Het leven van Jyske #9: het is zwaar
Een lastige week, dat is het. Jyske heeft veel last van reflux. Nu hoor ik je denken; wat is dat? Bij een reflux komt de maaginhoud omhoog zoals bij volwassen mensen bijvoorbeeld gal omhoog komt. Omdat het klepje van de slokdarm nog niet helemaal sluit, spuugt ze nog wel eens. Of wel eens, tweemaal omkleden op een dag is geen uitzondering voor zowel Jyske als papa en mama.
We verdelen de voedingen dan ook net wat anders, in plaats van om de 3 uur 60 ml voeding krijgt ze vaker om de 90 minuten 30 ml zodat ze dezelfde hoeveelheid krijgt, maar wat eer verdeeld. Wat ook een nadeel is, is dat ze vervolgens 30 minuten rechtop gehouden moet worden zodat haar lichaam de voedingsstoffen opneemt. Overdag op zich geen ramp want dan is ze bij papa en mama, maar de nachten zijn dan wel erg gebroken. Zeker als de slaap niet meer wil rond een uur of 3, zoals ook deze week. Al houden we in de nacht wel 3 uur en 60 ml aan.
Zoals vaak word ik wakker van een hongerige Jyske ergens in de nacht. Duf loop ik naar beneden om een flesje klaar te maken. Eenmaal boven neem ik Jyske op de arm en geef ik haar de fles wat niet altijd even makkelijk gaat. Ze sabbelt eigenlijk maar een beetje passief tot ze wat wakkerder wordt en beseft dat ze voeding krijgt. Na de fles is het tijd voor het gebruikelijke boertje en het rechtop houden. Maar onze ogen willen niet, ik voel mij wegdommelen en leg haar na een minuut of 20 in haar bedje. Eenmaal daar gaat slapen niet en ga ik er maar uit.
Beneden krijgt ze weer last van reflux en is het huilen geblazen, ik kan op dat moment niets voor haar goed doen en ook de katten worden vervelend. Dit zijn de moeilijkste momenten; een vrouw die rust moet hebben maar het niet krijgt, een ontroostbare baby, een kat die bij de slaapkamerdeur loopt te krabben en de tweede kat die de derde op de kast jaagt. Dus komt vrouwlief na enige tijd naar beneden waarbij mijn tranen beginnen te stromen. Voor het eerst wordt het mij even te veel maar ik weet dat het niet aan mij ligt.
De rest van de dag verloopt tevens onrustig, het leven van Jyske is zwaar maar we slaan ons er doorheen! De dagen daarna zijn gelukkig wat rustiger en ga weer wat vrijwilligerswerk doen. Het werk zit er bijna op en mijn twee favoriete klanten komen binnen: vrouwlief en dochterlief. We lopen naar huis en genieten van de teruggekeerde rust.
De nacht vóór deze is het ook ergens rond 3 uur weer voedingstijd. Dit keer loopt het anders dan normaal, voor ze de voeding krijgt moet ze al spugen en verslikt haar. Met alleen hoesten komt ze er niet en snakt naar adem terwijl het hoesten stopt. Ze zakt in en ik bedenk mij geen moment: ik leg haar met haar buik op mijn arm en snel daarna komt het er alsnog uit en is er weer ademruimte. Maar wat was dit schrikken zeg. Verslagen laat ik haar op adem komen voor ik de voeding geef. Maar eigenlijk hoef ik mij niet verslagen te voelen, ik heb het beste gedaan wat ik kon doen. Na de voeding komt het gebruikelijke boertje en het rechtop zitten, eigenlijk durf ik haar niet in bedje te leggen want als het vlak voor een voeding gebeurt, kan het altijd gebeuren. Ik leg mij er bij neer en haar in haar bedje. Een uur of 4 later word ik wakker en heeft ze wederom honger. Het leven van Jyske is zwaar.
