Het leven van Jyske #10: gezellig met papa
Vrouwlief is al enige tijd thuis. Haar verlof ging al vroeg in wegens medische redenen. Ook ik was gestopt met werken en dat was maar goed ook, bleek achteraf. Inmiddels zijn we 5 maanden verder en kan Sanne niet wachten om aan het werk te gaan, al vindt ze dat ook wel apart wetende dat Jyske in goede handen is bij papa. Op mijn werk, waar ik zelf bedrijfsleider ben geweest en nu 1-2 middagen in de week werk is genoeg te doen. Dat zal Sanne gaan ondervinden.
Terwijl vrouwlief aan het werk is, is er thuis ook genoeg te doen. De tweede was staat aan, de vorige was moet worden opgevouwen en de nieuwe was moet worden opgehangen. Ik neem Jyske mee naar haar kamer en zet haar in de wipstoel met een berg was er naast. Ik maak een foto van het tafereel en grap naar Sanne: "Ze mag er pas uit als ze de was heeft opgevouwen!". Ik krijg een aantal lachpoppetjes terug en vertelt kort hoe druk het is, wat ze doet en wie er zijn. Ze is in haar nopjes op het werk. En wat ben ik blij voor haar.
De was is klaar en ik geef Jyske de fles. Maar eerst even de luier verschonen. Het is gelukkig slechts een plasluier. Met dat ik de nieuwe luier om wil doen blijkt het toch niet enkel een plasluier en ik pak luier 3. Jyske is kennelijk nog niet klaar en drukt vrolijk door. Door naar luier 5. Maar waar is luier 4 dan? Nou ja, dat kan je vast wel raden.. Afijn, de voeding zit er in en het boertje is er uit. Sanne komt bijna thuis van het werk dus er is nog even tijd om te genieten. Ik leg Jyske op mijn borst en we vallen nog net niet in slaap. Hoewel, ik niet. Zij is vertrokken. Bij het eten praat Sanne honderduit over de dag, en ik net zo.
Jyske is nog maar een jonge dame en daarmee vatbaar voor van alles, al heeft ze al wel de eerste prikjes gehad. Haar neusje zit wat dicht en ze niest de hele tijd. Ze is verkouden, voor het eerst een kwaaltje dat geen kwaad kan, goed voor haar immuunsysteem. We verhogen het hoofdeinde van haar bed en geven haar wat meer voeding om het vochtgehalte op peil te houden. Toch vraag ik de verpleegkundig specialist van het consultatiebureau wat we meer kunnen doen. Ze komt met tips zoals een halve ui op de kamer en babyneusspray. Dat laatste gaan we aanschaffen, uien hebben we altijd wel. De dagen daarna gaan steeds beter, ze heeft haar eerste verkoudheid overwonnen!
Een paar dagen nadat Sanne aan het werk is geweest, gaat ze vandaag ook weer de deur uit. Ditmaal voor een nacontrole in het ziekenhuis. Dat geeft Jyske en mij mooi de kans om met een Moederdag cadeau bezig te gaan. Ik had onlangs al wat besteld en bij een pakketpunt laten bezorgen, dat had ik eerder al opgehaald met haar, toen Sanne werken was. Heel cliché, het is een fotolijst met Jyske haar hand- en voetafdruk. Of nou ja, die afdrukken moeten er in worden gemaakt en dat gaat goed. Nu is het een kwestie van drogen en als Sanne weer aan het werk gaat, maken we het af. Wel nog even een foto laten afdrukken maar dat kan wel als ik aan het werk ben, zo tussendoor.
Het cadeau wordt weer opgeruimd op een plek waar Sanne nooit komt eigenlijk. Het gereedschapskastje in de schuur, wat ik heb opgeruimd voor deze situatie. Alles met voorbedachten rade. Als Sanne thuiskomt vertelt ze over de controle. Alles is in orde, zowel lichamelijk als geestelijk. Want soms is het leven van Jyske mooi, maar soms ook moeilijk. Dat je het idee hebt niks te kunnen voor haar. Dat je het niet goed doet. Maar als een van ons in zo'n dipje zit dan haalt de een hem/haar er weer uit. En zo hobbelen we samen verder, met z'n drietjes. Wat gaat het toch hard, Jyske is alweer 8 weken! En wat ze komende week mee gaat maken, lees je volgende week!
