Het leven van Jyske #11 - wat een rust
Deze week staat er een afspraak bij het consultatiebureau op de planning en bij de kinderarts. En natuurlijk gaan we er ook op uit! Maar eerst gaan we naar het consultatiebureau, lekker met de benenwagen want het is prachtig weer. Jyske wordt vandaag gewogen, krijgt een vaccinatie en druppels tegen het rota virus. We zijn vooral benieuwd naar haar gewicht, ze vraagt steeds vóór de 3 uur al voeding, al wil het in de nacht nog wel eens wat langer duren. Maar ondanks dat we positief zijn ingesteld, wijkt ze af van de groeilijn. Ze weegt 2815 gram. Iets wat we liever niet wilden zien. We verhogen de voeding dan ook met 50% van 60 ml per voeding naar 90 ml per voeding. Dat hadden we eerder al eens gedaan, maar dan dronk ze misschien 70 ml en spuugde ze best veel waardoor ze uiteindelijk onder de 60 ml uit kwam.
Ook krijgt zij een vaccinatie en druppels. "Die prik vinden kindjes niet heel fijn", zegt de kinderverpleegkundige. "Als de naald er in gaat, komt er even een flinke uithaal en kan ze hard gaan huilen". Sanne en ik staan op scherp om Jyske te troosten, de prik gaat er in en als een ouderwetse luchthoorn met slinger slaat ze aan, gewapend met gehoorbeschermers schieten we naar haar toe maar de luchthoorn blijkt als een nies die komt, maar vlak voor het moment supreme inhoudt. De verpleegkundige kijkt verbaasd op. "Was dit het?" vraagt ze verbaasd. Yep, dit was het. Jyske is echt een flinke dame want met de hielprik gaf ze ook amper een kik.
Met een pleister op haar been en de eerste prik gaan we op naar de kringloop waar we beiden werken. We hebben voeding bij ons dus dat kunnen we mooi even geven, al is dat slechts voor 60 ml, maar dat komt thuis wel goed. Nadat ze al haar "ooms en tantes" heeft gezien en haar buikje vol heeft gaan we naar huis. Ze kan immers wat last krijgen van bijwerkingen. Maar ook die blijven grotendeels uit.
De voedingen die nu komen zijn dus 90 ml. Tot onze verbazing drinkt ze die allemaal leeg en, ze slaapt veel overdag. Wat een rust, eerder was ze de hele dag wakker, aan het brabbelen of gewoon rondkijken bij papa en mama. Maar nu doet ze lekker dutjes in de box, verzadigd en tevreden. Ook de dagen erna slaapt ze veel. Dus we ondernemen niet al te veel en geven haar de rust die ze wil hebben.
Maar slapen is er niet altijd bij. En juist op de momenten dat je wil dat ze gaat slapen, blijft ze jammeren. Dat is na de laatste avondvoeding, voor ze haar bedje in gaat dat nog altijd bij ons op de slaapkamer staat. Sanne legt haar in haar bedje maar ze wil niet. Als of ze niet accepteert dat ze voor de nacht afscheid moet nemen van mama, die er naast ligt. Ik haal Jyske uit bedje en sus haar in slaap op mijn borst. Als ze eenmaal vertrokken is leg ik haar in haar bedje. Gelukkig accepteert ze het wel van mij, de moederband is immers sterker is dan de vaderband dus dan zal de acceptatie makkelijker zijn, is onze gedachtegang.
Ook was er deze week een afspraak bij de kinderarts in het ziekenhuis. Het is een stuk frisser dan bij de vorige afspraak maar ondanks dat zijn we wederom met de benenwagen; de auto is al een tijdje kapot en moet worden gemaakt, er is een onderdeel besteld en we kunnen even zonder auto, gelukkig is alles in de buurt. We wandelen door de ziekenhuisgang die we eerder om de dag namen vanwege de CTG. We komen bekende verpleegkundigen tegen die even een kijkje in de kinderwagen nemen.
Bij de kinderarts wordt er geluisterd naar haar hartje, daar zat de vorige keer een ruisje, iets dat bij meer kindjes voorkomt maar meestal onschuldig is. Meestal, dus niet altijd. En daarom is er een nacontrole. De arts luistert, en zoekt en hoort het heel zachtjes. "Het is dat ik weet wat ik zoek, anders zou het mij niet opvallen. Is er bij het consultatiebureau geluisterd en konden zij wat horen?" vraagt de arts. Geluisterd hebben ze wel maar gehoord niet. Dus dat geven we dan ook door. Ook wordt ze weer even gewogen. Vanochtend nog zeiden Sanne en ik tegen elkaar: "het voelt wel alsof ze zwaarder is", dus we zijn heel benieuwd. 3175 gram is de uitkomst, en dat slechts 5 dagen na het gewicht van 2815 gram! We zijn heel opgelucht. Komende week zal het consultatiebureau haar ook weer wegen en we zijn heel benieuwd naar de reactie van de kinderverpleegkundige. Maar ook ben ik benieuwd naar de reactie van mama en haar eerste Moederdag cadeau, dat nog niet helemaal af is. Maar dat lezen jullie volgende week in "Het leven van Jyske".
