Pubers van twintig en dertig

De strijd tussen de generaties. Zo oud als de mensheid. Ouder dan ikzelf. En dan heb ik het dus over een héle poos. Tijd voor weer een lesje van deze ouweheer.

Er was een tijd dat deze heer op leeftijd nog een stukje jonger was. Ook ik behoorde toen tot 'die jeugd van tegenwoordig'. Ik had het tenslotte veel beter dan mijn ouders het vroeger hadden. Armoede of honger had ook ik nooit gekend. Oorlog al helemaal niet. Dus waar klaagde ik nu over? Want ja, ook ik was een klagende puber, dus ik had ook echt wel altijd wat te zeiken. Daar was ik tenslotte puber voor.

Voor zover niks nieuws onder de zon. Op den duur ging ik aan het werk. Kwam ik erachter dat dingen niet vanzelf aan kwamen waaien. Dat mijn ouders toch een heel eind gelijk hadden. Ik moest hard werken om zaken voor elkaar te krijgen en zij hadden nog harder gebeuld. En nóg later kwam ik tot de conclusie dat dat harde werken ook een keer iets op ging leveren.

Op een zeker moment zijn je kinderen uitgestudeerd en de deur uit. Het leven wordt dus langzaamaan een beetje goedkoper. Een koopwoning heb je niet, dus geen zorgen over de explosieve woningmarkt of juist de waardevermindering van je kot. Je hoeft allang niet meer zo nodig ieder weekend in de kroeg te hangen. Je kunt dus weer een beetje sparen.

Sparen voor de leukere dingen in het leven dus. Als je niet al teveel last hebt van een midlife crisis hoeven die leuke dingen echt niet meteen al te extreem hoor. Geen sportwagen om lekkere wijven mee te scoren. Niet ineens je motorrijbewijs halen om je toch al beroerde gewrichten nog harder te slopen. Nee. Je kunt gewoon eens een weekendje een hotelletje boeken. Een elektrische fiets is ook oké. Je hoeft niet meer na te denken bij een paar honderd euro. Gewoon, omdat het kan. Omdat je na al die jaren je kinderen onderhouden ook eens wat centen aan jezelf uit kunt geven.

En wat krijg je dan? Klagende pubers? Nee, nog veel erger. Klagende twintigers en dertigers! Jongelieden die je misgunnen dat jij inmiddels beter verdient dan zij. Die vinden dat jij de oorzaak bent van al hun ellende! Dat zij krom moeten liggen voor hun luxe leventje! Jij bent de oorzaak van hun veel te dure abonnementen. Van het feit dat zij nog zo vreselijk lang moeten werken voordat ze nog minimaal twintig jaar van hun pensioen kunnen genieten!

Vreemd. Ik ben ook ooit met een bescheiden loontje begonnen. Ik heb daar mijn kinderen mee opgevoed en laten studeren. Met avondstudie en hard werken heb ik mijn competenties vergroot en heb ik langzaam mijn inkomen stevig kunnen verbeteren. Ik heb zware tijden gekend, maar overleefd. Belasting heb ik netjes betaald. Altijd heb ik netjes meegewerkt aan het Nederlandse solidariteitsprincipe. Maar nu ik eindelijk een beetje lucht krijg om van mijn salaris ook leuke dingen te kunnen doen, ben ik ineens een babyboomer en profiteur, ten koste van de millennials?

Ach. Ik laat die twintigers en dertigers maar zeiken. Daar zijn het tenslotte pubers voor. Als ze eens echt aan het werk gaan neem ik ze wel weer serieus.