M'n betoverende buurvrouw.....

Tijdje geleden nieuwe buurvrouw gekregen. Nou ja gekregen. Ze ging hiernaast wonen. Als ik haar gekregen had zou ze bij mij mogen blijven slapen. En had ik haar, na het inpakken, met strik en al, weer moeten uitpakken. Zo mooi is ze. Je raakt bijna verstrikt in je eigen gedachten, gedachteloos bonkt je hart in de keel.

Mooie, pronte borstjes, golvende, blonde, gekrulde haren, die zich rond haar ranke hals drapperen. Strakke, bossche-bollig ronde, zoete billetjes, onder een taille dat door een met zilveren sterretjes bewerkt hoepeltje kan. Een lach zo stralend dat de Niagara-watervallen omhoog klauteren, spetterend en kletterend van vreugde, omdat ze even in haar diep blauwe ogen hebben mogen kijken. Dat ik binnen een waterstraal van drie kubeke-meter van haar flatje woon, en dezelfde lucht mag inademen die zij teder langs haar diep rode, zwoele lippen naar buiten heeft gezucht, vervult mij met de grootste blijheid en vreugde.

Vergelijkbaar met het kampioenschapsvuur op de Coolsingel bij het eerste kampioenschap van Feyenoord na bijna 20 jaar in 2036. De sierlijke tred die ik iedere dag schielijk aanschouw uit mijn raam, als ik haar aan hoor komen dartelen, op haar roze pumpjes, doet m'n nekharen steigeren, galopperend verkneukelen ze zich onderling. Als je goed luistert, hoor je de giechelende kieteling van de haartjes die als haantjes de voorste om de eerste rang vechten. Het gevecht dat ik met mezelf voerde was iets pijnlijker.

Mijn afschrikwekkend, hardnekkig aanwezige, adembenauwende verlegenheid, had me tot dat moment belet me aan haar voor te stellen. Daar waar zij dartelde op haar roze-wolkjes, zwevend langs mijn kleine universum, schroomde ik de stoute schoenen aan te trekken, en een kopje suiker te gaan lenen. Wat dat betreft ben ik geen echte vent, zo zoetjes aan raak je daar aan gewend, een echte man weet van aanpakken, en een schuwe deurdrempel te trotseren.

Ik keek nog eens in de spiegel. En wat ik zag hoor ik van anderen eigenlijk al jaren. Dat ik een gruwelijk aantrekkelijke, bijzonder fotogenieke, adembenemende, wonderlijk stralende, schitterend blinkende, mannelijke uitstraling heb. Voor het eerst dacht ik, kom op Herm, accepteer eens een keer een complimentje. Deur achter me dicht getrokken. Op m'n tenen gaan lopen. Immers, de verrassing moet natuurlijk wel compleet zijn. Dat ze de deur niet al open doet omdat ze de man van de map hoort aankomen.

Diep ademgehaald, verslikte me bijna in de te frisse lucht, doordat ik zo'n 6 keer m'n tanden had gepoetst. De bel met een flinke mannelijke kracht ingedrukt. Vooraleer de deur zou opengaan, nogmaals, ter ondersteuning en om kracht te putten, een slok frisfruitige zuurstof geïnhaleerd. De deur gaat open, er verschijnt de vrouw van iedere man zijn dromen, het aura was van een koninklijke schoonheidskoningin, de Niagara-watervallen omzoomden haar voetbedding, de roze blaadjes dreven eendrachtig in een poel van liefde. Sensualiteit en ongedwongenheid in alle ontroering, vochten spartelend en in vervoering om voorrang. Toen ik de nu al legendarische woorden sprak........

........'Neuken ?'