Vuurrode lippen

Ik woon in Almere. Veel Nederlanders willen er nog niet dood gevonden worden. Ik ben geboren in Leiden en mijn eerste jaren, na 40 jaar Leiden, in Almere waren een hel en nu een zegen. Hoezo? Kan het je ‘bijna’ niet uitleggen. Laat ik eens beginnen met het feit dat Almere een smeltkroes van nationaliteiten is en dat ik er heerlijk kan fietsen en recreëren. Is dat leuk dan? Nee, maar wel interessant, vind ik. 

Vanochtend liep ik over het stadhuisplein in Almere en vaak mijden de straatcolporteurs mij. Mijn vrouw zegt wel eens dat ik niet echt een ‘toenaderbare’ kop heb maar wel een grote teddybeer ben. Tja ik ben 1.94 meter groot, hartstikke kaal en weeg nogal wat. Ben jarenlang portier geweest bij lastige Leidse clubs. Zegt natuurlijk niks want ik heb een klein kuthartje als het er op aankomt. Maar deze jongen die mij, nadat hij mij vluchtig scande, aansprak was weer tekenend wat je hier kan tegenkomen.

“Meneer mag ik u wat vragen?” vroeg hij terwijl hij snel op mij afliep. Ik probeerde nog gereserveerd te doen maar zijn houding gaf aan dat ik hem ook fatsoenlijk te woord moest staan. Je kent het wel: sommige van die straatcolporteurs doen het voor het geld en sommige omdat ze echt achter hun product en of mening staan. Hij was overtuigd van zijn boodschap. Die anderen loop ik voorbij als een ongewenst koel briesje op een warme zomerdag.

“Ja dat mag”, antwoordde ik nog gereserveerd. Nu keek ik hem recht in de ogen, ‘eerlijke ogen’, dacht ik. Toen vielen zijn werkelijk ‘vuurrode gestifte lippen’ mij op. ‘Transgender? Homo? Maar natuurlijk, maar van welke klasse? De halve vrouw? De hele vrouw? Er gingen heel wat gedachtes door mij heen…. Ik snapte dat ik een hokje zocht maar zo'n jonge frisse gast met vuurrode lippen?

“Wij voeren een opdracht uit naar ‘pesten’ voor KRO-NCRV, kent u deze omroepen?” ging hij overstoord verder. 'Maar natuurlijk wie niet, het links georiënteerd Nederland, let op komt er weer zo’n sterk linkse stelling’, dacht ik. “Veel kinderen in Nederland worden gepest op school, bent u daar bekend mee?”

“Jazeker als er één gepest werd op school dan was ik het wel”, ik zag mijn herinneringen weer scherp voor mij: ‘ik verloor mijn voortanden door een stenen gooipartij, en de jeukpoeder zakjes in mijn nek waren niet te tellen’, dacht ik want dit hoefde deze clown niet te weten.

“Nou wij" zei hij, ik dacht ‘wie wij? Sta je hier om overtuiging? Als je zulke rode lippen hebt en je staat hier op straat dan kan ik mij iets bij het jou pesten voorstellen’. Foute gedachte Dick! Hij ging verder terwijl ik eigenlijk al met de sterke wind om mijn oren en zijn rode lippen mee wilde liften. ‘Wij staan voor de stichting, ‘stichting ben ik alweer vergeten’, ……… en wij zoeken donateurs". ‘Maar natuurlijk donateurs’, dacht ik.

“Weet je dat gepest worden’, hakte ik erin, ‘ook veel te maken heeft met je ouders en de weerbaarheid cq. het vertrouwen in jezelf die ze jou meegeven, hier zijn zij mede verantwoordelijk voor”. Ik wist nu zeker dat ik een lulverhaal ophing en hij wist dat volgens mij nu ook. Ik heb niks met die jonge gasten die je op straat ongevraagd aanspreken. Ik wil niks van ze wat ik al niet op internet kan zoeken en kopen, het is zo verschrikkelijk zinloos en irritant.

“Luister’, ging ik verder, ‘Ik geef aan veel doelen en ben voor verschillende organisaties vrijwilliger. Ik bouw voornamelijk websites voor deze non-profit organisaties en voel mij er goed bij. Laten we het hierbij houden. Opkomen voor de gepesten blijft belangrijk dus je doet goed werk maar ik doe ook genoeg, ik kan de wereld niet redden. Succes vandaag!”

Ik liep verder, hem achterlatend met een grote twijfel op zijn gelaat. Want wie was hij nou? Een knappe jongeman van 20 met vuurrood gestifte lippen. Met hoeveel twijfels en of vooroordelen moet jij dealen wanneer je mensen op straat aanspreekt? Ik kon met hem praten en keek door zijn lippen heen. Maar hoeveel mensen kunnen dat? Sommigen dingen zijn gewoon zo triest en eigenlijk ook weer zo duidelijk.