Fok vrijdag de 13e

Fok is er twintig jaar, fuck. Ik maak er nu zo’n tien jaar deel van uit. Mijn hond ligt aan mijn voeten zoals ze al elf jaar doet als ik schrijf. Of ik er ook even een positief stukkie over wil schrijven. Het is vrijdag de dertiende. Ik zit voor mijn beeldscherm en denk als eerste aan Driek Oplopers, degene die mij aannam en ontsloeg. Na zijn vertrek bij Fok begon ik weer bij de columnisten van Fok. Wij verschilden te veel van karakter, denk ik. Ik heb Driek, of Rikus (zijn echte naam) nog steeds hoog zitten. Hij schrijft geweldige columns en ik volg hem nog steeds op andere delen van het internet. Maar mensen kunnen hardgrondige meningsverschillen hebben over iets en dat is niet erg.

Toen Rikus nog hoofdredacteur columns was bij Fok, kwam de columnhoek van toen nog bij elkaar ergens in Nederland en lazen we voor uit eigen werk. Het waren vaak geweldige avonden met Rikus als aanjager van heerlijke voorleesstukken. Maar ook Bakoenin en Bazbo. Ze trokken je hun verhaal in op een manier die maar weinig mensen beheersen. Ook Esther Schrijft was er altijd. Esther schrijft niet meer voor Fok maar doet nog wel heel veel met taal, ze is van beroep copywriter en controleert mijn werk nog steeds. En nog steeds zie ik haar meerdere malen per jaar, vrienden voor het leven zeggen we dan. Nee, Fok heeft mij goeds gebracht. Verschillende maatjes voor het leven. Maar ook mijn eerste thrillers werden hier voorgepubliceerd in delen van gemiddeld 1500 woorden.

Bij Fok kun je starten als schrijver, vaak krijg je een lading harde kritiek over je heen, veel meer en harder van toon dan vroeger. De lezers worden ook sneller persoonlijk. Esther, maar ook mijn vriend de ‘Terugverdiener’ (Michiel in het echt), die hier tijdelijk schreef, konden daar slecht tegen. Mij maakt het echt geen reet meer uit. Waar ik vroeger nog voor alles en nog wat toestemming moest vragen aan de hoofdredactie, doe ik het nu allemaal zelf. Zodra ‘off topic’: weggooien de reactie. En als het persoonlijk wordt ook. Je hebt veel meer vrijheid, waarvoor dank, Danny. Mijn hond is het ermee eens maar wil nu wel even uit.

Fok is een prachtig platform voor alles wat je kwijt wilt behalve goederen. Meer een Marktplaats voor de hersenen en gevoelens. Aanbod zat in de wereld: asielzoekers, gelukszoekers, wel een ‘Gouden Eeuw’ of meer een ‘Koperen Eeuw’?’ Wel denken aan het milieu of de aarde of meer een technisch ‘bolwerk’ van maken? Toestaan van kindermisbruik of die plegers voorgoed opsluiten? Er is genoeg en het aanbod wordt iedere dag compleet ververst.

Puck, mijn hond zetelt zich weer naast mijn voeten. Na het uitlaten en niet willen eten merk ik dat ze niet de oude is. Ze wil niet meer staan en geeft over. Ik laat Fok even voor wat het is en snel naar de dierenarts. Infusen, paniek en halsoverkop naar het Medisch Centrum voor Dieren in Amsterdam. Bloedingen in de buik? Een intens verdriet overspoelt ons. Een maatje die onvoorwaardelijk al elf jaar naast mij ligt en het geklik van mijn toetsen als muziek heeft leren accepteren. Dat maatje, mijn hartsvriendin ligt ineens op sterven. We moeten afscheid nemen want operaties en de vele duizenden euro’s die daarmee gemoeid zijn, bieden waarschijnlijk geen oplossing. Vandaag heb ik mijn ‘eigen aanbod’, zo dichtbij. Krijg de tering met het wel of niet benoemen van de ‘Gouden Eeuw’.

Ik moet nog maar zien hoe ik mijn volgende woorden op papier krijg want één ding is zeker: zonder mijn allertrouwste toehoorster wordt niets meer hetzelfde.