We mogen weer naar de film
Het was 14 december en ik kwam net de bioscoop uit. Ik had een film in een persscreening gezien die twee dagen later voor het grote publiek zou gaan draaien, maar toen ik naar buiten liep en het nieuws checkte, stond daar dat het land in lockdown ging. Die avond bevestigde de premier dat in een toespraak. Die film is uiteindelijk nooit in de bioscoop gekomen; ik had onbedoeld een unieke ervaring gehad.
Vijf-en-een-halve maand later zat ik pas weer in een bioscoop. Het was de opening van het International Film Festival Rotterdam en ik zat met een biertje en een popcorn in de grote zaal van één van de bioscopen in Rotterdam. Ik was terug. Het mocht weer. Ik was zo blij!
Vandaag openen de bioscopen, samen met musea, concertzalen, theaters en nog veel meer, voor iedereen de deuren. Het filmfestival mocht mensen al een paar dagen eerder toelaten met behulp van toegangstesten, maar nu is het echt: je mag weer naar de film.
Niet langer ben je gebonden aan je eigen televisie, beamer of laptop. Niet langer heb je de hele tijd de neiging naar je telefoon te grijpen omdat-ie toch binnen handbereik ligt en je er niemand mee stoort als je er even op kijkt. Niet langer kun je de film op pauze zetten voor een wc-bezoek of om iets te drinken te pakken en daarmee je kijkbeleving verstoren. Niet langer zullen luid pratende voorbijgangers buiten je uit de film halen.
Natuurlijk, er is over bioscoopbezoek veel te klagen. Veel filmliefhebbers zweren bij de thuisbioscoop, want daar hoef je niet naartoe te reizen, of grof geld neer te tikken voor een berg popcorn en een plas cola. Thuis schopt er niemand tegen je stoel en kun je onderling afspreken of het okay is dat er door de film heen wordt gepraat. Er zit ook niemand voor het beeld, tenzij je natuurlijk een krappe huiskamer hebt. Het is niet rommelig van gemorste popcorn, je hoeft niet te wachten tot anderen zijn opgestaan voordat je naar buiten kunt. Je kunt de film starten wanneer je daar zin in hebt.
Het is voor iedereen anders, maar voor veel mensen, en ook voor mij, geldt de bioscoop als een plek waar je film beter beleeft dan thuis, ook al heb ik thuis een grote tv en goed geluid. Je bent afgesloten van de buitenwereld, het scherm is groter, het geluid is beter, je krijgt wat trailers voor de voorpret, je bent er even uit. Maar ook: je beleeft samen met anderen een film. Je lacht samen, je schrikt, je reageert enthousiast op iets geweldigs. Of je merkt niets van elkaars aanwezigheid, maar je wéét dat anderen het net zo boeiend of spannend vinden. Je deelt een ervaring.
Samen film beleven; ik ga het weer volop doen. Want ik ben heel blij dat ik de vrijheid heb om thuis van alles te zien, van mooie films tot simpele tv-series, maar ik ben ook heel blij dat ik er weer op uit kan, mezelf helemaal kan overgeven aan de filmmaker en daarna met een nieuwe ervaring weer naar buiten kan lopen.
