Tong's voetbalverhalen # 192
Ruud Gullit werd in 1987 Europees voetballer van het jaar als speler van PSV. Iets dat tegenwoordig niet meer kan als speler van een club uit een kleiner land. Ik zeg kleiner land en niet kleinere competitie. Nederland was toen immers nog een topvoetballand met een topcompetitie.
Het vreemde is dat PSV het jaar erna pas nog groter werd en het grootste succes uit de clubhistorie zou behalen. Het jaar waarin Ajax een EC-2 finale speelde, Oranje Europees kampioen werd, werd PSV Europa Cup-1 winnaar. Een Europa Cup die bij menigeen niet in het geheugen gegrift zal staan. Maar Nederland juichte. Terecht. Het was echter ondanks de sterren in het team de Europese winnaar van de middelmaat. Lerby, Arnesen, Kieft, Koeman, Vanenburg, Gerets, Kieft, Nielsen. Toch PSV speelde op safe. Hiddink maakte zijn eerste internationale glorie-periode. Dat zat wel snor.
PSV had al eerder een grote prijs binnen gesleept onder grootmeester Kees Rijvers de UEFA-Cup in 1978. Toen ook al een mooi Nederlands voetbaljaar. Zoals de jaren '70 en '80 groots waren voor het kleine kikkerlandje. Destijds waren het twee decennia waarin Nederland mede het Europese voetbal beheerste. We vonden het jammer dat PSV vanaf de kwartfinale geen wedstrijd meer won. Vier gelijke spelen en zelfs de finale bleef Nul-Nul. Tegenwoordig zouden we er een moord voor doen als Nederlandse voetbalsupporter. Bordeaux werd in de kwartfinale overwonnen. Mede door een doodschop van PSV spits Hans Gilhaus, die de Franse uitblinker Tigana uit de wedstrijd schopte.
Ronald Koeman verklaarde in de pers dat het een professionele overtreding was van Gilhaus. Die opmerking kwam hem op een schorsing tegen Real Madrid te staan in de halve Finale. Real Madrid werd destijds getraind door Leo Beenhakker. Dat elftal van Real werd beschouwd als wonderteam. Met spelers als Michael Laudrup, Hugo Chansez, Vasquez, Cordillo, Michel en Butruagueno. PSV had in de uitwedstrijd echter de lelijkste voetballer na Berry van Aerle op het middenveld. PSV kwam één keer voor het doel in die wedstrijd. Uitgerekend Edward Linskens, de ietwat onbeholpen verdedigende middenvelder. Nooit heeft iemand geweten waarom juist deze onbeduidende middenvelder in scoringspositie kwam. Hij scoorde dan ook het lelijkste doelpunt ooit op dat niveau.
Linkskens wilde de bal in de rechter hoek schieten, de doelman dook die hoek in. Linskens echter raakte de bal met z'n rechter scheenbeen verkeerd. De doelman keek nog naar links, en zag de bal onder zich het doel in hobbelen. Over de finale tegen Benfica kunnen we kort zijn. Nul-Nul. Verlenging. Nul-Nul. Net zoals in de halve finale thuis tegen Real Madrid een heldenrol voor van Breukelen. Het was een voorbode tevens proloog ongelogen van het EK-88.
PSV won de grootste clubprijs. Mede dankzij Hans van Breukelen. In de EK-finale tegen Rusland stopte hij de strafschop van Belanov. In de EC-1 finale die van Veloso. Een keertje mag de neus de credits krijgen. Koeman zou nog vaker schitteren in een EC-1 finale. PSV, een club om trots op te zijn. En Linskens ? Die ging afbouwen aan de bar bij NAC in de kantine. Daar droegen ze hem na afloop ook op handen. Als barkeeper tijdens een avondje NAC. Een barkruk op z'n plaats.
tong80