Tong's voetbalverhalen #31
Ruud Geels, misschien wel de meest ondergewaardeerde voetballer in Nederland ooit. Veel scorende spits, die speelde voor Ajax, Feijenoord, PSV, Anderlecht en Club Brugge. Zijn doelpuntgemiddelde is vergelijkbaar met die van Gerd Müller
Gerd Müller werd de held van de WK-74 finale, terwijl coach Rinus Michels bij een 2-1 achterstand Geels op de bank liet zitten en de onbekende middenvelder Theo de Jong in het veld bracht. Er wordt vaak gesproken over het feit dat René van der Kerkhof in die wedstrijd Rob Rensenbrink verving ipv Piet Keizer. De grootste fout van Michels was Ruud Geels op de bank te laten zitten.
In 132 competitiewedstrijden voor de Amsterdammers scoorde Geels 123 maal. Hiermee werd Geels viermaal op rij topscorer van de eredivisie (seizoenen 1974/1975 tot en met 1977/1978). In één van de wedstrijden scoorde hij vijf doelpunten, tegen Feyenoord op 1 november 1975 (6-0). Van Hanegem zei later dat ie nooit zoiets had meegemaakt. "Hij zweef boven de lat uit." Volgens de kromme.
Hij was in totaal 5 keer topscorer van de eredivisie. Speelde met van Gaal en René van der Gijp nog bij Sparta. In 473 wedstrijden als prof scoorde hij 318 doelpunten. En dat heel vaak met z'n hoofd, want dat was toch wel het handelsmerk van Geels. Het ene doelpunt was nog fraaier dan het andere.
Hij behoorde tot de selectie voor het WK 1974, maar werd in geen enkele wedstrijd opgesteld. Later beschreef hij het verblijf in West-Duitsland als "de ergste weken uit mijn leven", niet zozeer vanwege het niet spelen maar vooral door de dagelijkse pesterijen van het Ajax-duo Wim Suurbier en Ruud Krol.
Tegenwoordig zou ie miljonair worden in het buitenland. Zou ie ook nooit 5 keer topscorer van de eredivisie zijn. Money rules the football-world. Dan is één jaar schitteren in Nederland genoeg voor een overtocht. Varend op het geldschip.
