Transgenders zijn ook mensen ...

Vandaag was ik in Amsterdam bij de Canal Parade. De afsluiting van de Pride Week waarin onder meer aandacht gevraagd wordt voor de rechten van de LHBTHI-gemeenschap. Het was een bijzondere ervaring, niet zozeer door de Canal Pride zelf, maar door een kortstondige ontmoeting op het station in Alkmaar, m’n hometowm.

Vanmorgen vroeg al vertrokken om een rustig en goed plekje uit te zoeken, ik gokte er op dat het einde van de boottocht wel rustig zou zijn, en ik had gelijk. Ik heb ruim een uur of vier doorgebracht zonder dat er andere mensen om me heen zwermden.

Rond een uur of half vier kwamen de eerste boten dan toch aan bij het eindpunt, en ben ik begonnen met foto’s maken en filmen. Die resultaten krijgen jullie binnenkort te zien. Wat me opviel is dat het enorm druk was, en dat er enorm de nadruk werd gelegd op het moeten accepteren van mensen die zich anders voelen.

Op een gegeven moment werd het zelfs mij te druk en ben ik bijna letterlijk naar het station gevlucht. Eenmaal daar ben ik op de trein naar huis gestapt. Er ging geen directe trein naar Alkmaar Noord, wat inhield dat ik op Alkmaar over moest stappen, met een ruime overstap. Ik liep naar de rookzone en ging in het zonnetje zitten.

Nog voordat ik m’n spullen had gepakt kwam er een jongeman naar me toe, lang haar, groen gelakte nagels en duidelijk onzeker. Hij vroeg of ik iets te roken voor hem had. Hij voelde zich duidelijk ongemakkelijk en onzeker. Hij kwam ontzettend onbeholpen over, een kind nog terwijl hij ruim volwassen was, maar zo onzeker in zijn doen en laten, dat ik medelijden met hem kreeg. Daarom ging ik het gesprek met hem aan en kreeg hij een sigaret van me. Hij vertelde dat hij de Pride veel te druk en overtrokken vond, hij was via zijstraatjes ontsnapt aan de Pride om naar huis te kunnen.

Hieruit blijkt maar weer eens dat transgenders gewoon normale mensen zijn, met normale gevoelens, ze voelen zich alleen anders en willen net zo graag geaccepteerd worden zoals ze zijn, en daarin ook serieus in genomen willen worden, net zoals de heteroseksuele cisgender. Nadat we beiden waren overgestapt heb ik nog even mijn hand op zijn schouder gelegd en hem vriendelijk een goed weekend toegewenst. De dankbare blik in zijn ogen was onbetaalbaar. 

Ik wens de jongeman die vandaag mijn leven wat kleur gegeven heeft, heel veel liefde toe, en ik hoop dat hij zijn geluk vindt.