Taserwapens verkeerde oplossing voor Nationale Politie

Erik Akerboom wil de politie uitrusten met Taserwapens, bodycams en een veel repressiever beleid gaan inzetten. Reden is een actie tegen een agent bij een trouwstoet. Daarnaast wordt ook de drugsoorlog in Amsterdam en Brabant genoemd als reden om harder op te treden door de politie. Hiervoor moet een soort elite-eenheid worden opgezet conform Amerikaans voorbeeld.

Onlangs rapporteerde het WODC kritisch over de gezondheidsrisico's van Taserwapens. Zelfs de Verenigde Naties hebben Nederland dringend verzocht om dergelijke wapens niet grootschalig in te voeren. In breder verband staat Privacy First al jaren op het standpunt dat een repressieve politie, ondersteund door martelwapens, geen enkele oplossing is voor het door henzelf gecreëerde probleem, namelijk de invoering van de landelijke politie waarbij lokale eenheden zijn verdwenen. Een landelijke Politie zou een goed idee kunnen zijn maar dan wel vanuit een preventieve en een handhavings gedachte. Dit kan door decentralisatie van generieke taken (dus de normale straat- en buurttaken) en een centralisatie van specialistische taken. Elke franchiseketen in het bedrijfsleven is hiervan een goed voorbeeld. In plaats daarvan is het blauw op straat verdwenen, is er een enorme chaos binnen de organisatie en is het contact met de burger uit het oog verloren en de afstand tot die burger in rap tempo vergroot.

Het is alsof McDonald's alle vestigingen sluit en de klant verwijst naar de centrale keuken en het internet voor haar eten. Vervolgens komen de klanten niet en worden ze bestraft met boetes om meer hamburgers te eten. Zo is het ook met de Nationale Politie. In plaats van alle generieke taken dichtbij de burger te houden en meer franchise-achtige wijkbureaus te openen zodat (toekomstige) misdadigers direct in het vizier staan en preventief aangepakt kunnen worden, hebben jonge criminelen vrij spel. De pakkans is verkleind, aangifte doen heeft weinig zin ("doe maar via internet") en de burger komt de agent alleen tegen via anonieme boetesystemen en als gemakkelijk slachtoffer voor kleine vergrijpen waarbij de boetes niet in verhouding staan tot het vergrijp. De Nationale Politie zou eens in de leer moeten gaan in Duitsland, waar nog steeds 70% van de aangiftes wordt opgelost en er direct contact is met de wijkagent. Ouderwets wellicht, maar effectief.

Op centraal niveau is het al niet veel beter en kunnen grote zaken in de drugsscene niet meer opgelost worden, worden cijfers bewerkt via politieke zelfcensuur en de burger niet vertrouwd. Logisch natuurlijk, want onbekend maakt onbemind. Via incidentgedreven politieke waan-van-de-dag-beleid komen dan nu repressieve technologie en middelen als DE oplossing naar voren.

Terwijl we weten dat preventie de basis is en de inzet van dergelijke middelen veelal een glijdende schaal betekent, zie de VS waarin de politie reeds als een soort legereenheid optreedt. Maar burgers die protesteren tegen Sinterklaas-verstoringen of Windmolenparken worden als gemakkelijk slachtoffer met veel bombarie en squatteams opgepakt middels wetgeving die bedoeld was voor terroristen en zware criminelen.

Het laatste voorstel om cashbetalingen (vanuit de cash = crimineel campagne) van meer dan EUR 3.000,- per transactie te verbieden is wederom een voorbeeld van deze function creep en verdere inperking van onze burgerrechten vanwege slecht beleid en gebrekkige handhaving. De politie organisatie is steeds meer met zichzelf bezig, is steeds verder verwijderd van de burger en omgekeerd zal het vertrouwen van de burger in diezelfde politie verder dalen.

Ik wens de Nationale Politie veel sterkte met de verkeerde oplossing voor het verkeerde probleem en hoop dat er toch nog iemand rondloopt die eens in de leer gaat bij onze oosterburen en McDonald's. Hoe moeilijk kan eenvoudig zijn? Wij zullen als Privacy First blijven strijden tegen repressieve technologieën die onze samenleving en vrijheid ondermijnen en staan open voor een gesprek en uitwisseling van goede ideeën.

Voor een vrije en veilige samenleving!

Deze column werd geschreven door Bas Filippini, voorzitter Stichting Privacy First.