De eerste keer.....

1980. De eerste keer met vrienden op vakantie, naar Vlieland. Eerst de trein, daarna de boot in Harlingen. Stoere jongens van 17 uit de provincie. Zouden het wel even gaan maken.

In Utrecht overstappen. Later ging René (Kiep) er zelf wonen. En bij oud-landskampioen DOS voetballen. Verder Kees, Henri en Jack (Scheur). Harry (Muis) en Ton (Lut) kwamen twee dagen later. Moesten nog huiswerk maken of zo. Waren immers pas 16. Lutje had toen al het grootste woord. Snotaap nog van één meter 60. Grote charmeur in het uitgaansleven en bij de oudere meiden. Lach aan z'n kont heet dat.

Eenmaal op de boot gingen we buiten aan boort van het uitzicht genieten. Stonden wel verdacht veel geitenwollensokkers met een vlindervanger aan de reling. Dat realiseerden we ons pas echt toen we de boot uit Terschelling passeerden. Die was op de terugweg naar Harlingen. Kees: 'Herm, die is drie keer zo groot. En veel meer mooie meiden.'

Hangend over de reling kreeg ik een windvlaag in m'n mond. Moest een beetje rochelen en spuugde het weg. Recht tegen de wind in. Het waaide terug op de jas van een flierenfluitende natuurgenieter. 'Jeetje wat smerig, potjandorie nog an toen.' Toon Hermans zou die spreuk hebben herhaald. Haagse Sjonnie uit de Schilderswijk had m'n neus gebroken. Die gaan gelukkig niet naar Vlieland. Zat zich op dat moment klem te zuipen in Lloret de Mar. Daar zou ik laten nog eens met Kees en Johan belanden. Kwamen Dickie en Johnnie uit Bommel nog op bezoek.

Mede-voetballers uit het eerste van NIVO-Sparta. Tent opgezet. Leuke aanmoedigende stimulans van de meiden die onze buren werden. Uit Dokkum en hoog volleyballend. Als sporters onmiddellijk een mooi gespreksonderwerp om contact te krijgen. Toen de tent eenmaal stond gelijk naar het strand. Stortemelk, de camping, lag immers achter de duinen. Eenmaal op het strand maakte ik van de eerste de beste blote borsten een foto. Had ik in Bommel op het strand nooit gezien. Zal wel een randstedelinge zijn geweest. Henri ingegraven en een frisbee op z'n hoofd gelegd. Waarom weet ik nog steeds niet. Hij zal er wel om gevraagd hebben.

's avonds stappen in De Witte Zeeman. Leuk contact met de buurvrouwtjes. Na een paar dagen gingen we eens in de tegenoverliggende tent kijken. De Stoep. Zaten Hans van den Heuvel, Jaap Bambacht (De Bums) Paul Ruijsink en Theo Vanrijen. Ouwe jongens krentenbrood. Stonden ook op Stortemelk. Paul en Jaap volgens mij op de motor. Waren al veel ouder en volwassener dan wij. Zeker 21. Die zochten dus een relaxtere omgeving om te gaan stappen. Al die drukte van jonge mensen.

Inmiddels klikte het steeds beter met Ineke uit Dokkum. Van het één kwam het ander en voor je het weet heb je duinzand in je bilnaad. Na 2 weken kon ik Peter's Gun, The harder they come en Is she realy goïng out with him wel dromen. Dromen deed ik nog lang over Ineke. Zij was op haar 18e natuurlijk al een fase verder in haar leven. Met haar uitzet bezig ofzo.

Later met m'n maten vaak naar Terschelling geweest. Ook met andere Nozems. We waren onze onschuld al aan het verliezen. De echte onschuld blijft echter altijd bij je. Een jonge geest valt niet te verspoken. Nog verschillende soorten Inekes ontmoet. Niemand was zo goed aan het net en zo sterk bij de eerste oogopslag als zij.

Oh ja. René had geen zin om de zware tent helemaal mee naar Bommel te slepen. Stak er de fik in. Ons snel uit de voeten gemaakt. Immers de broer van René, Jan Rensen (fotootje bouwen) werkte op Stortemelk. We waren sneller weg dan dat Joop Zoetemelk de Tour won. Hetgeen we in de kantine live hadden meegemaakt. Joop was even niet de eeuwige tweede. Zoals Ineke voor mij de eeuwige eerste blijft.

:T