Ik wil, jij wilt, wij willen
Ik wil een woning voor mijn dochter. Jij wilt een passende woning voor je gezin. Het grote linkse politieke blok wil betere opvang van asielzoekers. Asielzoekers willen ook een woning en veel betere opvang dan de crisisopvang van vandaag. Ze willen ook beter voedsel wat beter aansluit op wat ze gewend zijn. Tot slot willen ze ook een snellere gezinshereniging dan nu het geval is.
Natuurorganisaties willen de wolf behouden in Nederland en als het even kan ook de elanden en de bevers die weer terugkomen. De schapenhouders willen schapen houden. Het kabinet en de boeren willen een van de grootste exporteurs van zuivel en vlees in de wereld blijven. Milieudefensie wil de stikstof gereduceerd hebben tot bijna niets. Zij willen daarvoor dat dat de veestapel gehalveerd wordt. We willen, zij willen, ik wil. Dat alles op 41.543 km² en met dik 17.500.000 mensen.
De vele kabinetten hebben zich laten leiden door marktwerking en winsten. En natuurlijk door redelijk hoge belastingen voor gewone burgers zodat ze hun sociale linkse plannen konden blijven uitvoeren. Maar die plannen zijn altijd schijn geweest want veel burgers werden en worden nog steeds arm gehouden.
En dan moet er vanuit Brussel meer aan de natuur gedacht worden en wat doet het kabinet van toen? We wezen 20 jaar geleden natura gebieden aan en wilden Brussel direct laten zien dat we de besten zijn van Europa om er vervolgens niets aan te doen om die aangewezen gebieden ook te beschermen. Veruit de meesten Nederlanders weten net zoveel van een eencellig dier als de amoebe als van stikstofdepositie. Maar toch is het nu zo’n beetje het belangrijkste wat er is in de politiek. Het is belangrijker dan de wooncrisis en de infrastructuur.
We rommelen gezellig verder, asielzoekers zijn in groten getale welkom omdat Nederland zo lekker makkelijk is voor ze. Wat ze niet weten is dat ze straks met z’n allen in het open veld slapen omdat de realistische Nederlander zegt: genoeg is genoeg. Laat het gepeupel van GL en D66 ze maar opvangen in hun dure grachtengordels.
Je kan denken: Dick wat zit je weer te ouwehoeren! Klopt. Maar die grootheidswaanzin van de vele Nederlandse kabinetten: dat we het allemaal wel kunnen en beter willen doen dan andere Europese landen maakt de bevolking hier moedeloos en sowieso al machteloos. Want elke vier jaar denken we weer en hopen we weer maar uiteindelijk, wanneer het pluche weer stevig aan hun reet plakt, verandert er niets helemaal niets.
Wat de boeren aan protest hebben laten zien was een duidelijk teken waartoe de Nederlander, nu dan de boeren, in staat is. We moeten deze protesten meer laten zien.
