Exit Instagram, Facebook en Twitter

Ik heb een radicaal besluit genomen. Ik heb het hele socialmediagebeuren opgezegd. Al mijn accounts gesloten. Waarom? En waarom niet selectief kijken, reageren en posten? Het lukt mij niet om niet te reageren. Ik merkte dat ik steeds grotere groepen opzocht, zoals de media WNL, AD en andere kranten die met een post vaak honderden reacties krijgen. Bij een eerste reactie van mij op een post van het AD die over de bekende treitervlogger uit Zaandam ging die een baan heeft aangeboden gekregen bij het AD, kreeg ik een dubieuze reactie van de hoofdredacteur dat we anders zijn hele leven zijn uitkering moesten betalen. Een achterlijke drogreden natuurlijk.

Ik vlamde er in woorden op los en had binnen no time honderden likes. Ik las de vele reacties onder mijn eerste post. Vele bezoekers gingen helemaal los en wensten elkaar de ergste scenario’s die leidden tot de dood, eventueel aangevuld met een voorafje zoals een ernstige ziekte of zo. Al eerder gaf ik aan onder mijn eigen post dat ik niet zit te wachten op doodverwensingen en haat zaaien. Ik werd niet dood gewenst maar sommige linksradicalen vinden dat ze altijd gelijk hebben en duwen je dat gelijk door je strot op een manier die net zo ondemocratisch is als de politiek in Turkije.
En dan komt er een ochtend dat je wakker wordt en aan gisterenavond denkt en al die grofheid over en weer. Toen dacht ik welke invloed ik eigenlijk had met mijn posts op een verandering van inzicht bij de betrokkene zoals een minister, staatsecretaris of een CEO van een multinational? Eigenlijk niets, niks, helemaal nul! Ze lezen het niet eens. “Het gepeupel heeft een uitingskanaal nodig. Godzijdank zijn er FB, Insta en Twitter!” roepen ze waarschijnlijk.

“De social media zijn het riool van het internet”, hoorde ik een buitenlandse BN’er ergens roepen. En dat klopt.https://frontpage.fok.nl/(...)an-het-internet.html Alle frustraties, al het breinbraken, schieten als kogels door het toetsenbord het internet op. Met bloeddoorlopen ogen zitten de trollen achter de toetsen met maar één doel: het leven van anderen te verzieken door twijfel en verdeeldheid te zaaien. En ik keek ernaar en begon eraan mee te doen. En als je een beetje talent hebt je woorden juist te dirigeren merk je al snel dat je succes hebt. Maar dat succes geeft je niet meer invloed in de oplossing van het probleem waarop je reageert. Je bent je ‘kokende gedachte’ even kwijt tot de volgende idioterie zich aandient en je daar weer op gaat reageren. En ik merkte dat ik op veel reageerde. Die prikkels werden mij simpelweg te veel.

Dus mijn conclusie was en is dat social media voor een steeds groter wordende groep niks meer met ‘iets sociaals’ te maken heeft. Het heeft te maken met iets veel heftigers in de samenleving, iedere samenleving. Het heeft te maken met niet meer gehoord worden, met als gevolg dat je steeds harder gaat schreeuwen. Want wie wil er nou niet gehoord worden?