Tong's voetbalverhalen #28

Het is de favoriete voetballer van Johan Derksen. Bij mij staat ie in de Top-10 aller tijden. George Best. 1966, Benfica was een grootmacht in Europa, Manchester United was nog steeds up and coming na de vliegramp in de jaren 50. Een andere Top-10 speler, die later tijdens het WK de beste speler van het toernooi zou worden, was al een gearriveerde vedette. Eusebio had in 1961 en 1962 immers de EC-1 al gewonnen.

Op 9 maart 1966 leerde Europa een nieuwe vedette kennen. De Portugezen leden hun eerste Europese thuisnederlaag ooit. Binnen een kwartier stond het 0-3 voor Manchester United. Twee goals en een assist van de net 19-jarige George Best Talloze onnavolgbare dribbels volgden. Net zoals ie in de rest van zijn carrière onnavolgbaar bleef.

Het onnavolgbare werd ook zijn ondergang. Hij werd na de wedstrijd in Lissabon de vijfde Beatle genoemd. En werd de eerste megaster onder de voetballers. The looks van een moviestar, het charisma van een Beatle. Hij ging zo ook leven. De drank kwam in zijn leven, de starfuckers en de papparazi.

Eerst zou ie nog de EC-1 winnen met Manchester United. Samen met andere wereldsterren zoals Bobby Charlton en Dennis Law. The Busby babes waren eindelijk terug op het hoogste podium. Daarna viel het verval in. Alcohol werd zijn beste vriend, vriendinnen pakten hem in, louche makelaars deden een duit in het zakje. 

Hij speelde nog een briljante interland met Noord-Ierland. Een land waar ie nooit mee kon deelnemen en schitteren op een groot toernooi. In 1976 tegen Nederland. Zijn afscheidsperiode was in Amerika. Waar ie de eer had met Hans Kraaij j.r. te mogen voetballen. Als handtekening maakte-ie in The Major League nog wel het mooiste doelpunt ooit in the USA.