Tong's voetbalverhalen #114

Er zijn wedstrijden die onterecht nooit legendarisch zijn geworden. Het zijn Oh-Ja wedstrijden. Wedstrijden vaak tussen grote clubs. Dit was er zo één. Halve finale Champions League, April 2003. Old Trafford. Manchester United-Real Madrid. Twee grootmachten met een grote historie. Dat is geen garantie voor mooi voetbal. Deze avond wel.

Eén van de mooiste wedstrijden ooit op het hoogste niveau. Droomvoetbal tussen twee teams op hun piek. Zeven doelpunten. Dus niet gelijkelijk verdeeld. Manchester trok aan het langste eind bij de 4-3

Ronaldo, de ster die ontlook in Nederland, scoorde drie keer namens de Spanjaarden. Een andere latere wereldster scoorde twee keer. Twee spelers die het mooie PSV-shirt droegen. Met trots naar een ander land gingen. Om te scoren en geschiedenis te schrijven.

Ik weet niet meer of ie z'n haren in de plooi hield tijdens het juichen. Beckham was de enige echte Ronaldo wel voor destijds. Tegenwoordig lachen ze in de plooi voor de fotografen. Hij viel in. Z'n haren toen al gladgestreken.

En Ruud? Ik wil het niet op de spits drijven. Daar doen we een moord voor tegenwoordig in Oranje. We hebben niet eens een spits. Kunnen we Huntelaar niet oproepen. En Robben hangend op rechts.

Manchester United (4-3-3): Barthez; Brown, Ferdinand, Silvestre (P Neville, 79), O'Shea; Veron (Beckham, 63), Keane (Fortune, 82), Butt; Solskjaer, Van Nistelrooy, Giggs.

Real Madrid (4-3-2-1): Casillas; Salgado, Hierro, Helguera, Roberto Carlos; Makelele, Guti, McManaman (Portillo, 69); Figo (Pavon, 88), Zidane; Ronaldo (Solari, 67).

tong80