomaten saus. Met het argument dat ik zo graag even wil kauwen vis ik naar medelijden en dat krijg ik ook. En mijn hapje bonen!
Voor vanavond had ik het project verf-de-kast-roze bedacht, zodat ik wat te doen heb, wnat als ik ga tv-en wil ik chips. Geen tv maar verf dus, met als gevolg dat het hier nu, nu ik wil slapen, vol hangt met chemische dampen, want ik heb in mijn slaapkamer geverfd, de kast was te hoog om in de kelder te zetten, tja, je moet wat over hebben voor een dieet!
Ik bel mijn ex-vriendje op en bedel of hij ook een keer mee gaat zwemmen omdat ik mijn conditie wil vergelijken, maar hij ontvlucht met de slappe smoes wel-eens-maar-niet-nu. Nou ja, ik heb voor morgen mijn moeder al gestrikt, ex-vriendje sleep ik zondag wel mee…
Ik inhaleer nog een fleurig likje knalroze, en besluit maar een beetje te gaan slapen, ik krijg hier zo’n raar gevoel in mijn hoofd……..