"Dan zijn we er"

Wat als vanaf morgen nergens ter wereld nog een auto mag rondrijden EN er vanaf morgen sowieso 1600 euro per maand op je rekening staat, zomaar, zonder te moeten werken EN je vanaf morgen niets meer kunt kopen verpakt in plastic en/of voedingsproducten met bewaarmiddelen in. Wat dan?

Het is een stelling reeds eerder aangehaald, en ik ben zeker niet de enigste die hier over fantaseert. Ik kan jullie dus al een voorproefje geven van mogelijke reacties, zoals

“Hoe geraak ik dan bij mij oma die 280 km verder woont?”

“I smell commies!”

“Dan zijn we er”

“Herhaling van de Wall Street crash....met de daarbij horende massale zelfmoorden… meer dan de helft van de bevolking gaat helemaal flippen... en dan... rust... kalmte... begrip en een propere wereld waar terug plaats is voor idealen, respect en gelijkheid...”

Er zullen voor en nadelen zijn, die zijn er bij alles, maar probeer toch vooral naar de voordelen te kijken. We blijven in een vorm van democratie leven, maar met een flinke scheut communisme erbij, of eerder Marxisme, hoe slecht het ook mag klinken. Je krijgt gewoon je 1600 euro per maand, eventueel aangevuld met extra’s in ruil voor extra inspanningen, tot een bepaald bedrag, bijvoorbeeld het dubbele, maar daar stopt het voor iedereen. Ben je baas van een groot bedrijf, zul je belast worden naar waarde, én zwaar belast, zoals er begin twintigste eeuw in Amerika belast werd op grote winsten of vermogens. Zo verdwijnt het kapitalisme en zullen grote bedrijven uiteindelijk uitsterven, zoals Coca-Cola die overal ter wereld rivieren laat verdwijnen of Nestlé die immense stukken regenwoud laat kappen voor hun palmolie en cacao.

Supermarkten zullen uitsterven, artisanaal wordt de nieuwe taal, de kloof tussen arm en rijk zal verdwijnen. Alles wordt kleinschaliger, voedsel wordt gezonder en stukken ecologischer en alles bevindt zich dichterbij huis. We zullen terug gezonde lucht mogen inademen overal waar je wandelt en fietst, onderweg naar de buurman bijvoorbeeld, om kaas of eieren te ruilen tegen een vaardigheid die je jezelf eigen hebt gemaakt of te ruilen tegen je eigengemaakte of zelf gecultiveerde producten. In de arme Zuid-Amerikaanse landen, zoals Argentinië zijn er reeds plaatsen waar dit soort van ruilhandel ontstaat, voortgekomen uit armoede, mensen daar hebben simpelweg geen geld. Wat als wij hier nu eens hetzelfde zouden doen, niet vanuit armoede, maar om van de wereld een betere plek te maken.

Het klinkt allemaal vergezocht, toch moet een bepaalde vrees bestaan dat dit op een gegeven moment werkelijkheid gaat worden. Ons huidig systeem is grotendeels achterhaald, laat dat duidelijk zijn. Als het allemaal zo verder draaft zal er geen keuze meer zijn en zullen de supermarkten verdwijnen, en de bakkers en de beenhouwers, economieën verzwakken. Het geld waarmee iedereen betaalt moet worden zal gebruikt worden om de oorlog te financieren, grotendeels ontstaan door ongelijkheid.

Zoals de natuur haar ecosystemen verliest, verliezen wij stilaan ons ecosysteem en spelen binnenkort ook ons bestaansrecht kwijt, net zoals de 2000 diersoorten die er dagelijks verdwijnen. Herstel vraagt om nieuwe, soms drastische regels. We kunnen onze huidige manier van leven niet meer rechtvaardigen.

Kus uw twee pollekes, zeggen ze hier in Antwerpen, dat je hier in de Nederlanden leeft en neem een stuk hout vast wanneer je beweert we hier nog lang goed zitten en van alle ellende gespaard zullen blijven. Het nadert en het nadert, tot het dichterbij komt, zou Urbanus van Anus zeggen. De wereld is om zeep en er moeten rare dingen gebeuren.